ਧਯਾਇ ੨੫
੮੩
ਘਰ ਘਰ ਮੇਂ ਪਕਵਾਨ ਮਿਠਾਈ ਜੋ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿਆ ਹੈ ਇਸਕਾ ਭੇਦ ਮੁਝੇ ਸਮਝਾ ਕਰ ਕਹੋ ਜੋ ਮੇਰੇ ਮਨ ਕੀ ਦੁਬਿਧਾ ਜਾਇ, ਯਸੋਧਾ ਬੋਲੀ ਕਿ ਬੇਟਾ ਇਸ ਸਮਯ ਮੁਝੇ ਬਾਤ ਕਹਿਨੇ ਕਾ ਅਬਕਾਸ ਨਹੀਂ ਤੁਮ ਅਪਨੇ ਪਿਤਾ ਸੇ ਜਾ ਪੂਛੋ ਵੇ ਬੁਝਾਇ ਕਰ ਕਹੇਂਗੇ ਯਿਹ ਸੁਨ ਨੰਦ ਉਪਨੰਦ ਕੇ ਪਾਸ ਆਇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਪਿਤਾ ਆਜ ਕਿਸ ਦੇਵਤਾ ਕੇ ਪੂਜਨੇ ਕੀ ਐਸੀ ਧੂਮ ਧਾਮ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨਕੇ ਲੀਏ ਘਰ ਘਰ ਪਕਵਾਨ ਮਿਠਾਈ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਵੇ ਕੈਸੇ ਭਕਤਿ ਮੁਕਤਿ ਵਰ ਕੇ ਦਾਤਾ ਹੈਂ ਉਨਕਾ ਨਾਮ ਔਰ ਗੁਣ ਕਹੋ ਜੋ ਮੇਰੇ ਮਨ ਕਾ ਸੰਦੇਹ ਜਾਇ ॥
ਨੰਦ ਮਹਿਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਪੁੱਤ੍ਰ ਯਿਹ ਭੇਦ ਤੂਨੇ ਅਬਰਕ ਨਹੀਂ ਸਮਝਾ ਕਿ ਮੇੇਘੋਂ ਕੇ ਪਤਿ ਜੋ ਹੈਂ ਸੁਰਪਤਿ ਤਿਨਕੀ ਪੂਜਾ ਹੈ ਜਿਨਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਰਿੱਧਿ ਸਿੱਧਿ ਮਿਲਤੀ ਹੈ ਔ ਤ੍ਰਿਣ ਜਲ ਅੰਨ ਹੋਤਾ ਹੈ ਬਨ ਉਪਬਨ ਫੂਲਤੇ ਫਲਤੇ ਹੈਂ ਉਨਸੇ ਸਬ ਜੀਵ ਜੰਤੁ ਪਸ਼ੂ ਪੰਖੀ ਆਨੰਦ ਮੇਂ ਰਹਿਤੇ ਹੈਂ ਯਿਹ ਇੰਦ੍ਰ ਪੂਜਾ ਕੀ ਰੀਤਿ ਹਮਾਰੇ ਯਹਾਂ ਪੁਰਖਾਓਂ ਕੇ ਆਗੇ ਸੇ ਚਲੀ ਆਤੀ ਹੈ ਕੁਛ ਆਜ ਹੀ ਨਈ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲੀ ਨੰਦ ਜੀ ਸੇ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਸੁਨ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਬੋਲੇ ਹੇ ਪਿਤਾ ਜੋ ਹਮਾਰੇ ਬੜੋਂ ਨੇ ਜਾਨੇ ਅਨਜਾਨੇ ਇੰਦ੍ਰ ਕੀ ਪੂਜਾ ਕੀ ਤੋ ਕੀ, ਪਰ ਅਬ ਤੁਮ ਜਾਨ ਬੂਝਕਰ ਧਰਮ ਕਾ ਪੰਥ ਛੋੜ ਉੂਬਟ ਬਾਟ ਕਿਉਂ ਚਲਤੇ ਹੋ ਇੰਦ੍ਰ ਕੇ ਮਾਨਨੇ ਸੇ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਵੁਹ ਭੁਕਤਿ ਮੁਕਤਿ ਕਾ ਦਾਤਾ ਨਹੀਂ ਔਰ ਉਸ ਸੇ ਰਿੱਧਿ ਸਿੱਧ
