________________
૧૫૦ ਪੰਚ ਤੰਤ੍ਰ ' ਜੋ ਥੋੜੇ ਮੇਂ ਮੁਢ ਜਨ ਮਨ ਮੇਂ ਕਰੇ ਸੰਭੋਖ । | ਐਸੇ ਭਾਗ ਵਹੀਨ ਕੋ ਦਈ ਲੱਛੁ ਗਹਿ ਰੋਖ ॥੧੪੮॥ ਹੋਰ ਜੋ ਤੂੰ ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਆ ਜਾਨੀਏ ਏਹ ਡਿੱਗਣ ਅਥਵਾ ਨਾ ਡਿੱਗਣ ਸੋ ਇਹ ਕਹਿਨਾ ਬੀ ਅਜੋਗ ਹੈ ॥ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ॥ ਬੇਦਨੀਯ ਨਿਸਚੇ ਯੁਕਤ ਉਚੇ ਥਿਤ ਨਹਿ ਬੰਦ ॥ ਚਾਕ ਬਪੁਰਾ ਕਵਨ ਹੈ ਜਿਸੇ ਦੇਤ ਲਜ ਇੰਦ ॥੧੪੬॥ ਹੋਰ ਏਹ ਬੀ ਬਾਤ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਚੂਹਿਆਂ ਦੇ ਮਾਸ ਤੋਂ ਰੱਜ ਗਈ ਹਾਂ ਅਰ ਏਹ ਮਾਸ ਦੇ ਪਿੰਡ ਡਿੱਗਨ ਵਾਲੇ ਹਨ ਇਸ ਲਈ ਤੂੰ ਜਰੂਰ ਇਸਦੇ ਪਿਛੇ ਲਗ ਪੌ ॥ ਗਦਰ ਇਸ ਸਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਚੂਹਿਆਂ ਦੇ ਮਿਲਨ ਦੀ ਜਗਾ ਨੂੰ ਛਡ ਉਸ ਬੈਲ ਦੇ ਪਿਛੇ ਤੁਰ ਪਿਆ॥ ਕਿਆ ਕਿਸੇ ਮਹਾਤਮਾ ਨੇ ਠੀਕ ਕਿਹਾ ਹੈ¢ ਦੋਹਰਾ॥ ਭਬ ਲਗ ਨਰ ਸਬ ਕਰਮ ਮੇਂ ਹੋਤ ਸੁਯੀ ਕਰਤਾਰ ॥ . ਜਬ ਲਗ ਅੰਕੁਸ ਬਚਨ ਤੋਂ ਨਹਿ ਤਾੜਤ ਹੈ ਨਾ॥੧੫੦॥.. ਸੁਗਮ ਲਖਤ ਹੈ ਅਗਮ ਕੋ ਅਰ ਅਕਜ ਕੋ ਕਾਜ ॥ ਮਾਨਤ ਭੁੱਖ ਅਭੁੱਖ ਕੋ ਨਾਗੇ ਵਸ ਤਜ ਲਾਜ ੧੫੧॥ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਪਨੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੀ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਓਹ ਗਿੱਦੜ ਨਾਰੀ ਸਮੇਤ ਉਸਦੇ ਪਿਛੇ ਤੁਰ ਪਿਆ ਜਦ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਦੇ ਬੀਤਿਆਂ ਬੀ ਓਹ ਭਾਲੂ ਨਾ ਡਿਗੇ ਤਦ ਉਦਾਸੀ ਬਿਖੇ ਆ, ਪੰਦਾਂ ਬਰਸ ਬਿਤਾ, ਗਿਦੜ ਬੋਲਿਆਦੋਹਰਾ ॥ ਗਿੜੇ ਨ ਗਿਝ ਹੈ ਕਿਆ ਲਖੂ ਦ੍ਰਿੜ ਬਾਧੇ ਸਥਲਾਂਤ " ਹੇ ਪਿਆਰੀ ਪੰਹ ਬਰਸ ਦੇਖਤ ਬੀਤੇ ਜਾਤ || ੧੫੨॥ | ਇਸ ਤੋਂ ਇਹ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਹ ਅਗੇ ਬੀਨ ਡਿੱਗਨਗੇ ਇਸ ਲਈ ਓਸੇ ਥਾਂ ਚਲੀਏ ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਆਖਿਆ ਸੀ ਗਿਵੇਂ ਨ ਗਿੜ ਹੈ ਕਿਆ ਲਖੂ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਬਾਂਧੇ ਸਿਥਲਾਤ ॥ ਹੈ ਪਿਆਰ ਪੰਹ ਬਸ ਦੇਖਤ ਬੀਤੇ ਜਾਤ॥' ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨ ਕੇ ਰਖ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਜੁਲਾਹੇ ! ਜੇਕਰ ਤੇਰੀ ਏਹੋ ਸਲਾਹ ਹੈ ਤਾਂ ਫੇਰ ਮੁੜਕੇ ਉਸੇ ਸ਼ਹਿਰ ਚਲਿਆ ਜਾਹ, ਉਥੇ ਦੋ ਬਾਣੀਏ ਇਕ ਤਾਂ ਗੁਪਤਧਨ (ਸੂਮ ) ਦੂਸਰਾ ਉਪਭੁਕਤ ਧਨ ( ਸਖੀ ; ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਇਕ ਵਰ ਮੰਗ Original war: Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library
