________________
ਭੀਜਾ ਭੰਡ ਸਕੂ ਕਾਬੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ , ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੱਖ ਬਿਖੈ ਏਹ ਪੰਆਂ ਹਨ ਯਥਾ ਦੇਵੀ ( ਰਾਨੀ ) ੧, ਜਨਨੀ ( ਰਾਜਾ ਦੀ ਮਾਤਾ ) , ਕੰਚੁਕੀ (ਰਾਣੀਆਂ ਬਿਖੇ ਰਹਿਨ ਵਾਲੇ ਖੁਸਰੋ ) ੩, ਮਾਲਿਕਾ (ਮਾਲਨ ਫੁੱਲਾਂਵਾਲੀ)੪, ਛੇਜ * ਪਾਲ ( ਪਲੰਘ ਦਾ ਰਾਖਾ ) ੫, ਸਪਰਸਾਧਖੜ ( ਬਸਤਨੀ)੬, ਸਾਂਵਰਕ ( ਜੋਤਸ਼ੀ ) 2, ਭਿਖਕ ( ਵੇਦ ) ੮, ਜਲਵਾਹਕ ( ਜਲ ਦੇਨ ਵਾਲਾ ) , ਤਾਂ ਬੁਲਵਾਹਕ ( ਪਾਨ ਦੇਨੇ ਵਾਲਾ) ੧੦, ਅਚਾਰਜ ( ਗੁਰੂ ) ੧੧, ਅੰਗਰਛਕ ( ਹਰ ਸਮੇਂ ਦਾ ਰਾਖਾ) ੧੨, • ਅਸਥਾਨ ਚਿੰਤਕ ( ਮਿਸਤਰੀ ਅਰਥਾਤ ਇੰਜਨੀਰਿੰਗ ) ੧੩, ਛਧਰ ( ਛਤੜੀ ਬਰਦਾਰ ) ੧੪, ਬਿਲਾਸਨੀ ( ਵੇਸੜਾ ਅਰਥਾਤ ਕੰਚਨੀ ) ੧੫, ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੰਦਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵਿਰੋਧ ਹੋਨ ਕਰਕੇ ਅਪਨੇ · ਪੱਖ ਦਾ ਨਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਪਰ ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈ॥ ਯਥਾਦੋਹਰਾ॥ ਵੈਦ ਜੋਤਸੀ ਗੁਰੁ ਪੁਨ ਅਰ ਸੇਵਕ ਜੋ ਖਾਸ ॥ . ਗਾਰੁੜ ਇਮ ਹਿਯ ਕੀ ਲਖੇ ਤਬ ਜੀਵਨ ਕੀ ਆਸ॥੬॥ ਤਥਾ-ਦੂਚਨ ਸੋਂ ਬੁਧਜਨ ਸਦਾ ਲਖੇ ਤੀਰਥਨ ਹਾਲੇ · ਸਤ ਰੂਪ ਸਾਮੁਦ ਕੀ ਥਾਹ ਪਛਾਨੇ ਲਾਲ॥ 20॥ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਉਸ ਬਿੱਧ ਵਜ਼ੀਰ ਦੇ ਬਚਨ ਨੂੰ ਨਕੇ ਮੇਘ ਵਰਨ ਬੋਲਿਆ, ਦੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ! ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ ਵੈਰ ਕਾਵਾਂ ਅਤੇ ਉਲੂਆਂ ਦਾ ਕਿਸ ਲਈ ਹੋਯਾ ਹੈ ਜੋ ਪਾਣੀ ਦਾ ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ॥ ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਪੁਤ ! ਸੁਨ, ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਹੰਸ, ਭੋਤੇ, ਬਗਲੇ, ਕੋਇਲ, ਪਪੀਹੇ, ਉਲ਼, ਮੋਰ, ਕਬੂਤਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਬਨਾਂ ਨੇ ਮਿਲਕੇ · ਸਲਾਹ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੇ ਭਾਈਓ ! ਸਾਡਾ ਰਾਜਾ ਤਾਂ ਗਰੁਝ ਹੈ ਪਰ ਓਹ ਤਾਂ ਬਿਸ਼ਨੁ ਭਗਵਾਨ ਦਾ ਨੌਕਰ ਹੈ ਅਰ ਸਾਡੀ ਚਿੰਤਾ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਇਸ ਲਈ ਉਸਝੂਠੇਰਾਜੇ ਨਾਲ ਸਾਡਾ ਕਿਆ ਯੋਜਨ ਹੈ ਕਿਉਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਫੰਧਕੀ ਦੇ ਹਥੋਂ ਮਾਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਅਰ ਓਹ . | ਸਾਡੀ ਰਛਿਆ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ | ਇਸ ਪਰ ਕਿਹਾ ਹੈ ॥ਯਥਾਦੋਹਰਾ ॥ ਜੋ ਪੀੜਤ ਭੇ ਸਤ੍ਰ ਸੋਂ ਪ੍ਰਜਾ ਨ ਰਾਖਤ ਭੂਪ ॥ ਜੀਵਤ ਹੀ ਤਾਂ ਲਖੋ ਅਹੇ ਕ੍ਰਿਤ ਸਰੂਪ ॥੭੧ ਜੋ ਨ ਹੋਇ ਰੱਛਕ ਨਿਪਤਿ ਨੀਤਿ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਪਰਬੀਨ ॥ Original : Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library
