________________
੧੦) ਪਹਿਲਾਂ ਤੰਤੁ ਅੱਗ ਲਾ ਦਿੱਤੀ,ਜਦ ਜੰਡ ਦੇ ਦਰਖਤ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗੀ ਉਸ ਅੱਗ ਦੇ ਸੇਕ ਨਾਲ ਪਾਪਬੁਧਿ ਦਾ ਪਿਤਾ ਅੰਨਾ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸੜਦਾਹੋਯ ਰੋਂਦਾ ਰੋਂਦਾ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਆਯਾ,ਤਦ ਅਦਾਲਤੀਆਂ ਨੇ ਪੁਛਿਆ ਏਹ ਕੀ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਹੈ ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਉਸਨੇ ਸਾਰਾ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਆਪਨੇ ਪੂਤ ਦਾ ਸੁਨਾਯਾ । ਫੇਰ ਅਦਾਲਤ ਪਾਪਬੁਧਿ ਨੂੰ ਉਸੇ ਜੰਡ ਦੇ ਰੁਖ ਨਾਲ ਲਟਕਾ ਕੇ ਧਰਮ ਬੁਧਿ ਦੀ ਉਸਤਤ ਕਰਕੇ ਐਉਂ ਬੋਲੇ॥ ਵਾਹ ਕਿਆ ਸੁੰਦਰ ਬਚਨ ਮਹਾਤਮਾ ਨੇ ਕਿਹਾਂ ਹੈਦੋਹਰਾ ਚਿੰਤਨ ਕਰੇ ਉਪਾਇ ਕੋ ਤਥਾ ਨਾਲ ਭੀ ਸੋਚ ॥ : ਨਕੁਲੇ ਨੇ ਸਬ ਬਕ ਹਨੇ ਨਿਰਖਤ ਹੀ ਬਕ ਪੋ॥੪੫੬॥ ਧਰਮ ਬੁਧ ਬੋਲਿਆ ਇਹ ਬਾਤ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ ਓਹ ਬੋਲੇ ਸੁਨ • ੨੦ ਕਥਾ ਕਿਸੇ ਬਨ ਬਿਖੇ ਇਕ ਬ੍ਰਿਛ ਦੇ ਉਪਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬਗਲੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੇ । ਉਸ ਦੇ ਖੋਲ ਵਿਖੇ ਇਕ ਕਾਲਾ ਸਰੂਪ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਓਹ ਸਰ੫ ਬਗਲੇ ਦੇ ਬਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਪਰਾਂ ਦੇ ਜੰਮਿਆਂ ਹੀ ਖਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ,ਇਕ ਦਿਨ ਇਕ ਬ ਗ ਲਾ ਜਿਸ ਦੇ ਬਚੇ । ਕਾਲੇ ਸਰਪ ਨੇ ਖਾਧੇ ਸੋ ਓਹ ਬੜਾ ਬੈਰਾਗਵਾਨ ਹੋਯਾ ਰੋਂਦਾ ਰੋਂਦਾ ਕਿਸੇ ਤਲਾ ਦੇ ਕੰਢੇ ਤੇ ਜਾਕੇ ਨੀ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਬੈਠਾ ਸੀ | ਤਦ ਓਸਨੂੰ ਓਹਾ ਜੇਹਾ ਦੇਖਕੇ ਇਕ ਕੁਲੀਰਕ ਨਾਮੀ ਜਲ ਜੀਵ ਉਸਦੇ ਪਾਸ ਜਾਕੇ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਮਾਮੇ ! ਤੂੰ ਕਿਸ ਲਈ ਰੈਂਦਾ ਹੈ ਬਗਲਾ ਬੋਲਿਆ ਮੈਂ ਕਿਆ ਕਰਾਂ ਮੇਰੇ ਮੰਦ ਭਾਗੀ ਦੇ ਬਚਿਆਂ ਨੂੰ ਖੇਲ ਬਿਖੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਸਰਪ ਨੇ ਖਾ ਲਿਆ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਤਾਂ ਦੇ ਦੁਖ ਕਰਕੇ ਰੋਂਦਾ ਹਾਂ । ਸੋ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਉਪਾਉ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਦਾ ਜਾਨਦਾ ਹੈਂ ਤਾਂ ਦਸ,ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸਲਕੇ ਕੁਲੀ ਤਕ ਸੋਚ: ਲੰਗਾ ਇਹ ਸੁਭਾਵਕ ਵੈਗੇ ਸਾਡੀ ਜਾਤ ਦਾ ਹੈ ਸੋ ਇਸਨੂੰ ਅਜੇਹਾ ਝੂਠਾ ਉਪਦੇਸ ਦੇਵਾਂ ਕਿ ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੋਰ ਬਗਲੇ ਬੀ ਮਰ ਜਾਨ ਕਿਹਾ ਹੈ- . ਦੋਹਰਾ ॥ ਬਾਣੀ ਕੋ ਨਵਨਤ ਕਰ ਉਰ ਕੋ ਵਜ਼ ਸਮਾਨ ॥ | ਰਿਪੁ ਕੋ ਦੇ ਉਪਦੇਸ ਅੰਸ ਵੰਸ ਸਹਿਤ ਹੁਇਹਾਨ੪੫॥ Original : Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library
