________________
ਦੂਜਾ ਭੇਤੂ ੧੪੫ ਮੁਢ ਪੁਰਖ ਧਨ ਹੇਤ ਜੋ ਧਾਰਤ ਕਸਟ ਅਨੇਕ ॥ ਮੋਖ ਲੀਏ ਧਾਰਨ ਕਰੇ ਪਾਵੇ ਸਹਿਜ ਬਿਬੇਕ (੧੧੨੫ ॥ ਹੋ ਮਿਤੁ ! ਤੂੰ ਪਰਦੇਸ ਨਿਵਾਸ ਦਾ ਵੈਰਾਗ ਭੀ ਨਾ ਕਰ ਕਿਉਂ ਜੋ ਇਸ ਉਤੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕੁੰਡਲੀਆ ਛੰਦ ॥ਧੀਰਜ ਯੁਤ ਗੁਨਵਾਨ ਕੋ ਕੌਨ ਵਿਦੇਸ ਸੁਦੇਸ 11 ਨਿਜ ਭੁਜ ਵਸ ਵਾਕੋ ਕਰੇਂ ਜਾਮੇਂ ਰਹੇ ਹਮੇਸli ਜਾਮੇਂ ਰਹੇ ਹਮੇਸ ਸਿੰਘ ਨਿਜ ਪਾਕੁਮ ਧਾਰੀ ॥ ਪੁੰਛ ਦਾਤ ਨਖ ਸਹਿਤ ਫਿਰੇ ਜਿਸ ਬਨ ਮੇਂ ਭਾਰੀ । ਕਹਿ ਸ਼ਿਵਨਾਥ ਵਿਚਾਰ ਨਾਗ ਹਤ ਕਰ ਨਿਜ ਬੀਰਜ | ਵਾਹੀ ਮੇਂ ਰਹ ਮੋਇ ਤਥਾ ਨਰ ਜਾਨੇ ਧੀਰਜ ॥ ੧੨੬ ਧਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਬੁਧਮਾਨ ਪਰਦੇਸ ਵਿਖੇ ਜਾਕੇ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦਾ ॥ ਕਿਆ ਠੀਕ ਕਿਹਾ ਹੈ:ਦੋਹਰਾ ॥ ਸਮਰਥ ਕੋ ਕੁਛ ਕਠਿਨ ਨਹਿ ਉਦਯੋਗੀ ਕੋ ਦੂਰ ! ਨਹਿ ਵਿਦੇਸ ਵਿਦਾਨਯਵਾਦਿਨਕਿਆ*ਭੂਰ॥੧੨੭॥ ਹੇ ਭਾਈ ਤੇ ਬੁਧਿਮਾਨ ਹੈ ਅਰ ਸਾਧਾਰਨ ਮਨੁਖਾਂ ਦੀ ਭਾਂਤ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਨੀਤ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਵਿਖਯ ਰਹਿਤ ਉਭਜਾਹ ਯੁਭ ਕ੍ਰਿਯਾ ਵਿਧੀ ਯੂਤ ਜੌਨ ॥ ਸੂਰ ਕਿਤਗੜ ਸੁਹਿਰਦਢਿਗ ਕਰੇ ਲੱਛਮੀ ਗੋਨ॥੧੨੮ | ਹੋਰ ਪੁruਚ ਹੋਯਾ ਧਨ ਭੀ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਵਸ ਹੋ ਕੇ ਚਲਿਆਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂ ਜੋ ਇਹ ਤੇਰੇ ਇਨ ਏਹੋ ਜੇਹੇ ਸੇ ਅਰ ਜੋ ਆਪਨੇ ਛਾਗਾਂ ਬਿਖੇ ਨਹ} ਤਾਂ ਆਯਾ ਹੋਯਾ ਧਨ ਭੀ ਨਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਉਤੇ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਧਨ ਇਕ ਕਰ ਪੁਰਖ ਜੋ ਭੋਗਤ ਨਹ ਡਿਸ ਆਪ ॥ ਤੁਵਾਯ ਜਿਮ ਬਲ ਬਿਖੇ ਲਹੈਂ ਪਰਮ ਸੰਤਾਪ ੧੨੬ ਹਿਕ ਬੋਲਿਆ ਏਹ ਬਾਤ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ ਮੰਬਰਕ ਤੋਂ ਬੋਲਿਆ ਸੁ੫ ਕਥਾ-ਕਿਸੇ ਜ ਸੌਮਿਲਕ ਨਾਮੀ ਇਕ ਜੁਲਾਹਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ
- ਕਠਨ ਯਾ ਔਖਾ !! ਜੁਲਾਹਿਆ .
$ ret112 & ## : ਰੋ: Punjabi Sahit Academy Digitized by: Punjab Digital Library
