ਧ੍ਯਾਇ ੭੫
੪੨੩
ਕ੍ਯਾ ਚੰਦ੍ਰਬੰਸੀ ਤਿਤਨੇ ਸਬ ਆਇ ਹਸਤਿਨਾਪੁਰ ਮੇਂ ਉਪਥਿਤ ਹੂਏ ਉਸ ਸਮਯ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਔ ਰਾਜਾ ਯੁਧਿਸ਼੍ਟਰ ਨੇ ਮਲ ਕਰ ਸਬ ਰਾਜਾਓਂ ਕਾ ਸਬ ਭਾਂਤ ਸਿਸ੍ਟਾਚਾਰ ਕਰ ਸਮਾਧਾਨ ਕੀਆ ਔਰ ਹਰਏਕ ਕੋ ਏਕ ਏਕ ਕਾਮ ਯੱਗ੍ਯ ਕਾ ਸੌਂਪਾ ਆਗੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀਨੇ ਰਾਜਾ ਯੁਧਿਸ਼੍ਟਰ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਭੀਮ,ਅਰਜੁਨ, ਨਕੁਲ, ਸਹਦੇਵ, ਸਹਿਤ ਹਮ ਪਾਂਚੋਂ ਭਾਈ ਤੋ ਸਬ ਰਾਜਾਓਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਉੂਪਰ ਕੀ ਟਹਿਲ ਕਰੈਂ ਔ ਆਪ ਰਿਖਿ, ਮੁਨਿ, ਬ੍ਰਾਹਮਣੋ, ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਯੱਗ੍ਯ ਕਾ ਆਰੰਭ ਕੀਜੀਐ, ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨੀ ਬਾਤਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰਾਜਾ ਯੁਧਿਸ਼੍ਟਰ ਨੇ ਸਬ ਰਿਖਿ, ਮੁਨਿ, ਬ੍ਰਾਹਮਣੋਂ, ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਕਰ ਪੂਛਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜੋ ਜੋ ਬਸਤੁ ਯੱਗ੍ਯ ਮੇਂ ਚਾਹੀਏ ਸੋ ਸੋ ਆਗ੍ਯਾ ਕੀਜੈ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰਿਖਿ ਮੁਨਿ, ਬ੍ਰਾਹਮਣੋਂ ਨੇ ਗ੍ਰੰਥ ਦੇਖ ਦੇਖ ਯੱਗ੍ਯ ਕੀ ਸਬ ਸਾਮੱਗ੍ਰੀ ਏਕ ਪੱਤ੍ਰ ਲਿਖ ਦੀ ਔ ਰਾਜਾ ਨੇ ਵੇਹੀ ਮੰਗਵਾਇ ਉਨਕੇ ਆਗੇ ਧਰਵਾ ਦੀ ਰਿਖਿ,ਮੁਨਿ ਬ੍ਰਾਹਮਣੋਂ,ਨੇ ਮਿਲ ਯੁੱਗ੍ਯ ਕੀ ਵੇਦੀ ਰਚੀ ਚਾਰੋਂ ਵੇਦਕ ਕੇ ਸਬ ਰਿਖਿ, ਮੁਨਿ, ਬ੍ਰਾਹਮਣ, ਵੇਦੀ ਕੇ ਬੀਚ ਆਸਨ ਬਿਛਾਇ ਜਾ ਬੈਠੇ ਪੁਨਿ ਪਵਿੱਤ੍ਰ ਹੋਇ ਇਸਤ੍ਰੀ ਸਹਿਤ ਗਾਂਠ ਜੋੜ ਬਾਂਧ ਰਾਜਾ ਯੁਧਿਸ਼੍ਟਰ ਭੀ ਆਇ ਬੈਠੇ ਔ ਦ੍ਰੋਨਾਚਾਰਯ, ਕ੍ਰਿਪਾਚਾਰਯ ਧ੍ਰਿਤਰਾਸ਼੍ਟਰ, ਦ੍ਰਯੋਧਨ, ਸਿਸੁਪਾਲ, ਆਦਿ ਜਿਤਨੇ ਯੋਧਾ ਔਰ ਬੜੇ ਬੜੇ ਰਾਜਾ ਥੇ ਵੇ ਭੀ ਆਨ ਬੈਠੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣੋਂ ਨੇ ਸ੍ਵਸਤਿ ਬਾਚ ਕਰ ਗਣੇਸ਼ ਪੁਜਵਾਇ ਕਲਸ ਸਥਾਪਨ ਕਰ ਗ੍ਰਹਸਥਾਪਨ
