੪੮
ਧਯਾਇ ੧੧
ਡਾਲ ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਭਾਂਤ ਕੀ ਕਲੋਲੇ ਕਰਨੇ ਕਿ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਤਹਾਂ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਆ ਨਿਕਲੇ ਉਨੇਂ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਨਾਰੀਓ ਨੇ ਤੋਂ ਨਿਕਲ ਕਰ ਕਪੜੇ ਪਹਿਨੇ ਔ ਵੇ ਮਤਵਾਰੇ ਵਹਾਂ ਹੀ ਖੜੇ ਰਹੇ ਉਨਕੀ ਦਸ਼ਾ ਦੇਖ ਨਾਰਦ ਜੀ ਮਨ ਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਇਨਕੋ ਧਨ ਕਾ ਗਰਬ ਹੂਆ ਹੈ ਇਸੀ ਸੇ ਮਦਮਾਤੇ ਹੋ ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਕੋ ਸੁਖ ਕਰ ਮਾਨਤੇ ਹੈਂ ਨਿਧਨ ਮਨੁੱਖਯ ਕੋ ਅਹੰਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਔਰ ਧਨਵਾਣ ਕੋ ਧਰਮ ਅਧਰਮ ਕਾ ਬਿਕਾਰ ਕਹਾਂ ਹੈ, ਮੂਰਖ ਝੂਠੀ ਦੇਹ ਸੇ ਨੇਹ ਕਰ ਭੂਲੇ ਸੰਪਤ ਕੁਟੰਬ ਦੇਖਤੇ ਫੂਲੇ ਔਰ ਸਾਧਨ ਧਨ ਕਾ ਮਦ ਮਨ ਮੇਂ ਆਨੇ ਸੰਪਤੀ ਬਿਪਤੀ ਏਕ ਸਮ ਮਾਨੇ, ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਨੇ ਉਨੇ ਸ਼ਾਦੀਆਇਸ ਪਾਸੇਤੁਮ ਗੋਕੁਲ ਮੇਂ ਜਾ ਬਿੱਛਹੋ ਜਬ ਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਵਤਾਰ ਲੇਂਗੇ ਤਬ ਤੁਮੇਂ ਮੁਕ ਦੇਂਗੇ ਐਸੇ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਨੇ ਉਨੇਂ ਸ੍ਰਾਪਾ ਥਾ ਤਿਸੀ ਸੇ ਵੇ ਗੋਕੁਲ ਮੇਂ ਆ ਰੂਖ ਹੂਏ ਤਬ ਉਨਕਾ ਨਾਮ ਯਮਲਾਰਜੁਨ ਹੂਆ ॥
ਇਸੀ ਬਾਤ ਕੀ ਸੁਰਤ ਕਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਔਖਲੀ ਕੋ ਘਸੀਟੇ ਵਹਾਂ ਲੇ ਗਏ ਜਹਾਂ ਯਮਲਾਰਜੁਨ ਪੇੜ ਥੇ ਜਾਤੇ ਹੀ ਵੇ ਦੋ ਤਰਵਰ ਕੇ ਬੀਚ ਉਲੂਖਲ ਕੋ ਆੜਾ ਢਾਲ ਏਕ ਐਸਾ ਝਟਕਾ ਮਾਰਾ ਕਿ ਵੇ ਦੋਨੋਂ ਜੜ ਸੇ ਉਖੜ ਪੜੇ ਔ ਉਨਮੇਂ ਸੇ ਦੋ ਪੁਰਖ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਨਿਕਲ ਹਾਥ ਜੋੜ ਉਸਤਤਿ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਹੇ ਨਾਥ ਤੁਮ ਬਿਨ ਹਮ ਐਸੇ ਪਾਪੀਯੋਂ ਕੀ ਸੁਧ ਕੋਨ ਲੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬੋਲੇ ਸੁਨੋ,ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਨੇ ਤੁਮ ਪਰ ਬੜੀ ਦਯਾ ਕੀ ਜੋ ਗੋਕੁਲ
