੬੮
ਧਯਾਇ ੧੯
ਸੁਗੰਧ ਲੀਏ ਮੀਠੀ ਮੀਠੀ ਪਵਨ ਬਹਿ ਰਹੀ ਔਰ ਏਕ ਓਰ ਬਨ ਕੇ ਯਮੁਨਾ ਨਯਾਰੀ ਹੀ ਸ਼ੋਭਾ ਦੇ ਰਹੀ ਥੀ ਤਹਾਂ ਕਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਗਾਏਂ ਛੋੜ ਸਬ ਸਖਾ ਸਮੇਤ ਆਪਸਮੇਂ ਅਨੂਠੇ ਅਨੂਠੇ ਖੇਲ ਖੇਲ ਰਹੇ ਥੇ ਕਿ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਕੰਸ ਕਾ ਪਠਾਯਾਗ੍ਵਾਲ ਕਾ ਰੂਪ ਬਨਾਇ ਪ੍ਰਲੰਬ ਨਾਮ ਰਾਖਸ ਆਯਾ ਉਸੇ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੋ ਸੈਨ ਸੇ ਕਹਾ।।
ਚੌ: ਅਪਨੋ ਸਖਾ ਨਹੀਂ ਬਲਬੀਰ॥ਕਪਟ ਰੂਪ ਯੇਹ ਅਸੁਰ ਸਰੀਰ
ਯਾਕੇ ਬਧ ਕੋ ਕਰੋ ਉਪਾਇ॥ ਗ੍ਵਾਲ ਰੂਪ ਮਾਰੋ ਨਹੀਂਜਾਇ
ਜਬਯਿਹਰਾਖੇਰੂਪ ਆਪਨੋ ॥ਤਬਤੁਮਯਾਹਿਤੱਤਖਿਨਹਨੋ। ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਕੋ ਜਤਾਇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਪ੍ਰਲੰਬ ਕੋ ਹਸ ਕਰ ਪਾਸ ਬੁਲਾਇ ਹਾਥ ਪਕੜ ਕੇ ਕਹਾ।।
ਚੌ: ਸਬ ਤੇ ਠੀਕੋ ਭੇਖ ਤਿਹਾਰੋ॥ ਭਲੋ ਕਪਟ ਬਿਨਮਿੱਤ੍ਰਹਮਾਰੋ
ਯੂੰ ਕਹਿ ਉਸੇ ਸਾਥ ਲੇ ਆਧੇ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਬਾਂਟ ਲੀਏ ਔਰ ਆਧੇ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੋ ਦੇ ਦੋ ਲੜਕੋਂ ਕੋ ਚੜ੍ਹਾਇ ਲਗੇ ਫਲ ਫੂਲੋਂ ਕਾ ਨਾਮ ਬਤਾਨੇ ਔਰ ਪੂਛਨੇ, ਇਸਮੇਂ ਬਤਾਤੇ ਬਤਾਤੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਹਾਰੇ ਬਲਦੇਵ ਜੀਤੇ ਤਬ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੀ ਓਰਵਾਲੇ ਬਲਦੇਵ ਕੇ ਸਾਥੀਯੋਂ ਕੋ ਕਾਂਧੇ ਪਰ ਚੜ੍ਹਾਇ ਲੇਚਲੇ ਤਹਾਂ ਪ੍ਰਲੰਬ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੋ ਸਬ ਕੇ ਆਗੇ ਲੇ ਭਾਗਾ ਔਰ ਬਨ ਮੇਂ ਜਾਇ ਉਸਨੇ ਅਪਨੀ ਦੇਹ ਬੜ੍ਹਾਈ ਤਿਸ ਸਮਯ ਉਸ ਕਾਲੇ ਕਾਲੇ ਪਹਾੜ ਸੇ ਰਾਖਸ ਪਰ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਐਸੇ ਸ਼ੋਭਾਇਮਾਨ ਥੇ ਜੋਗੇ ਸਲਾਮ ਘਟਾ ਪੈ ਚੰਦ੍ਰਮਾਂ ਔਰ ਕੁੰਡਲ ਕੀ ਦਮਕ ਬਿਜਲੀ ਸੀ
