੫੬
ਧਯਾਇ ੨੪
ਬਨਾਏ ਔਰ ਸਾਂਝ ਹੂਈ ਜਾਨ ਸਬ ਕੋ ਸਾਬ ਲੇ ਬ੍ਰਿੰਦਾਬਨ ਆਇ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਅਪਨੇ ਅਪਨੇ ਘਰ ਗਏ ਪਰ ਕਿਸੀ ਨੇ ਯਿਹ ਭੇਦ ਨ ਜਾਨਾ ਕਿ ਯੇਹ ਹਮਾਰੇ ਬਾਲਕ ਔਰ ਬਛੜੇ ਨਹੀਂ ਬਰਨ ਔਰ ਦਿਨ ਦਿਨ ਮਾਯਾ ਬਢਤੀ ਚਲੀ
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਮਹਾਰਾਜ ਵਹਾਂ ਬ੍ਰਹਮਾ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਬਛੜੋਂ ਕੋ ਲੇਜਾਇ ਏਕ ਪਰਬਤ ਕੀ ਕੰਦਰਾ ਮੇਂ ਭਰ ਉਸਕੇ ਮੂੰਹ ਪਰ ਪੱਥਰ ਕੀ ਸਿਲਾ ਧਰ ਭੂਲ ਗਿਯਾ ਔਰ ਯਹਾਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨਿੱਤਯ ਨਈ ਨਈ ਲੀਲ੍ਹਾ ਕਰਕੇ ਥੇ ਇਸਮੇਂ ਏਕ ਬਰਸ ਬੀਤ ਗਿਯਾ ਤਬ ਬ੍ਰਹਮਾ ਕੋ ਸੁਧ ਹੂਈ ਤੋ ਮਨ ਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਮੇਰਾ ਤੋ ਏਕ ਪਲ ਭੀ ਨਹੀਂ ਹੂਆ ਪਰ ਨਰ ਕਾ ਬਰਸ ਹੋ ਗਿਆ ਇਸ ਮੇਂ ਅਬ ਚਲ ਦੇਖਾ ਚਾਹੀਏ ਕਿ ਬ੍ਰਿਜ ਮੇਂ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਬਛੜੋ ਬਿਨ ਕਿਆ ਗਤਿ ਭਈ ॥
ਯਿਹ ਬਿਚਾਰ ਉਠ ਕਰ ਵਹਾਂ ਆਯਾ ਜਹਾਂ ਕੰਦਰਾ ਮੇਂ ਸਬ ਕੋ ਮੂੰਦ ਗਿਆ ਥਾ ਸਿਲਾ ਉਠਾਇ ਦੇਖੇ ਤੋ ਲੜਕੇ ਔਰ ਬਛੜੇ ਘੋਰ ਨਿੰਦ੍ਰਾ ਮੇਂ ਸੋਏ ਪੜੇ ਹੈਂ ਵਹਾਂ ਸੇ ਚਲ ਬ੍ਰਿੰਦਾਬਨ ਮੇਂ ਆਇ ਬਾਲਕ ਔਰ ਬਛਰੂ ਜਯੋਂ ਕੇ ਤਯੋਂ ਦੇਖ ਅਚੰਭੇ ਹੋ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕੈਸੇ ਗ੍ਵਾਲ ਬੱਛ ਯਹਾਂ ਆਏ ਕੈਸੇ ਨਏ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਉਪਜਾਏ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਫਿਰ ਕੰਦਰਾ ਕੋ ਦੇਖਨੇ ਗਿਆ ਜਿਤਨੇ ਮੇਂ ਵੀਹਾਂ ਸੇ ਦੇਖ ਆਵੇ ਕਿਤਨੇ ਬੀਚ ਯਹਾਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਐਸੀ ਐਸੀ ਮਾਯਾ ਕਰੀ ਕਿ ਜਿਤਨੇ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਬਛੜੇ ਥੇ ਸਬ ਚਤੁਰਭੁਜ ਹੋ ਗਏ
