ਧਯਾਇ ੨੦
੬੯
ਚਮਕ ਥੀ ਪਸੀਨਾ ਮੇਂਹ ਸਾ ਬਰਸਤਾ ਥਾ, ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਿਤ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜੋ ਅਕੇਲਾ ਪਾਯਾ ਵੁਹ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੇ ਮਾਰਨੇ ਕੋ ਹੂਆ ਤੋਂ ਹੀ ਉਨੋਂ ਨੇ ਮਾਰੇ ਘੂਸੋਂ ਕੇ ਉਸੇ ਮਾਰ ਗਿਰਾਯਾ ।।
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਪ੍ਰਲੰਬਾਸੁਰ
ਬਧ ਨਾਮ ਉਨੀਸਵੇਂ ਅਧਯਾਇ ੧੯
ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਹੇ ਰਾਜਾ ਜਬ ਪ੍ਰਲੰਬ ਕੋ ਮਾਰ ਕੇ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਚਲੇ ਤਭੀ ਸੋਹੀਂ ਸੇ ਸਖਾਓਂ ਸਮੇਤ ਘਨਸਯਾਮ ਆਨ ਮਿਲੇ ਔਰ ਜੋ ਗ੍ਵਾਲਬਾਲ ਬਨ ਮੇਂ ਗਾਏਂ ਚਰਾਤੇ ਥੇ ਵੇ ਭੀ ਅਸੁਰ ਮਰਾ ਸੁਨ ਗਾਏਂ ਛੋੜ ਉਧਰ ਦੇਖਨੇ ਕੋ ਗਏ ਤੋਂ ਲੌ ਇਧਰ ਗਾਏ ਚਰਤੀ ਡਾਭ ਕਾਸ ਸੇ ਨਿਕਲ ਮੂੰਜ ਬਨ ਮੇਂ ਵੜ ਗਈਂ ਵਹਾਂ ਸੇ ਆਇ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈ ਯਹਾਂ ਦੇਖੈਂ ਤੌ ਏਕ ਭੀ ਗਾਇ ਨਹੀਂ ॥
ਚੋ: ਬਿਛੁਰੀਂਗਊਆਂ ਬਛੁਰੇਗ੍ਵਾਲ॥ਭੂਲੇ ਫਿਰੇ ਮੂੰਜ ਬਨ ਤਾਲ
ਰੂਖਨ ਚੜ੍ਹੈ ਪਰਸਪਰ ਟੇਰੈਂ।। ਲੇ ਲੇ ਨਾਮ ਪਿਛੋਰੀ ਫੇਰੈਂ
ਇਸ ਬੀਚ ਮੇਂ ਕਿਸੀ ਸਖਾ ਨੇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਗਾਏਂ ਸਬ ਮੂੰਜ ਬਨ ਮੇਂ ਪੈਠ ਗਈ ਤਿਨ ਕੇ ਪੀਛੇ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਢੂੰਡਤੇ ਭਟਕਤੇ ਫਿਰਤੇ ਹੈਂ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਦੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਕਦੰਬਪਰ ਚੜ੍ਹ ਉੂਚੇ ਸੁਰ ਸੇ ਜੋ ਬੰਸੀ ਬਜਾਈ ਤੋ ਸੁਨ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਔ ਸਬ ਗਾਏਂ ਮੂੰਜ ਬਨ ਕੋ ਫਾੜ ਕਰ ਸੋ ਐਸੇ ਆਨ ਮਿਨੀਂ ਜੈਸੇ ਸਾਵਨ ਭਾਦੋਂ ਕੀ ਨਦੀ ਤੁੰਗ ਤਰੰਗ ਕੋ ਖੀਰ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਮੇਂ ਜਾ ਮਿਲੇ ਇਸ ਬੀਚ ਦੇਖਤੇ ਕਿਆ ਹੈ ਕਿ ਬਨ
