੪੨੦
ਧ੍ਯਾਇ ੭੪
ਪਿਤਾ ਨੇ ਪਹਾੜ ਕੀ ਕੰਦ੍ਰਾ ਮੇਂ ਮੂੰਦ ਰੱਖਾ ਹੈ, ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਜਰਾਸਿੰਧ ਕਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਸਹਦੇਵ ਬਹੁਤ ਅੱਛਾ ਕਹਿ ਕੰਦ੍ਰਾ ਕੇ ਨਿਕਟ ਜਾਇ ਉਸਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਸਿਲਾ ਉਠਾਇ ਆਠ ਸੌ ਬੀਸ ਸਹੱਸ੍ਰ ਰਾਜਾਓਂ ਕੋ ਨਿਕਾਲ ਹਰਿ ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਲੇ ਆਯਾ ਆਤੇ ਹੀ ਹਥਕੜੀਆਂ ਬੇੜੀਆਂ ਪਹਿਨੇ ਗਲੇ ਮੇਂ ਸਾਂਕਲ ਲੋਹੇ ਕੀ ਡਾਲੇ ਨਖ ਕੇਸ ਬੜ੍ਹਾਏ ਤਨ ਖੀਣ ਮਨ ਮਲੀਨ ਮੈਲੇ ਭੇਖ ਸਬ ਰਾਜਾ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਪਾਂਤਿ ਪਾਂਤਿ ਖੜੇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਬੋਲੇ ਹੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਿੰਧੁ ਦੀਨ ਬੰਧੁ ਆਪਨੇ ਭਲੇ ਸਮੇ ਆਇ ਹਮਾਰੀ ਸੁਧਿ ਲੀ ਨਹੀਂ ਤੋ ਸਬ ਮਰ ਚੁਕੇ ਥੇ ਤੁਮਾਰਾ ਦਰਸ਼ਨ ਪਾਯਾ ਹਮਾਰੇ ਜੀ ਮੇਂ ਜੀ ਆਯਾ ਪਿਛਲਾ ਦੁਖ ਸਬ ਗਵਾਯਾ, ਮਹਾਰਾਜ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਾਗਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਜ੍ਯੋਂ ਉਨ ਪਰ ਦ੍ਰਿਸ਼੍ਟਿ ਕੀ ਤ੍ਯੋਂ ਬਾਤ ਕੀ ਬਾਤ ਮੇਂ ਸਹਦੇਵ ਉਨਕੋ ਲੇਜਾਇ ਹਥਕੜੀ ਬੇੜੀ ਕੜੀ ਕਟਵਾਇ ਖ੍ਯੋਰ ਕਰਾਇ ਨੁਲ੍ਹਵਾਇ ਧੁਲਵਾਇ ਖਟਰਸ ਭੋਜਨ ਖਿਲਾਇ ਬਸਤ੍ਰ ਆਭੂਖਣ ਪਹਿਰਾਇ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਅਸਤ੍ਰ ਬੰਧਵਾਇ ਪੁਨਿ ਹਰਿ ਕੇ ਸੋਹੀਂ ਲਿਵਾਇ ਲਾਯਾ ਉਸ ਕਾਲ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀਨੇ ਉਨੇ ਚਤੁਰਭੁਜੀ ਹੋ ਸੰਖ, ਚੱਕ੍ਰ, ਗਦਾ ,ਪਦਮ, ਧਾਰਣ ਕਰ ਦਰਸ਼ਨ ਦੀਆ ਪ੍ਰਭੁ ਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਭੂਪ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਹਾਥ ਜੋੜ ਬੋਲੇ ਨਾਥ ਤੁਮ ਸੰਸਾਰ ਕੇ ਕਠਨ ਬੰਧਨਸੇ ਜੀਵ ਕੋ ਛੁੜਾਤੇ ਹੋ ਤਮਹੀ ਜਰਾਧੰਧ ਕੀ ਬੰਧਿ ਸੇ ਛੁੜਾਤੇ ਕਿਆ ਕਠਿਨ ਥਾ ਜੈਸੇ ਆਪਨੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਹਮੇਂ ਇਸ ਕਠਿਨ ਬੰਧਿਨ ਸੇ ਛੁੜਾਯਾ ਤੈਸੇ ਹੀ
