ਪੰਨਾ:ਪ੍ਰੇਮਸਾਗਰ.pdf/53

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

੫੨

ਧਯਾਇ ੧੨



ਸੇ ਜਤਾਯਾ ਕਿ ਭਾਈ ਯਹ ਕੋਈ ਰਾਖਸ ਆਯਾ ਹੈ ਆਗੇ ਜੋ ਵੁਹ ਚਰਤਾ ਚਰਤਾ ਘਾਤ ਕਰਨੇ ਕੋ ਨਿਕਟ ਪਹੁੰਚਾ ਤੋਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਪਾਂਵ ਪਕੜ ਫਿਰਾਇ ਕਰ ਐਸਾ ਪਟਕਾ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਘਟ ਸੇ ਨਿਕਲ ਸਟਕਾ ।।
ਬਛਾਸੁਰ ਕਾ ਮਰਨਾ ਸੁਨ ਕੰਸ ਨੇ ਬਕਾਸੁਰ ਕੋ ਭੇਜਾ ਵੁਹ ਬ੍ਰਿੰਦਾਬਨ ਮੇਂ ਆਇ ਅਪਨੀ ਘਾਤ ਲਗਾਇ ਯਮੁਨਾ ਕੇ ਤੀਰ ਪਰਬਤ ਸਮ ਜਾ ਬੈਠਾ ਉਸੇ ਦੇਖ ਮਾਰੇ ਭੈ ਕੇ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਭੱਯਾ ਯਿਹ ਤੋ ਕੋਈ ਰਾਖਸ ਬਗੁਲਾ ਬਨ ਆਯਾ ਹੈ ਇਸਕੇ ਹਾਥ ਸੇ ਕੈਸੇ ਬਚੇਂਗੇ ॥
ਯਿਹ ਤੋ ਇਧਰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸੇ ਐਸੇ ਕਹਿਤੇ ਥੇ ਔਰ ਉਧਰ ਵੁਹ ਜੀ ਮੇਂ ਯਿਹ ਬਿਚਾਰਤਾ ਥਾ ਕਿ ਆਜ ਇਸੇ ਬਿਨਾ ਮਾਰੇ ਨ ਜਾਊਂਗਾ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਜੋ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਉਸਕੇ ਨਿਕਟ ਗਏ ਤੋਂ ਉਸਨੇ ਚੂੰਚ ਸੇ ਉਠਾ ਮੁਖ ਮੂੰਦ ਲੀਆ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਬਯਾਕੁਲ ਹੋ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਦੇਖ ਦੇਖ ਰੋ ਰੋ ਪੁਕਾਰ ਪੁਕਾਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਹਾਇ ਹਾਇ ਯਹਾਂ ਤੋ ਹਲਧਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਹੈਂ ਹਮ ਯਸੋਧਾ ਸੇ ਕਿਆ ਜਾਇ ਕਹੇਂਗੇ, ਇਨਕੋ ਅਤਿ ਦੁਖਿਤ ਦੇਖ ਐਸੇ ਤੱਤੇ ਹੂਏ ਕਿ ਵਹੁ ਮੁਖ ਮੇਂ ਰਖ ਨ ਸਕਾ ਜੋ ਉਸਨੇ ਇਨੇ ਉਗਲਾ ਤੋਂ ਉਨੌਂ ਨੇ ਉਸੇ ਚੋਂਚ ਪਕੜ ਪਾਂਵ ਤਲੇ ਦਬਾਇ ਚੀਰ ਡਾਲਾ ਔਰ ਬਛੜੇ ਘੇਰ ਸਖਾਓ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਹੰਸਤੇ ਖੇਲਤੇ ਘਰ ਆਏ ॥

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮਸਾਗਰੇ ਬਛਾਸੁਰ
ਬਕਾਸੁਰ ਬਧੋ ਨਾਮ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ੋ ਅਧਯਾਇ ੧੨