________________
२०० ਪੰਚ ਭੰਤੇ ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਲੋਕ ਇਸਨੂੰ ਬਿਭਚਾਰਣੀ ਆਖਦੇ ਹਨ। ਕਿਹਾ ਹੈ ਯਥਾਦੋਹਰਾ॥ ਸ਼ਾਸਕੁ ਵੇਦ ਮੇਂ ਨਾ ਲਿਖਾ ਦੇਖਾ ਸੁਨਾ ਨ ਜੌਨ ਜੋ ਕੁਛ ਹੈ ਬ੍ਰਹਮਾਂਡ ਮੇਂ ਲੋਕ ਭਾਖਤੇ ਤੌਨ ੧੯੫॥ ਇਹ ਬਾਤ ਸੋਚਕੇ ਓਹ ਤਰਖਾਨ ਆਪਣੀ ਮੀਨੂੰ ਬੋਲਿਆ ਹੈ ਪਿਆਰੀ ! ਕੱਲ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਜਾਨਾ ਹੈ ਉਥੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਲੱਗਨਗੇ ਸੋ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕੁਝ ਤੋ ਬਨਾ ਦੇ॥ ਉਸਨੇ ਉਸਦੇ ਬਚਨ ਨੂੰ ਸੁਨ ਬੜੀ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਛੱਡ ਕੇ ਉ ਅਤੇ ਖੰਡ ਦੇ ਨਾਲ ਪਕਵਾਨ ਬਨਾਯਾ। ਹਾਂ ਇਹ ਬਾਤ · ਕਿਏਨੇ ਠੀਕਕਹੀ ਹੋਦੋਹਰਾ ॥ ਨਿਰਜਨ ਬਥੀ ਘਨ ਤਿਮਰ ਦੁਸ਼ਟ ਦਿਵਸ ਕੋ ਦੇਖ॥ . ਪਤਿ ਬਿਦੇਸ ਲਖ ਪੁਚਲੀ ਧਾਰਤ ਹਰਖੁ ਬਿਸੇਖ॥ ੨੯੬ ਓਹ ਤਰਖਾਂਨ ਤਾਂ ਤੜਕੇ ਉਠਕੇ ਪਰਦੇਸ ਭੂਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਓਹ ਵਿਭਚਾਰਣ ਖਾਵੰਦ ਨੂੰ ਪਰਦੇਸ ਗਿਆ ਜਾਨ, ਬੜੀ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਹਸਦੀ ਹਸਦੀ ਨੇ ਸਾਰੇ ਸਿੰਗਾਰ ਕਰਕੇ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਤਾਂ ਬੜੇ ਦੁੱਖ ਨਾਲ ਬਿਤਾਯਾ, ਅਰ ਸੰਧਿਆ ਵੇਲੇ ਪਹਿਲੇ ਯਾਰ ਦੇ ਪਾਸ ਜਾਕੇ ਬੋਲੀ ਓਹ ਦੁਸ਼ਟ ਮੇਰਾ ਪਤਿ ਤਾਂ ਪਰਦੇਸ ਗਿਆ ਹੈ ਅਰ ਤੂੰ ਰਾਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਮੇਰੇ ਘਰ ਆਵੀਂ ਜਾਂ ਓਹ ਘਰ ਆਈ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਅਸਲ ਖਾਂਵਦ ਦਿਨ ਬਿਤਾ ਕੇ ਰਾਤ ਦੇ ਵੇਲੇ ਦੂਸਰੇ ਰਸਤਿਯੋਂ ਆਕੇ ਮੰਜੇ ਦੇ ਹੇਠ ਲੁਕ ਰਿਹਾ ਇਤਨੇ ਚਿਰ, ਬਿਖੇ ਉਸ ਦਾ ਯਾਰ ਮੰਜੇ ਉਪਰ ਆ ਬੈਠਾ ਇਸ ਦਸ਼ਾ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਤਰਖਾਨ ਕ੍ਰੋਧ ਵਿਖੇ ਆ, ਸੋਚਨ ਲੱਗਾ ਜੋ ਕਿਆ ਉਠਕੇ ਇਸਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਵਾਂ ਅਥਵਾ ਦੋਹਾਂ ਸੁਤਿਆਂ ਪਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਜਿਦਾਂ ਪਰ ਇਹ ਬਾਤ ਚੰਗੀ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਰੰਨ ਦੀ ਕਰਤੂਤ ਨੂੰ ਦੇਖਾਂ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਾਂ | ਇਤਨੇ ਚਿਰ ਬਿਖੈ ਓਹ ਇਸਤ੍ਰੀ ਘਰਦੇ ਬੂਹੇ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਮੰਜੇ ਉਤੇ ਆ ਬੈਠ ਪਰ ਚੜ੍ਹਦੀ ਹੋਣੀ ਦਾ ਪੈਰ ਅਪਨੇ ਪਤਿ ਦੇ ਪਿੰਡੇ ਨੂੰ ਛੂਹ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਸੋਚਿਆ ਠੀਕ ਮੇਰੇ ਦੁਸ਼ਟ ਪਤ ਨੇ ਮੇਰੀ ਪਰੀਛਿਆਂ ਲਈ ਇਹ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ ਸੋ ਮੈਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਸਤੀ ਚਲਕੁ ਦਿਖਾਵਾਂ। ਇਹ ਤਾਂ ਸੋਚਦੀ ਹੀ ਸੀ ਜੋ ਉਸਦੇ ਯਾਰ ਨੇ ਉਤਕੰਠਾ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਗਲਕੜੀ ਪਾਈ Original with: Punjabi Sahit Academy Digantud by: Panjab Digital Library
