________________
• ਪਹਿਲਾ ਉਝ . . ੧੧੩ | ਸੂਰਜ ਮੰਡਲ ਭੇਦ ਕੇ ਪਾਵਤ ਪਦ ਨਿਰਬਾਣ॥੪੭੩॥ | ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੋਚਕੇ ਚੋਰ ਪੰਡਿਤ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਭੀਲੋ ! ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਏਹ ਭਰਮ ਹੈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰਕੇ ਦੇਖ ਲੋ ਜੇਕਰ ਕੁਝ ਧਨ ਆਪ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮਾਰ ਦੇਣਾ । ਤਦ ਭੀਲਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰਕੇ ਜੋ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਕੁਝ ਬੀ ਨ ਲਭਾ ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਓਹ ਬੀ ਚਾਰੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਛੱਡ ਦਿਤੇ ॥ ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਆਖਿਆ , ਸੀਦੋਹਰਾ ॥ ਪੰਡਿਤ ਤੋਂ ਸਭੁ ਭਲਾ ਨਹਿ ਮੂਰਖ ਹਿਤਕਾਰ । ਬਾਰ ਮੇਂ ਰਾਜਾ ਮੁਆਂ ਵਿਪਨ ਚੋਰ ਉਭਾਰ ॥ ੪੭੪} ਰੂਨ ਬਹੁਤ ਕੀ ਕਹਿਨਾ ਹੈ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਤਾਂ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਝਗੜਦੇ ਸੇ ਤੇ ਸੰਜੀਵਕ ਥੋੜਾ ਚਿਰ ਪਿਗਲਕ ਨਾਲ ਯੁੱਧ ਕਰਕੇ ਸ਼ੇਰ ਦਿਆਂ ਲਿਖਿਆਂ ਨਵਾਂ ਕਰਕੇ ਫਟਿਆ ਹੋਯਾ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਉਪਰ ਡਿਗ ਪਿਆ ਅਰ ਮਰ ਗਿਆ ਸੰਜੀਵਕ ਨੂੰ ਮੋਯਾ ਦੇਖਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਉਸ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਆਂਸੂ ਭਰਕੇ ਬੋਲਿਆ ਓਹ ਹੋ ! ਮੈਂ ਬੜੀ ਅਜੋਗ ਬਾਤ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜੋ ਸੰਜੀਵਕ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿਤਾ ਹੈ ਕਿਉਂ ਜੋ ਓਹ ਮੇਰੇ ਉਤੇ ਵਿਸਾਸ ਕਰ ਬੈਠਾ ਸੀ ਅਰ ਵਿਸਾਸਘਾਤ ਦਾ ਪਪ ਬੜਾ ਭਾਰਾ ਹੈ॥ ਮਹਾਤਮਾ ਨੇ ਐਉਂ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ॥ ਮਿਤ੍ਰ ਦੋ ਅਰ ਕ੍ਰਿਤਘਨ ਪੁਨ ਵਿਸਾਸੀ ਘਾਤ। ਇਨ ਮੈਂ ਚ ਨਰਕੇ ਪਰੇ ਸੂਰ ਚੰਦ ਲਗ ਤਾਰ ॥੪੩੫॥ ਰਾਜ ਭੁਮਿ ਮਿਲ ਜਾਤ ਹੈ ਨਸ਼ਟ ਹੋਇ ਕਰ ਮੀਤ ਉਤਮ ਸੇਵਕ ਨਾ ਮਿਲੇ ਇਹ ਸਮ ਹੈ ਕਹ ਰੀਤ॥੪7 #॥ ਮੈਂ ਤਾਂ ਉਸਤਤ ਸਭਾ ਵਿਖੇ ਕਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸਾਂ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਗੇ ਕੀ ਆਖਾਂਗਾ | ਇਸ ਬਾਤ ਉਤੇ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਸਭਾ ਮਾਂਹਿ ਜਿਹ ਪੁਰਖ ਕੀ ਉਸਤਤਿ ਕੀਨੀ ਹੋਇ ॥: . ਮਤ ਔ ਗੁਨ ਕਹੁ ਤਾਸ ਕੇ ਤਵ ਪ੍ਰਨ ਸਿਖਯਾ ਜੋਇ॥੪੭੭ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਵਿਰਲਾਪ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਕੋਲ ਆਕੇ ਦਮਨਕ ਬੜੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਨਾਲ ਖੋਲਿਆ ਹੈ ਸ਼ਾਮ ! ਏਹ ‘ਆਪਦਾ ਕਾਇਰਪਨ ਹੈ ਜੋ ਧੋਹ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਘਾਸ ਖੋਰ ਨੂੰ ਮਾਰਕੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸੋਚਦੇ ਹੋ ਇਹ ਬਾਤ ਰਾਜਿਆਂ ਨੂੰ ਉਚਿਤ ਨਹੀਂ ॥ Original with: Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library
