੯੦
ਧਯਾਇ ੨੬
ਸੇ ਕੈਸੇ ਬਚੇਂਗੇ ਤਬ ਤੋ ਤੁਮਨੇ ਇੰਦ੍ਰ ਕੀ ਪੂਜਾ ਮੇਟ ਪਰਬਤ ਪੁਜਵਾਯਾ ਅਬ ਬੇਗ ਉਸਕੋ ਬੁਲਾਈਏ ਜੋ ਆਇ ਰੱਖਯਾ ਕਰੇ ਨਹੀਂ ਤੋ ਖਿਣ ਭਰ ਮੇਂ ਨਗਰ ਸਮੇਤ ਸਬ ਡੂਬ ਮਰਤੇ ਹੈਂ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਸੁਨ ਔਰ ਸਬਕੋ ਭਯਾਤੁਰ ਦੇਖ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਤੁਮ ਅਪਨੇ ਜੀ ਮੇਂ ਕਿਸੀ ਬਾਤ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰੋ ਗਿਰਿਰਾਜ ਅਭੀ ਆਇ ਤੁਮਾਰੀ ਰੱਖਯਾ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਯੂੰ ਕਹਿ ਗੋਵਰਧਨ ਕੋ ਤੇਜ ਸੇ ਤਪਾਇ ਅਗਨਿ ਸਮ ਕੀਯਾ ਔਰ ਬਾਏ ਹਾਥ ਕੀ ਉਂਗਲੀ ਪਰ ਉਠਾਇ ਲੀਆ ਉਸਕਾਲ ਸਬ ਬ੍ਰਿਜਬਾਸ਼ੀ ਅਪਨੇ ਢੋਟੋਂ ਸਮੇਤ ਆ ਉਸਕੇ ਨੀਚੇ ਖੜੇ ਹੁਏ ਔਰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕੋ ਦੇਖ ਦੇਖ ਅਚਰਜ ਕਰ ਆਪਸ ਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ
ਚੌ: ਹੈਕੋਊ ਆਦਿਪੁਰਖ ਅਵਤਾਰੀ॥ਦੇਵਨ ਹੂੰਕੋ ਦੇਵ ਮੁਰਾਰੀ।
ਮੋਹਨਮਾਨੁਖਕੈਸੋਭਾਈ॥ਅੰਗੁਲੀਪਰਕਯੋਂਗਿਰਠਹਿਰਾਈ
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਿਤ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਉਧਰ ਤੋ ਮੇਘ ਪਤਿ ਅਪਨਾ ਦਲ ਲੀਏ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਮੂਸਲਾਧਾਰ ਬਰਖਾਤਾ ਥਾ ਔਰ ਇਧਰ ਪਰਬਤ ਪੈ ਗਿਰਿ ਛਨਾਕ ਤਵੇ ਕੀ ਬੂੰਦ ਹੋ ਜਾਤਾ ਥਾ ਯਿਹ ਸਮਾਚਾਰ ਸੁਨਇੰਦ੍ਰ ਭੀ ਕੋਪ ਕਰ ਆਪ ਚਢ ਆਯਾ ਔਰ ਲਗਾਤਾਰ ਉਸੀ ਭਾਂਤ ਸਾਤ ਦਿਨ ਬਰਖਾ ਪਰ ਬ੍ਰਿਜ ਮੇਂ ਹਰਿ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸੇ ਏਕ ਬੂੰਦ ਭੀ ਨ ਪੜੀ ਜਬ ਸਬ ਜਲ ਨਿਬੜਾ ਤਬ ਮੇਘੋਂ ਨੇ ਆ ਹਾਥ ਜੋੜ ਕਹਾ ਕਿ ਨਾਥ ਜਿਤਨਾ ਮਹਾਂ ਪ੍ਰਲਯ ਕਾ ਜਲਥਾ ਸਬਕਾ ਸਬ ਹੋਚੁਕਾ ਅਬ ਕਿਆ ਕਰੇਂ ਯੂੰ ਸੁਨ ਇੰਦ੍ਰ ਨੇ ਅਪਨੇ ਗਯਾਨ
