________________
ਆ ਬਹੁਤ ਚ % ਜਾਕੇ ਬੋਲ 5॥ ਕੋ ਖਾ ਪਹਿਲਾ ਭੰਤ ੧੦ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਓਹ ਧਨ ਦੇ ਦੂਰ ਹੋਜਾਨ ਕਰਕੇ ਸੋਚਨ ਲਗਾli ਯਥਾਦੋਹਰਾ ॥ ਨਾਥ ਜਿਸ ਅਸਥਾਨ ਮੇਂ ਧਨ ਸੋਂ ਭੋਗੇ ਭੰਗ ॥ ਤਹ ਨਿਰਧਨ ਹੋ ਜੋ ਬਸੇ ਵਹੀ ਅਧਮ ਹੈ ਲੋਗ ॥੪੬੨॥ ਤਥਾ ਅਹੰਕਾਰ ਕੇ ਸਹਿਤ ਜਹਿ ਆਗਯਾ ਨ ਹੋਇ॥ | ਤਹਾਂ ਦੇਨਤਾ ਨਾ ਕਰੋਂ ਬੁਧਿਮਾਨ ਜੋ ਲੋਇ ॥ ੪੬੩ ॥ ਉਸਦੇ ਘਰ ਬਿਖੇ ਇਕ ਲੋਹੇ ਦਾ ਵੱਡਾ ਤੱਕੜ ਸਾ, ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਸੇਠ ਦੇ ਘਰ ਅਮਾਨਤ ਰਖਕੇ ਪਰਦੇਸ ਨੂੰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਪਰਦੇਸ ਦੀ ਮੈਲ ਕਰਕੇ ਆਪਨੇ ਨਗਰ ਨੂੰ ਆਯਾ ਔਰ ਉਸ ਸੇਠ ਨੂੰ ਜਾਕੇ ਬੋਲਿਆ ਮੇਰਾ ਤੱਕੜ ਦੇਹ, ਸੇਠ ਬੋਲਿਆ ਭਾਈ ਉਸਨੂੰ ਤਾਂ ਚੂਹੇ ਖਾ ਗਏ ਹਨ। ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਜੀਰਨਧਨ ਬੋਲਿਆ ਹੈ ਸੇਠ ਜੇਕਰ ਉਸ ਨੂੰ ਛੂਹੇ ਖਾ ' ਗਏ ਹਨ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਕੀ ਦੋਸ ਹੈ ਕਿਉਂ ਜੋ ਕੋਈ ਚੀਜ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਪਰ ਹੱਛਾ ਮੈਂ ਨਦੀ ਨੂੰ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਸੋ ਤੂੰ ਆਪਨੇ ਪੁਭ ਧਨਦੇਵ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਭੇਜ ਦੇ ਮਤ ਕਿਧਰੇ ਮੈਂ ਨਾਉਨ ਲਗਾਂ ਅਰ ਮੇਰੇ ਕਪੜੇ ਕੋਈ ਚਕ ਲੈਜਾਵੇ ਸੇਠ ਨੇ ਭੀ ਇਹ ਬਿਚਾਰਿਆ ਕਿ ਇਹ ਠੀਕ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਨਾ ਜਾਨੀਏ ਕਿਧਰੇ ਆਪਨੇ ਕਪੜੇ ਗਹਿਨੇ ਗੁਵਾ ਆਵੇ ਇਸ ਲਈ ਸੇਠ ਨੇ ਅਪਨੇ ਪੁਤ੍ਰ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਹੈ ਪੁਭ ਇਹ ਡੇਰਾ ਚਾਚਾ ਹੈ ਇਸ ਨਾਲ ਇਸ਼ਨਾਨ ਲਈ ਨਦੀ ਤੇ ਜਾਹ ॥ ਕਿਆ ਹਛਾ ਕਿਹਾ ਹੈ:ਦੋਹਰਾ ॥ ਨਹ ਭਗਤੀ ਸੇਂ ਕਰਤ ਕੋਊ ਕਾਹੂੰ ਪੈ ਉਪਕਾਰ । ਕਰਤ ਲੋਝ ਛਯ ਹੇਤ ਹਿਤ ਕਛੁਕ ਨਿਮਿਤਬਿਚਾਰਾ॥੪੬੪॥ 3ਥਾ--ਬਿਨ ਕਾਰਨ ਜਿਸ ਠੌਰ ਮੇਂ ਅਤਿ ਆਦਰ ਹੋ ਜਾਇ ॥ ਅੰਤ ਬਿਖੇ ਦੁਖਦਾਯਨੀ ਬਿਪਦਾ ਤਹਾਂ ਲਖਾਇ॥੪੬੫॥ ਬਾਣੀਏ ਦਾ ਪੁਤ੍ਰ ਬੀ ਇਸ਼ਨਾਨ ਦੀ ਸਮਿਗੀ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਬਕ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਸਹਿਤ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਗਿਆ ਜਦ ਓਹ ਬਾਨੀਆਂ ਨਦੀ ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਉਥੇ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਕੇ ਉਸ ਬਾਲਕ ਨੂੰ ਨਦੀ ਦੀ ਗੁਫਾ ਵਿਖੇ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਅਗੇ ਬੜੀ ਭਾਰੀ fਸਲਾ ਦੇਕੇ ਮੁੜ ਆਯਾ ॥ ਤਦ ਉਸਨੂੰ ਅਕੱਲਾ ਦੇਖ ਕੇ ਸੇਠ ਨੇ ਪੁਛਿਆ ਮੇਰਾ ਪੁ9 ਕਿਥੇ ਹੈ ਜੋ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗਿਆ ਸੀ ? ਬਾਣੀਆਂ ਖੋਲਿਆ (): * ga #as # : Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library
