ਧਯਾਇ ੯
੪੩
ਚਰਾਵੇਂ ਤੋ ਜਾਇ ਪਕੜ ਕਰ ਕਹਾ ਦਿਨ ਦਿਨ ਆਤੇ ਥੇ ਨਿਸ ਭੋਰ ਅਬ ਕਹਾਂ ਜਾਓਗੇ ਮਾਖਨ ਚੋਰ ਯੂੰ ਕਹਿ ਸਬ ਗੋਪੀ ਮਿਲ ਘਨੱਯਾ ਕੋ ਲੀਏ ਯਸੋਧਾ ਕੇ ਪਾਸ ਉਲਾਹਨਾ ਦੇਨੇ ਚਲੀਂ ਤਬ ਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਐਸਾ ਛਲ ਕੀਆ ਕਿ ਉਸਕੇ ਲੜਕੇ ਕਾ ਹਾਥ ਉਸੇ ਪਕੜਾ ਦੀਆ ਔਰ ਅਪ ਦੌੜ ਅਪਨੇ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲੋਂ ਕਾ ਸੰਗ ਲੀਆ ਵੇ ਚਲੀ ਚਲੀ ਨੰਦ ਰਾਨੀ ਕੇ ਨਿਕਟ ਆਇ ਪਾਵੇਂ ਪੜ ਬੋਲੀਂ ਜੋ ਤੁਮ ਬੁਰਾ ਨ ਮਾਨੋ ਤੋ ਹਮ ਕਹੈਂ ਜੈਸੀ ਕੁਛ ਉਪਾਧਿ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਠਾਨੀ ਹੈ ॥
ਦੋ: ਦੁਧ ਦਹਯੋ ਮਾਖਨ ਮਹਯੋ, ਬਚੈ ਨਹੀਂ ਬ੍ਰਿਜ ਮਾਂਝ
ਐਸੀ ਚੋਰੀ ਕਰਤ ਹੈਂ, ਫਿਰਤ ਭਰ ਅਰ ਸਾਂਝ
ਜਹਾਂ ਕਹੀਂ ਧਰਾ ਪਾਤੇ ਹੈਂ ਤਹਾਂ ਸੇ ਨਿਧੜਕ ਉਠਾਲਾਤੇ ਹੈਂ ਕੁਛ ਖਾਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਲੁਟਾਤੇ ਹੈਂ ਜੋ ਕੋਈ ਇਨਕੇ ਮੁਖ ਮੇਂ ਦਹੀ ਲਗਾ ਬਤਾਵੇ ਉਸੇ ਉਲਟ ਕਰ ਕਹਿਤੇ ਹੈਂ ਤੂਨੇਈ ਤੋ ਲਗਾਯਾ ਹੈ ਇਸ ਭਾਂਤ ਨਿਤ ਚੋਰੀ ਕਰ ਆਤੇ ਥੇ ਆਜ ਹਮਨੇ ਪਕੜ ਪਾਯਾ ਸੋ ਤੁਮੇਂ ਦਿਖਾਨੇ ਲਾਈ ਹੈਂ ਯਸੋਧਾ ਬੋਲੀ ਬਹਿਨ ਤੁਮ ਕਿਸ ਕਾ ਲੜਕਾ ਪਕੜ ਲਾਈ ਕਲ ਸੇ ਤੋ ਮੇਰਾ ਕੁਵਰ ਘਨਾਈ ਘਰ ਸੇ ਬਾਹਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਾ ਐਸਾ ਹੀ ਸੱਚ ਬੋਲਤੀ ਹੋ ਯਹ ਸੁਨ ਔਰ ਅਪਨਾ ਹੀ ਬਾਲਕ ਹਾਥ ਮੇਂ ਦੇਖ ਵੁਹ ਹੱਸ ਕਰ ਲਜਾਇ ਰਹੀਂ ਤਹਾਂ ਯਸੋਧਾ ਜੀ ਨੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਬੁਲਾਇਕੇ ਕਹਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਤੁਮ ਕਿਸੂ ਕੇ ਯਹਾਂ ਮਤ ਜਾਓ ਜੋ ਚਾਹੀਏ ਸੋ ਘਰ ਮੇਂ ਸੇ ਲੇ ਆਓ ॥
