੫੪
ਧਯਾਇ ੧੪
ਜਾ ਪੜੇ ਵਿਸ ਭਰੀ ਭਾਫ ਜੋ ਲਗੀ ਤੋ ਲਗੇ ਬਯਾਕੁਲ ਹੋ ਬਛੜੇ ਰਾਂਭਨੇ ਔਰ ਸਖਾ ਪੁਕਾਰਨੇ ਕਿ ਹੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਪਯਾਰੇ ਬੇਗ ਸੁਧ ਲੇਵੋ ਨਹੀਂ ਤੋ ਸਬ ਜਲ ਮਰਤੇ ਹੈਂ ਉਨਕੀ ਪੁਕਾਰ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਆਤੁਰ ਹੋ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਭੀ ਉਸਕੇ ਮੁਖਮੇਂ ਪੜ ਗਏ ਉਸਨੇ
ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਮੁਖ ਮੂੰਦ ਲੀਆ ਤਬ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਅਪਨਾ ਸਰੀਰ ਇਤਨਾ ਬਢਾਯਾ ਕਿ ਉਸਕਾ ਪੇਟ ਫਟ ਗਿਆ ਸਬ ਬਛਰੂ ਔਰ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਨਿਕਲ ਪੜੇ ਤਿਸ ਸਮਯ ਆਨੰਦ ਕਰ ਦੇਵਤਾਉਂ ਨੇ ਫੂਲ ਔ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਸਾਇ ਸਬ ਕੀ ਤਪਨ ਹੋਰ ਲੀ ਤਬ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਭੱਯਾ ਇਸ ਅਸੁਰ ਕੋ ਮਾਰ ਆਜ ਤੋ ਤੂਨੇ ਭਲੇ ਬਚਾਏ ਨਹੀਂ ਸਬ ਮਰ ਚੁਕੇ ਥੇ॥
ਇਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰ ਅਘਾਸੁਰ
ਬਧੋ ਨਾਮ ਤ੍ਰਯੋਦਸ਼ੋ ਅਧਯਾਇ ੧੩
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਹੇ ਰਾਜਾ ਐਸੇ ਅਘਾਸੁਰ ਕੋ ਮਾਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ ਬਛੜੇ ਘੇਰ ਸਖਾਓਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਆਗੇ ਚਲੇ ਕਿਤਨੀ ਏਕ ਦੁਰ ਜਾਇ ਕਦਮ ਕੀ ਛਾਹ ਮੇਂ ਖੜੇ ਹੋ ਬੰਸੀ ਬਜਾਇ ਸਬ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲੋਂ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਕਹਾ ਭੱਯਾ ਯਿਹ ਭਲੀ ਠੌਰ ਹੈ ਇਸੇ ਛੋੜ ਕਹਾਂ ਜਾਏਂ ਬੈਠੋ ਯਹੀਂ ਛਾਕੇ ਖਾਏਂ ਬਨਤੇ ਹੀ ਉਨੋਂ ਨੇ ਬਛੜੇ ਤੋ ਚਾਰਨੇ ਹਾਂਕ ਦੀਏ ਔਰ ਆਕ ਢਾਕ ਬੜ ਕਦਮ ਕਮਲ ਕੇ ਪਾਤ ਲਾਇ ਪੱਤਲ ਡੋਨੇ ਬਨਾਇ ਝਾੜਬੁਹਾੜ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੇ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਪਾਂਤ ਕੀ ਪਾਂਤ ਬੈਠਗਏ ਔਰ ਅਪਨੀ ਅਪਨੀ
