________________
ਪੰਚ ਭੰ ਸੰਖ ਨਿਧਿ ਵਡ ਅਪਰ ਭੀ ਲੇਕਰ ਤੁਰਤ ਲਾਇ ॥੧੨॥ ਇਸ ਤਰਾਂ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਬਿਖੇ ਮੇਰੇ ਕੁਟੰਬਦੀ ਪਾਲਨਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਜਾਲ ਬੀ ਗਿਆ ਫੰਦਕ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਤੋਂ ਲੰਘ ਕੇ ਚਿਵ ਨੇ ਕਬੂਤਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਈ ਓਹ ਸ਼ਕਾਰੀ ਤਾਂ ਗਿਆ ਹੁਨ ਤੁਸੀਂ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਇਸ ਨਗਰ ਦੇ ਪੂਰਬ ਉਤਰ ਦਿਸਾ ਵਲ ਚਲੋ ਉਥੇ ਮੇਰਾ ਪਰਮ ਮਿਤੁ ਹਿਰਨਕ ਨਾਮੀ ਚੂਹਿਆਂ ਦਾ ਰਾਜਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਓਹ ਸਾਡੇ ਸਬਨਾਂ ਦੀ ਫਾਹੀ ਨੂੰ ਕੱਟੇਗਾ ਕਿਆ ਠੀਕ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਦੇਵ ਯੋਗ ਕਰਮਨੁਜ ਕੇ ਜਬ ਸੰਕਟ ਹੁਇ ਜਾਇ ॥ ਮਿ ਬਿਨਾ ਤਬ ਬਚਨ ਕਰ ਕੋਊ ਨ ਹੋਤ ਸਹਾਇ ॥੧੩॥ ਚਿਤਵ ਦੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸਮਝਏ ਹੋਏ ਓਹ ਕਬੂਤਰ ਹਿਰਨਰਕ ਚੂਹੇ ਦੇ ਬਿੱਲ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚੇ ਹਿਰਨਰਕ ਬੀ ਆਪਣੀ ਬਿੱਲ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰਸਤੇ ਬਨਾ ਕੇ ਨਿਹਸੰਕ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ॥ ਇਸ ਪਰ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ 11 ਭਾਵੇ ਭੈ ਉਰ ਧਾਰ ਕਰ ਸੌ ਮੁਖ ਬਿਹ ਸਵਾਰ ॥ | ਨੀਤਿ ਸ਼ਾਸਤ ਮੇਂ ਨਿਪੁਨਹ ਮੂਖਕ ਕਰਤਾਰ ॥੧੪॥ ਤਥਾ-ਜਿਮ ਮਦ ਬਿਨ ਹਸਤੀ ਅਹੇ , ਅਵਰ ਦਾਤ ਬਿਨ ਸਾਪ ॥ ਸਬਕੇ ਹੇਤ ਅਧੀਨ ਵਹ, ਓਮ ਗੜ੍ਹ ਬਿਨ ਪ ਥਾਪ॥੧੫॥ ਗਜ ਬਹ ਹਯ ਲਾਖ ਤੇ ਜੇ ਕਾਰਜ ਨਹਿ ਹੋਇ ॥ ਸੋ ਕਾਰਜ ਭੂਪਾਨ ਕਾ ਦੁਰਗ ਏਕ ਮੇਂ ਜੋਇ ॥੧੬॥ ਏਕਾਕੀ ਸੌ ਮੈਂ ਲੜੇ ਕਿਲੇ ਬੈਚ ਜੋ ਭੂਪ॥ ਨਤਿ ਨਿਨ ਯਾ ਹੇਤ ਤੇ ਕਰੇ ਕੋਟ ਕੀ ਊ੫ ॥ ॥ ਹਿਰਨ ਦੀ ਖੁੱਡ ਦੇ ਪਾਸ ਜਾਕੇ ਚਿਕਾ ਬੜੀ ਉੱਚੀ ਅਵਾਜ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਮਿਤੁ ਹਿਰਨਕ ! ਜਲਦੀ ਆ ਮੈਨੂੰ ਬੜਾ ਸੰਕਟ ਬਨਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਹਰਨਕ ਆਪਨੀ ਬਿੱਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੋ ਕੇ ਬੋਲਿਆ, ਤੂੰ ਕੌਨ ਹੈ, ਇੱਥੇ ਕਿਉਂ ਆਇਆ ਹੈ, ਅਰ ਤੇਰਾ ਕੀ ਕੰਮ ਹੈ ਅਰ ਭੈਨੂੰ ਕੀ ਸੰਕਟ ਬਨਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਚ ਬੋਲਿਆ ਮੈਂ ਚਿਤੁ ਗੀ ਨਾਮੀ ਕਬੂਤਰਾਂ ਦਾ ਰਾਜਾ ਤੇਰਾ ਮਿੜ੍ਹ ਹਾਂ, ਤੂੰ ਛੇਤੀ ਆ ਮੈਨੂੰ Original wr5 Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library
