੯੬
ਧਯਾਇ ੨੯
ਸੇ ਉਤਰ ਪਾਉਂ ਪਰ ਗਿਰ ਅਤਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਹੇ ਨਾਥ ਮੇਰਾ ਅਪਰਾਧ ਖਿਆ ਕੀਜੇ ਮੁਝ ਸੇ ਅਨਜਾਨੇ ਯੇਹ ਦੋਖ ਹੁਆ ਸੋ ਚਿੱਤ ਮੇਂ ਨ ਲੀਜੇ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਨੰਦ ਜੀ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਸੁਨ ਗੋਪ ਆਪਸਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਭਾਈ ਹਮਨੇ ਤੋ ਯਿਹ ਤਭੀ ਜਾਨਾ ਥਾ ਕਿ ਜਬ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਗੋਵਰਧਨ ਧਾਰਨ ਕਰ ਬ੍ਰਿਜ਼ ਕੀ ਰੱਖਯਾ ਕਰੀ ਕਿ ਨੰਦ ਮਹਿਰ ਕੇ ਘਰ ਮੇਂ ਆਦਿ ਪੁਰਖ ਨੇ ਆਇ ਅਵਤਾਰ ਲੀਆ ਹੈ ॥
ਐਸੇ ਆਪਸਮੇਂ ਬਤਰਾਇ ਫਿਰ ਸਬ ਗੋਪੋਂ ਨੇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪਨੇ ਹਮੇਂ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਭਰ ਮਾਯਾ ਪਰ ਅਬ ਸਬ ਤੁਮਾਰਾ ਭੇਦ ਪਾਯਾ ਤੁਮ ਹੀ ਜਗਤ ਕੇ ਕਰਤਾ ਦੁਖ ਹਰਤਾ ਹੋ ਤ੍ਰਿਲੋਕੀਨਾਥ ਦਯਾ ਕਰ ਵੁਹ ਹਮੇਂ ਬੈਕੁੰਠ ਦਿਖਾਈਏ ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਸੁਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਖਿਣ ਭਰ ਮੇਂ ਬੈਕੁੰਠ ਰਚ ਉਨੇਂ ਬ੍ਰਿਜ ਹੀ ਮੇਂ ਦਿਖਾਯਾ ਦੇਖ ਤੇਹੀ ਬ੍ਰਿਜਬਾਸ਼ੀਯੋਂ ਕੋ ਗਯਾਨ ਹੂਯਾ ਤੋ ਕਰ ਜੋੜ ਸਿਰ ਝੁਕਾਇ ਕੇ ਬੋਲੇ ਹੇ ਨਾਥ ਤੁਮਾਰੀ ਮਹਿਮਾ ਅਪਰ ਅਪਾਰ ਹੈ ਹਮ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਤੇ ਪਰ ਆਪਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਆਜ ਹਮਨੇ ਯਿਹ ਜਾਨਾ ਕਿ ਤੁਮ ਨਾਰਾਯਣ ਹੋ ਭੁਮਿ ਕਾ ਭਾਰ ਉਤਾਰਨ ਕੋ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਜਨਮ ਲੇ ਆਏ ਹੋ, ਸ਼ੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਬ੍ਰਿਜਬਾਸ਼ੀ ਨੇ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕਹੀ ਤਬੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਸਬ ਕੋ ਮੋਹਿਤ ਕਰ ਜੋਂ ਬੈਕੁੰਠ ਕੀ ਰਚਨਾ ਰਚੀ ਥੀ ਸੋ ਉਠਾਇ ਲੀ ਔ ਅਪਨੀ ਮਾਯਾ ਫੈਲਾ ਦੀ ਤੋਂ ਸਬ ਗੋਪੋਂ ਨੇ ਅਪਨਾ ਸਾ ਜਾਨ ਔਰ ਨੰਦ ਜੀ ਨੇ ਭੀ
