੫੦
ਧਯਾਇ ੧੨
ਉਪਨੰਦ ਆਪਸਮੇਂ ਕਹਿਣੇਲਗੇ ਕਿ ਯੇਹ ਯੁਗਾ ਯੁਗ ਕੇ ਜਾਂ ਹੂਏ ਰੂਖ ਕੈਸੇ ਉਖੜ ਪੜੇ ਯਿਹ ਅਚੰਭਾ ਜੀ ਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ ਕੁਛ ਭੇਦ ਇਨਕਾ ਸਮਝਾ ਨਹੀਂ ਜਾਤਾ ਇਤਨਾ ਬੁਨਕੇ ਏਕ ਲੜਕੇ ਨੇ ਗਿਰਨੇ ਕਾ ਬਯੋਰਾ ਜਯੋਂ ਕਾ ਤਯੋਂ ਕਹਾ ਪਰ ਕਿਸੀ ਕੇ ਜੀ ਮੇਂ ਨ ਆਯਾ ਏਕ ਬੋਲਾ ਯੇਹ ਬਾਲਕ ਇਸ ਭੇਦ ਕੋ ਕਿਆ ਸਮਝੇ ਦੂਸਰੇ ਨੇ ਕਹਾ ਕਦਾਚਿਤ ਯਹੀ ਹੋ ਹਰਿ ਕੀ ਗਤਿ ਕੌਨ ਜਾਨੇ ਐਸੇ ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਭਾਂਤ ਕੀ ਬਾਤੇਂ ਕਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਲੀਏ ਸਬ ਆਨੰਦ ਸੇ ਗੋਕੁਲ ਮੇਂ ਆਏ ਤਬ ਨੰਦ ਜੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਦਾਨ ਪੁੰਨ ਕੀਆ ॥
ਕਿਤਨੇ ਏਕ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕਾ ਜਨਮ ਦਿਨ ਆਯਾ ਤੋਂ ਯਸੋਧਾ ਰਾਨੀ ਨੇ ਸਬ ਕੁਟੰਬ ਕੋ ਨਯੋਤਾ ਬੁਲਾਯਾ ਔਰ ਮੰਗਲਾਚਾਰ ਕਰ ਬਰਖਾ ਗਾਂਠ ਬਾਂਧੀ ਜਦ ਸਬ ਮਿਲ ਜੇਵਨ ਬੈਠੇ ਤਦ ਨੰਦਰਾਇ ਬੋਲੇ ਸੁਨੋ ਭਾਈਯੋ ਅਬ ਇਸ ਗੋਕਲ ਮੇਂ ਰਹਿਨਾ ਕੈਸੇ ਬਨੇ ਦਿਨ ਦਿਨ ਉਪੱਦ੍ਰਵ ਹੋਨੇ ਲਗੇ ਚਲੋ ਕਹੀਂ ਐਸੀ ਠੌਰ ਜਾਵੇਂ ਜਹਾਂ ਤ੍ਰਿਣ ਜਲ ਕਾ ਸੁਖ ਪਾਵੇਂ ਉਪਨੰਦ ਬੋਲੇ ਬ੍ਰਿੰਦਾਬਨ ਜਾਇ ਬਸੀਏ ਤੋ ਆਨੰਦ ਸੇ ਰਹੀਏ ਸਿਹ ਬਚਨ ਸੁਨ ਨੰਦ ਜੀ ਨੇ ਸਬ ਕੋ ਖਿਲਾਇ ਪਿਲਾਇ ਪਾਨ ਦੇ ਬੈਠਾਇ ਏਕ ਜਯੋਤਸ਼ੀ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਯਾਤ੍ਰਾ ਕਾ ਮਹੂਰੁਤ ਪੂਛਾ ਉਸਨੇ ਵਿਚਾਰ ਕੇ ਕਹਾ ਇਸੀ ਦਿਸਾ ਕੀ ਯਾਤ੍ਰਾ ਕੋ ਕਲ ਕਾ ਦਿਨ ਅਤਿ ਉੱਤਮ ਹੈ ਬਾਏਂ ਯੋਗਨੀ ਪੀਛੇ ਦਿਸਾ ਸੂਲ ਔ ਸਨਮੁਖ ਚੰਦ੍ਰਮਾਂ ਹੈ ਆਪ ਨ੍ਰਿਸੰਦੇਹਭੋਰ ਹੀ ਪ੍ਰਸਤਾਨ ਕੀਜੈ ॥
