ਧਯਾਇ ੨੪
੭੭
ਸੇ ਜੋ ਕੋਈ ਨਗਨ ਹੋ ਜਲ ਮੇਂ ਨ੍ਹਾਤਾ ਹੈ ਉਸਕਾ ਸਬ ਧਰਮ ਬਹਿ ਜਾਤਾ ਹੈ ਤੁਮਾਰੇ ਮਨ ਕੀ ਲਗਨ ਦੇਖ ਮਗਨ ਹੋ ਮੈਨੇ ਯਿਹ ਭੇਦ ਤੁਮਸੇ ਕਹਾ ਅਬ ਅਪਨੇ ਘਰ ਜਾਓ ਫਿਰ ਕਾਰਤਿਕ ਮਹੀਨੇ ਮੇਂ ਆਇ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਰਾਸ ਕੀਜੀਯੋ ॥
ਸ੍ਰੀ ਸਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਸੁਨ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਸੰਤੋਖ ਕਰ ਗੋਪੀ ਤੋ ਅਪਨੇ ਘਰੋਂ ਕੋ ਗਈ ਔਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬੰਸੀ ਬਟ ਮੇਂ ਆਇ ਗੋਪ ਗਾਇ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਸਖਾਓਂ ਕੋ ਸੰਗ ਲੇ ਆਗੇ ਚਲੇ ਤਿਸ ਸਮਯ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਸਘਨ ਬਨ ਦੇਖ ਦੇਖ ਬ੍ਰਿਖੋਂ ਕੀ ਬੜਾਈ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਦੇਖੋ ਧਿਹ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਆ ਅਪਨੇ ਉੂਪਰ ਕਿਤਨਾ ਦੁੱਖ ਸਹਿ ਲੋਗੋਂ ਕੋ ਸੁਖ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਜਗਤ ਮੇਂ ਐਸੇ ਹੀ ਪਰ ਕਾਜੀਯੋਂ ਕਾ ਆਨਾ ਸੁਫਲ ਹੈ ਯੂੰ ਕਹਿ ਆਗੇ ਬਢ ਯਮੁਨਾ ਨਿਕਟ ਜਾ ਪਹੁੰਚੇ ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਚੀਰ ਹਰਣੋ ਨਾਮ
ਤੇਈਸਮੋ ਅਧਯਾਇ੨੩
ਸੁਕਦਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਜਬ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਯਮੁਨਾ ਕ ਪਾਸ ਪਹੁੰਚੇ ਰੂਖ ਭਲੇ ਲਾਠੀ ਟੇਕ ਖੜੇ ਹੂਏ ਤਬ ਸਬ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਔ ਸਖਾਓਂ ਨੇ ਆਇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਹਮੇਂ ਇਸ ਸਮਯ ਬੜੀ ਭੂਖ ਲਗੀ ਹੈ ਔਰ ਜੋ ਕੁਛ ਛਾਕ ਲਾਏ ਥੇ ਸੋ ਖਾਈ ਪਰ ਭੂਖ ਨ ਗਈ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬੋਲੇ ਦੇਖੋ ਵਹ ਜੋ ਧੂੰਆਂ ਦਿਖਾਈ ਦੇਤਾ ਹੈ ਮਥੁਰੀਏ ਕੰਸ ਕੇ ਡਰ ਸੇ ਛਿਪਕੇ ਯੱਗਯ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਉਨਕੇ ਪਾਸ ਜਾ ਹਮਾਰਾ ਨਾਮ ਲੈ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਹਾਥ ਬਾਂਧ ਖੜੇ
