________________
੧੩੨ ਪੰਚ ਕੁੰਭ ਅਧਿਕ ਦਾਨ ਕਰ ਧਨੀ ਜੋ ਪਾਵਤ ਹੈ ਫਲ ਭੂਰ॥ ਸੁਲਪ ਦਾਨ ਤੇ ਨਿਰਧਨੀ ਸੋ ਫਲ ਪਾਵੇਂ ਤੁਰ ॥ ੭੫ || ਕੁਪਨ ਧਨੀ ਨਹ ਸੇਵੀਏ ਲਘੂ ਦਾ ਭੀ ਸੇਵ ॥ ਸੁਖ ਦਾਤਾ ਹੈ ਕੁਪ ਜਲ ਨਹਿ ਸਮੁਦ ਇਦਮੇਵ ॥੭੬॥ ਨਾਮ ਮਾ ਕਰ ਨਿਪਨ ਦੇ ਬਿਨਾਂ ਦਾਨ ਸ਼ਿਵਨਾਥ । ਧਨ ਰੱਛਕ ਕੌਬੇਰ ਕੋ ਕੌਨ ਕਹਿਤ ਸੁਰਨਾਥ ॥ 2॥ ਦਾਨ ਹੇਤ ਦੁਰਬਲ ਭਯਾ ਲਹਿਤ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਨਾਗ 1 ਦਾਨ ਬਿਨਾਂ ਖਰ ਪੀਠ ਤਨ ਨਿੰਦਨੀਯਾ ਫਿਰ ਭਾ!੭੮॥ ਸੀਤਲ ਸੁੰਦਰ ਘਟ ਜਾਉ ਅਯੋ ਜਾਤ ਬਿਨ ਦਾਨ । ਕਾਨੀ ਕੁਬਗੇ ਕਕੜੀ ਉਰਧ ਹੋਭ ਸੁਜਾਨ ॥੭੯॥ ਜਲਧ ਦੇਤ ਜਲ ਜਬੀ ਲੈ ਲੋਗਨ ਕੋ ਯ ਹੋਤ ॥ *ਕਰ ਫੈਲਾਏ ਮਿਕੂ ਦਰਸਨ ਜੋਗ ਨ ਜੋਤ ॥ to ॥ ਹੈ ਭਦੇ ! ਇਸ ਝਾਤ ਨੂੰ ਸੋਚਕੇ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਉਚਿਤ ਹੈ ਜੋ ਸਮਯ ਸਿਰ ਚੰਗੇ ਪਾ ਨੂੰ ਦਾਨ ਦੇਨਾ ॥ਸ਼ਾਸਕਾਰਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾਹੈ:ਦੋਹਰਾ॥ ਸਰਧਾ ਯੁਭ ਸਤ ਪਾਕੁ ਕੋ ਦੇਸ ਕਾਲ ਮੇਂ ਦਾਨ। ਦੇਵਤ ਜੋ ਬੁਧਿਆਨ ਨਰ ਫਲ ਹੈ ਭਾਸ ਮਹਾਨ | | ਤਥਾ-ਅਤਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਕੋ ਮਤ ਕਰੋ ਨਾ ਕਰ ਤਿਸ ਕਾ ਤਯਾਰ । ਸਿਖਾ ਹੋਭ ਮਸਤਕ ਬਿਖੇ ਅਤਿ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਕੋ ਲਾਗ li੮੨॥ ਬਾਹਮਨੀ ਬੋਲੀ ਇਹ ਬਾਤ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ ਬਾਹਮਨ ਬੋਲਿਆ ਸੁਣ ੩ ਕਥਾ-ਕਿਸੇ ਬਨ ਵਿਖੇ ਇਕ ਕਿਰਾਤ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਓਹ ਇਕ ਇਨ ਹਿੰਸਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬਨ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆ, ਉਸਨੇ ਸੰਘਨੇ ਬਨ ਬਿਖੇ ਜਾਕੇ ਕਾਲੇ ਪਹਾੜ ਜੇਡਾ ਉਚਾ ਸੂਰ ਦੇਖਿਆਂ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਉਸ ਭੀਲ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੰਨਾਂ ਤੀਕੂ ਖਿਚਕੇ ਇਕ ਤੀਰ ਮਾਰਿਆ ॥ ਸ਼ਰ ਨੇ ਭੀ ਕੋਧ ਬਿਖੇ ਆਕੇ ਛੋਟੇ ਦੰਦ ਜੇਹੇ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਅਗੁ ਭਾਗ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਪੇਟ ਪਾੜ ਦਿੱਤਾ ਅਰ ਓਹ ਸ਼ਕਰੀ ਮਰ ਗਿਆ ਉਸ ਸ਼ਕਾਰੀ ਨੂੰ ਮਾਰਕੇ ਸੂਰ ਬੀ ਬਾਣ ਦੀ ਪੀੜਾ ਨਾਲ ਮਰ ਗਿਆ । ਅਕਿਰਨਾਂ ਅਤੇ ਹਥ॥ ਮਿਤ ਸੂਰਜ ਅਤੇ ਮਿਤੁ ॥ - Original 15: Punjabi Sahit Academy Digitized by Panjab Digital Library
