ਧਯਾਇ ੩੦
੯੭
ਮਾਯਾ ਕੇ ਵਸ ਹੋ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਅਪਨਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਹੀ ਕਰ ਮਾਨਾ ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਬਰੁਣ ਲੋਕ ਗਮਨ
ਬੈਕੁੰਠ ਚਰਿੱਤ੍ਰੋ ਨਾਮ ਏਕੋ ਨਤ੍ਰਿੰਸੋ ਅਧਯਾਇ ੨੯
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ।।
ਦੋਹਰਾ ਜੈਸੇ ਹਰਿ ਗੋਪਿਨ ਸਹਿਤ, ਕੀਨੋ ਰਾਸ ਬਿਲਾਸ
ਅਬ ਪੰਚਾ ਧਯਾਈ ਕਹੋਂ ਜੈਸੋ ਬੁੱਧਿ ਪ੍ਰਕਾਸ਼
ਜਬ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਚੀਰ ਹਰੇ ਥੇ ਤਬ ਗੋਪੀਓ ਕੋ ਯਹ ਬਚਨ ਦੀਆ ਥਾ ਕਿ ਹਮ ਕਾਰਤਿਕ ਮਹੀਨੇ ਮੇਂ ਤੁਮਾਰੇ ਸਾਥ ਰਾਸ ਕਰੇਂਗੇ ਤਭੀ ਸੇ ਗੋਪੀ ਰਾਸ ਕੀ ਆਸ ਕੀਏ ਮਨ ਮੇਂ ਉਦਾਸ ਰਹੈਂ ਔਰ ਨਿਤ ਉਠ ਕਾਰਤਿਕ ਮਾਸ ਹੀ ਕੋ ਮਨਾਯਾ ਕਰੋ ਦੇਵੀ, ਉਨਕੇ ਮਨਤੇ ਮਨਾਤੇ ਸੁਖਦਾਈ ਸਰਦਰਿਤੁ ਆਈ
ਚੋ: ਲਾਗਯੋ ਜਬਤੇ ਕਾਰਤਿਕਮਾਸ ॥ ਘਾਮ ਸੀਤ ਬਰਖਾ
ਕੇ ਨਾਸ ॥ ਨਿਰਮਲ ਜਲ ਸਰਵਰ ਭਰ ਰਹੇ॥ਫੂਲੇ
ਕੰਜ ਹੋਏ ਡਹਡਹੇ ॥ ਕੁਮਦ ਚਕੋਰ ਕੰਤ ਕਾਨਿਨੀ ॥
ਫੂਲਹਿ ਦੇਖ ਚੰਦ੍ਰ ਯਾਮਿਨੀ॥ ਚਕਈ ਮਲਨ ਕਮਲ
ਕੁਮਲਾਨੇ॥ ਜੇ ਨਿਜ ਮਿੱਤ੍ਰ ਭਾਨੁ ਕੋ ਮਾਨੇ ॥
ਐਸੇ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਫਿਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਪਿਥਵੀ ਨਾਥ ੲਕ ਦਿਨ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕਾਰਤਿਕ ਪੂਨੋਂ ਕੀ ਰਾਤਕੋ ਘਰ ਸੇ ਨਕਲ ਬਾਹਰ ਆਏ ਦੇਖੇਂ ਤੋ ਨਿਰਮਲ ਆਕਾਸ਼ ਮੇਂ ਤਾਰੇ ਫਿਟਕ ਰਹੇ ਹੈਂ ਚਾਂਦਨੀ ਦਸੋ ਦਿਸ਼ਾ ਮੇਂ ਫੈਲ ਰਹੀ ਹੈ ਸੀਤਲ ਸੁਗੰਧ ਸਹਿਤ ਮੰਦ ਗਤਿ ਪਵਨ ਬਹਿ ਰਹੀ ਹੈ ਸਘਨ ਬਨ ਕੀ
