________________
੨੪ ਪੰਚ ਖੰਡ . ਜੇ ਸੁਖ ਚਾਹੇ ਆਪਨਾ ਅਵਰ ਆਯੂ ਕੀ ਆਸ ॥੪੪॥ ਤਥਾ-ਅਲਪ ਰੰਧੂ ਕੋ ਦੇਖਕੇ ਘੁਸ ਸਤ੍ਰ ਕੇ ਪਾਰ ॥ ਨੌਕਾ ਮੇਂ ਵਤ ਸਲਿਲ ਕੇ ਪੀਛੇਕਰਦੇ ਨਾਸ ॥੪੫॥ ਅਵਿਸ਼ਸਤ ਵਿਸਤ ਪੈ ਨਾ ਕਰੀਓ ਵਿਸਾਸ ॥ ਭੈ ਉਪਜਾ ਵਿਸਾਸ ਤੇ ਜੜ ਤੋਂ ਕਰਤਾ ਨਾਸ ॥੪੬॥ ਬਿਨ ਵਿਸ਼ਾਲ ਨ ਮਾਰ ਹੈ ਦੁਰਬਲ ਕੋ ਬਲਵਾਨ ॥ ਦੁਰਬਲ ਬਾਂਧੇ ਸਬਲ ਕੋ ਹੈ ਵਿਸਾਸ ਨਿਦਾਨ ॥੪੭॥ ਅਵਿਸਾਸ ਸੂਰ ਗੁਰ ਕਹੇ ਭਿਗੁ ਕਹੇ ਮੀਤ ਬਨਾਇ ॥ ਸੁਸਟੁ ਕਾਮ ਚਾਨਿਕਸਕਹਿ ਧਾਨੀਕਿ ਲਖਭਾਇ॥੪ell : -ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਕਰ ਸਭੁ ਪੈ ਜੇ ਕਰਤਾ ਇਤਬਾਰ ॥ | ਅਰ ਵਿਰਕਤ ਨਾਗੇ ਬਿਖੇ ਸੋ ਜਨ ਹੋਵਤ ਖੁਆਰ ॥੪੬॥ ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨ ਲਘੁਪਤਨਕ ਨਿਰੁੱਤਰ ਹੋ ਕੇ ਸੋਚਨ ਲਗਾ ॥ ਵਾਹ ਵਾਹ ਇਸਦ ਰਾਜਨਤਿ ਬਿਖੇ ਕੈਸੀ ਚਤੁਰਾਈ ਹੈ ਇਸੇ ਲਈ ਇਸ ਨਾਲ ਮਿੜਾਈ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ॥ ਕਊਆ ਬੋਲਿਆ ਹੈ ਹਿਰਨਕ ਸੁਨ॥ ਦੋਹਰਾ॥ ਸਾਤ ਸਬਦ ਕੇ ਕਥਨ ਮੇਂ ਸੰਜਨ ਮੀਤ ਸੁ ਹੋਤ ॥ ਤੇ ਤੇਰੀ ਮਿਤੁ ਮੁਝ ਮੇਂ ਭਈ ਉਦੋਤ ॥ ੫੦ ॥ ਸੋ ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਮੇਰੇ ਉਪਰ ਇਤਬਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਤੂੰ ਆਪਨੇ ਕਿਲੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਬੈਠਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਗੁਨ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਬਾਰਤਾਂ ਕਰਦਾ ਰਹੀਂ ਵੀ ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਹਿਰਨਕ ਸੋਚਨ ਲਗਾ ਭਾਈ ਏਹ ਤਾਂ ਬੜਾ · ਚਤੁਰ ਅਰ ਸਿਆਨਾਂ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਨਾਲ ਮਿਤਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਏ ਫੇਰ ਖੋਲਿਆ ਹੇ ਲਘੁਪਤਨਕ ! ਤੂੰ ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਦੁਰਗ ਬਿਖੇ ਨਾ ਆਵੀਂ ॥ ਕਿਉਂ ਜੋ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਪ੍ਰਥਮੇ ਰਿਪ ਡਰ ਸਹਿਤ ਹੁਇ ਧੀਰੇ ਧੀਰੇ ਆਤ ॥ ਜਾਰ ਹਾਬ ਅੰਗਨਾਂ ਬਖੇ ਇਮ ਪਾਛੇ ਉਤਲਾਤ ॥੫੧॥ ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਕਊਆ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਭਦੁ ! ਜਿਸ ਕਾਰ ਤੂੰ ਆਖਦਾ ਹੈ ਇਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਰਾਂਗਾ ਤਦ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਓਹ ਭਾਵੇਂ ਆਪਸ ਵਿਖੇ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਪ੍ਰਸੰਗਾਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਲੈਂਦੇ . , ws ਰ Original 15: Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library
