ਧਯਾਇ ੨੪
੭੯
ਦੇਖੀਯੋ ਵੇ ਤੁਮੇਂ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਆਦਰ ਮਾਨ ਜੋ ਭੋਜਨ ਦੇਗੀਂ ਯੂੰ ਸੁਨ ਫਿਰ ਵਹਾਂ ਗਏ ਹਾਂ ਵੇ ਬੈਠੀ ਰਸੋਈ ਕਰਤੀ ਥੀਂ ਜਾਤੇਹੀ ਉਨਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਬਨ ਮੇਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਧੇਨੁ ਚਰਾਤੇ ਖੁਧਾ ਭਈ ਹੈ ਸੋ ਹਮੇਂ ਤੁਮਾਰੇ ਪਾਸ ਪਠਾਯਾ ਹੈ ਕੁਛ ਖਾਨੇ ਕੋ ਹੋਤੇ ਦੋ ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਗ੍ਵਾਲੋਂ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਵੇ ਸਬ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਕੰਚਨ ਕੇ ਥਾਲੋਂ ਮੇਂ ਖਟ ਰਸ ਭੋਜਨ ਭਰ ਲੇ ਲੇ ਉਠ ਧਾਈਂ ਔ ਕਿਸੀ ਕੀ ਰੋਕੀ ਨ ਰੁਕੀ ਏਕ ਮਥੁਰਾਨੀ ਕੇ ਪਤਿ ਨੇਜੋਨ ਜਾਨੇ ਦੀਆ ਤੋ ਵੁਹ ਧਯਾਨ ਕਰ ਦੇਹ ਛੋੜ ਸਬ ਸੇ ਪਹਿਲੇ ਐਸੇ ਜਾ ਮਿਲੀ ਕਿ ਜੈਸੇ ਜਲ ਜਲ ਮੇਂ ਜਾ ਮਿਲੇ ਔ ਪੀਛੇ ਸੇ ਸਬ ਚਲੀ ਚਲੀ ਵਹਾਂ ਆਈਂ ਜਹਾਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਸਮੇਤ ਬ੍ਰਿਛ ਕੀ ਛਾਹ ਮੇਂ ਸਖਾ ਕੇ ਕਾਂਧੇ ਪਰ ਹਾਥ ਦੀਏ ਤ੍ਰਿਭੰਗੀ ਛਬ ਕੀਏ ਕਮਲ ਕਾ ਫੂਲ ਕਰ ਲੀਏ ਖੜੇ ਥੇ ਆਤੇ ਹੀ ਥਾਲ ਆਗੇ ਧਰ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਹਰਿ ਮੁਖ ਦੇਖ ਦੇਖ ਆਪਸ ਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀਂ ਕਿ ਸਖੀ ਨੰਦ ਕਿਸ਼ੋਰ ਵਹਾਂ ਹੈਂ ਜਿਨਕਾ ਨਾਮ ਸੁਨਸਨ ਕਰ ਧਯਾਨ ਧਰਤੀ ਥੀਂ ਅਬ ਚੰਦ੍ਰ ਮੁਖ ਦੇਖ ਲੋਚਨ ਸੁਫਲ ਕੀਜੈ ਔਰ ਜੀਵਨ ਕਾ ਫਲ ਲੀਜੈ ਐਸੇ ਬਤਰਾਇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੋਂ ਕਿ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨਾਥ ਆਪਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਬਿਨਾਂ ਤੁਮਾਰਾ ਦਰਸ਼ਨ ਕਬ ਕਿਸੀ ਕੋ ਹੋਤਾ ਹੈ ਆਜ ਧੰਨਯ ਭਾਗ ਹਮਾਰੇ ਜੋ ਦਰਸ਼ਨ ਪਾਯਾ ਔਰ ਜਨਮ ਜਨਮ ਕਾ ਪਾਪ ਗਵਾਯਾ। ਚੌ: ਮੂਰਖੁਬਿਪ੍ਰਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਭਿਮਾਨੀ॥ਸ੍ਰੀਮਦਲੋਭ ਮੋਹਮਤ ਸਾਨੀ
