੭੬
ਧਿਯਾਇ ੨੩
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਬਚੀਰ ਤਭੀ ਪਾਵੋਗੀ ਜਬ ਇਨਕੋ ਲਿਵਾ ਲਾਵੋਗੀ ਨਹੀਂ ਤੋ ਨਹੀਂ, ਯਹ ਸੁਨ ਡਰ ਕਰ ਗੋਪੀਆਂ ਬੋਲੀਂ ਦੀਨ ਦਯਾਲ ਹਮਾਰੀ ਸੁਧਿ ਕੇ ਲਵੱਯਾ ਪਤਿ ਕੇ ਰਖਯਾ ਤੋ ਆਪ ਹੈਂ। ਹਮ ਕਿਸੇ ਲਾਏਂਗੀ ਤੁਮਾਰੇ ਹੀ ਹੇਤ ਨੇਮ ਕਰ ਮਗਸ਼ਿਰ ਮਾਸ ਨ੍ਹਾਤੀ ਹੈਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬੋਲੇ ਜੋ ਤੁਮ ਮਨ ਲਗਾਇ ਮੇਰੇ ਲੀਏ ਅਗਹਨ ਨ੍ਹਾਤੀ ਹੋ ਤੋ ਲਾਜ ਔ ਕਪਟ ਤਜ ਆਪ ਅਪਨੇ ਚੀਰ ਲੋ ਜਦ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਐਸੇ ਕਹਾ ਤਬ ਗੋਪੀ ਆਪਸ ਮੇਂ ਸੋਚ ਬਿਚਾਰ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀਂ ਕਿ ਚਲੋ ਜੋ ਮੋਹਨ ਕਹਿਤੇ ਹੈਂ ਸੋਈ ਮਾਨੈਂ ਕਿਉਂਕਿ ਯੇ ਹਮਾਰੇ ਤਨ ਮਨ ਕੀ ਸਬ ਜਾਨਤੇ ਹੈਂ ਇਨਸੇਲਾਜਕਿਆਯੂੰਆਪਸਮੇਂ ਠਾਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੀ ਬਾਤੇਂ ਮਾਨ ਹਾਥ ਮੇਂ ਕੁਚ ਦੇਹ ਦੁਰਾਇ ਸਬ ਯੁਵਤੀਂ ਨੀਰ ਸੇ ਨਿਕਲ ਸਿਰ ਨੌਢਾਇ ਜਬ ਸਨਮੁਖ ਤੀਰ ਜਾ ਖੜੀ ਹੂਈਂ ਤਬ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਹੰਸਕੇ ਬੋਲੇ ਕਿ ਅਬ ਤੁਮ ਹਾਥ ਜੋੜ ਆਗੇ ਆਓ ਤੋਂ ਮੈਂ ਬਸਤ੍ਰ ਦੂੰਗਾ
ਚੌ: ਕਾਹੇ ਕਪਟ ਕਰਤਨੰਦਲਾਲ॥ਹਮ ਸੂਧੀ ਭੋਰੀ ਬ੍ਰਿਜਬਾਲ
ਪਰੀਠਗੌਰੀਸੁਧਿ ਬੁਧਿ ਗਈ॥ ਐਸੀ ਤੁਮਹਰਿਲੀਲ੍ਹਾਠਈ
ਮਨ ਸੰਵਾਰਕੇ ਕਰ ਹੈਂ ਲਾਜ॥ਅਬ ਤੁਮ ਕਛੁਕਰੋ ਬ੍ਰਿਜਰਾਜ
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕਹਿ ਜਦ ਗੋਪੀਯੋਂ ਨੇ ਹਾਥ ਜੋੜੇਤੋ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਬਸਤ੍ਰ ਦੇ ਉਨਕੇ ਪਾਸ ਆਇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੇਂ ਕੁਛ ਇਸ ਬਾਤ ਕਾ ਬਿਲਗ ਮਤ ਮਾਨੋਯਿਹ ਮੈਨੇ ਤੁਮੇਂ ਸੀਖ ਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਜਲ ਮੇਂ ਬਰੁਣ ਦੇਵਤਾ ਕਾ ਬਾਸ ਹੈ ਇਸ
