੮੮
ਧਯਾਇ ੨੬
ਮੂਰਤਿ ਪਰਬਤ ਮੇਂ ਸਮਾਈ ਇਸ ਭਾਂਤ ਅਦਭੁਤ ਲੀਲ੍ਹਾ ਕਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਸਬ ਕੋ ਸਾਥਲੇ ਪਰਬਤ ਕੀ ਪ੍ਰਕਰਮਾ ਦੇ ਦੁਸਰੇ ਦਿਨ ਗੋਵਰਧਨ ਸੇਖੋਲਤੇ ਬ੍ਰਿੰਦਾਬਨ ਆਏ ਤਿਸ ਕਾਲ ਘਰ ਘਰ ਆਨੰਦ ਮੰਗਲਾਚਾਰ ਬਧਾਏ ਹੋਨੇ ਲਗੇ ਔਰ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਸਬ ਗਾਇ ਬਛੜੋਂ ਕੋ ਰੰਗ ਰੰਗ ਉਨ ਕੇ ਗਲੇਂ ਮੇਂ ਗੰਡੇ ਘੰਟਾਲੀਆਂ ਘੁੰਘਰੂ ਬਾਂਧ ਬਾਂਧ ਨਜ਼ਾਰੇ ਹੀ ਕੰਤੂਹਲ ਕਰ ਰਹੇ ਥੇ,
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਗੋਵਰਧਨ ਪੂਜਨੋ
ਨਾਮ ਪੰਚਬਿੰਸੋ ਅਧਯਾਇ ੨੫
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨ ਬੋਲੇ ॥
ਦੋ: ਸੁਰਪਤਿ ਕੀ ਪੂਜਾ ਤਜੀ, ਕਰਿ ਪਰਬਤ ਕੀ ਸੇਵ ॥
ਤਬਹਿ ਇੰਦ੍ਰ ਮਨ ਕੋਪਿਕੈ, ਸਬੈ ਬੁਲਾਏ ਦੇਵ
ਜਬ ਸਾਰੇ ਦੇਵਤਾ ਇੰਦੂ ਕੇ ਪਾਸ ਗਏ ਤਬ ਵਹ ਉਨ ਸੇ ਪੁਛਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਤੁਮ ਮੁਝੇ ਸਮਝਾ ਕਰ ਕਹੋ ਕਲ ਬ੍ਰਿਜ ਮੇਂ, ਪੂਜਾ ਕਿਸ ਕੀ ਥੀ ਇਸ ਬੀਚ ਨਾਰਦ ਜੀ ਆਇ ਪਹੁੰਚੇ ਤੋਂ ਇੰਦ੍ਰ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਸੁਨੋ ਮਹਾਰਾਜ ਤੁਮੈਂ ਸਬ ਕੋਈ ਮਾਨਤਾ ਹੈ ਪਰ ਏਕ ਬ੍ਰਿਜਬਾਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਮਾਨਤੇ ਕਿਉਂ ਕਿ ਨੰਦ ਕੇ ਏਕ ਬੇਟਾ ਹੂਆ ਹੈ ਤਿਸ ਕਾ ਕਹਾ ਸਬ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਉਨੋ ਨੇ ਤੁਮਾਰੀ ਪੂਜਾ ਮੇਟ ਕਲ ਸਬ ਸੇ ਪਰਬਤ ਪੁਜਵਾਯਾ, ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਇੰਦ੍ਰ ਕੋਧ ਕਰ ਬੋਲਾ ਕਿ ਬ੍ਰਿਜਬਾਸ਼ੀਯੋਂ ਕੇ ਧਨ ਬੜ੍ਹਾ ਹੈ ਇਸੀ ਸੇ ਉਠੇ ਅਤਿ ਗਰਬ ਹੂਆ ਹੈ ॥
ਚੌ: ਜਪਤਪਯੱਗਤਜਯੋਇਨਮੇਰੋ॥ ਕਾਲਦਰਿਦ੍ਰਬੁਲਾਯੋਨੇਰੋ ।
