ਧਯਾਇ ੨੩
੭੫
ਦੇਖਤੇ ਦੇਖਤੇ ਜੋ ਕੁਛ ਉਨਕੇ ਜੀ ਮੇਂ ਆਈ ਤੋ ਸਬ ਬਸ ,ਚੁਰਾਇ ਕਦੰਬ ਪਰ ਜਾ ਚੜ੍ਹੇ ਔਰ ਗਠਰੀ ਬਾਂਧ ਆਗੇ ਧਰਲੀ ਇਤਨੇ ਗੋਪੀ ਜੋ ਦੇਖੇਂ ਤੋ ਤੀਰ ਪੈ ਚੀਰ ਨਹੀਂ ਭਬ ਘਬਰਾ ਕਰ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਉਠ ਉਠ ਦੇਖਨੇ ਔ ਆਪਸਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀਂ ਕਿ ਅਭੀ ਤੋ ਯਹਾਂ ਏਕ ਚਿੜੀਆ ਭੀ ਨਹੀਂ ਆਈ ਬਸਨ ਕੌਨ ਹਰ ਲੇ ਗਿਯਾ ਇਸ ਬੀਚ ਏਕ ਗੋਪੀ ਨੇ ਦੇਖਾ ਕਿ ਸਿਰ ਪਰ ਮੁਕਟ ਹਾਥ ਮੇਂ ਲਕੁਟ ਕੇਸਰ ਤਿਲਕ ਦੀਏ ਬਨਮਾਲ ਹੀਏ ਪੀਤਾਂਬਰ ਪਹਿਰੇ ਕਪੜੋਂ ਕੀ ਗਠੜੀ ਬਾਂਧੇ ਮੌਨ ਸਾਧੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕਦੰਬ ਪੈ ਚੜ੍ਹੇ ਛਿਪੇ ਹਨ ਬੈਠੇ ਹੈਂ ਵੁਹ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਪੁਕਾਰ ਸੁਖੀਵੇ ਦੇਖੋ ਹਮਾਰੇ ਚਿੱਤ ਚੋਰ ਚੀਰ ਚੋਰ ਕਦੰਬ ਪਰ ਪੋਠ ਲੀਏ ਬਿਰਾਜਤੇ ਹੈਂ ਯਹ ਬਚਨ ਸੁਨ ਔ ਸਬ ਯੁਵਤੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਦੇਖ ਲਜਾਇ ਪਾਨੀ ਮੇਂ ਪੈਠ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਿਰ ਨਾਇ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਹਾ ਹਾ ਖਾਇ ਕਰ ਬੋਲੀ ॥
ਚੋਂ: ਦੀਨ ਦਯਾਲਹਰਣਦੁਖ ਪਯਾਰੇ॥ਦੀਜੋਮੋਹਨ ਚੀਰਹਮਾਰੇ
ਐਸੇ ਸਨ ਕੇ ਕਹੋਂ ਘਨਾਈ ॥ ਯੂੰ ਨਹਿੰ ਦੰਗਾ ਨੰਦ ਦੁਹਾਈ
ਏਕ ਏਕ ਕਰ ਬਾਹਰ ਆਵੋ॥ਤੋ ਤੁਮ ਅਪਨੇ ਕਪੜੇ ਪਾਵੋ
ਬ੍ਰਿਜਬਾਲਾ ਰਿਸਾਇ ਕੇ ਬੋਲੀਂ ਯਿਹ ਤੁਮ ਭਲੀ ਸੀਖ ਸੀਖੇ ਹੋ ਜੋ ਹਮਸੇ ਕਹਿਤੇ ਹੋ ਨੰਗੀ ਬਾਹਰ ਆਓ ਅਭੀ ਅਪਨੇ ਪਿਤਾਬੰਧੁ ਸੇ ਜਾਇ ਕਹੈਂ ਤੋ ਵੇ ਤੁਮੇਂ ਚੋਰ ਚੋਰ ਕਰ ਆਇ ਗਹੈਂ ਔ ਨੰਦ ਯਸੋਧਾ ਜਾ ਸੁਨਾਵੇਂ ਤੋ ਵੇ ਭੀ ਤੁਮਕੋ ਸੀਖ ਭਲੀ ਭਾਂਤਸੇ ਸਿਖਾਵੇਂ ਹਮ ਕਰਤੀ ਹੈਂ ਕਿਸੀ ਕੀ ਕਾਨ ਤੁਮਨੇ ਮੇਟੀ ਸਬ ਪਹਿਚਾਨ ॥
