________________
੨੪ . ਪੰਚ ਭੰਡੁ ਉਥੇ ਬੈਠੇ ਹੋਏ ਉਸ ਸੰਭੋਖ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮੇਂਡਕ ਨੇ ਆਕੇ ਪੁਛਿਆ ਹੇ ਮਾਮੇ ਅੱਜ ਤੂੰ ਕਿਸ ਲਈ ਪਹਿਲੇ ਵਾਲ਼ੇ ਕਿਸੇ ਡੱਡੂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਖਦਾ ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਹੈ ਭੇਦੁ ਮੇਂ ਮੰਦ ਭਾਗੀ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਦੀ ਅਭਿਲਾਖਾ ਕਿੱਥੇ । ਕਿਉਂ ਜੋ ਅੱਜ ਮੈਂ ਸੰਧਯਾ ਵੇਲੇ ਭੋਜਨ ਲਈ ਫਿਰਦੇ ਹੋਏ ਨੇ ਇੱਕ ਡੱਡੂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆਂ ਜਾਂ ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਮਾਰਨ ਲਈ ਕੁਦਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਮੌਤ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਪਾਠ ਕਰਦਿਆਂ ਬਾਹਮਨਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲੁਕਗਿਆ ॥ ਅਤੇ ਮੈਂ ਨਾ ਜਾਤਾ ਜੋ ਓਹ ਕਿਧਰ ਗਿਆ ਹੈ ਤਦ ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਭੁਲਾਵੇ ਇੱਕ ਬ੍ਰਾਹਮਨ ਦੇ ਪੁਤ ਦੇ ਅੰਗੂਠੇ ਉਤੇ ਜੋ ਪਾਣੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਡੰਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਓਹ ਮਰਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਾਪ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਤੈਨੇ ਬਿਨਾਂ ਅਪਰਾਧ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਡੰਗਿਆ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਤੂੰ ਮੰਡੂਕਾਂ ਦਾ ਵਾਹਨ ਹੈ । ਸੋ ਮੈਂ ਆਪ ਦੇ ਚਵਨ ਲਈ ਇਥੇ ਆਯਾ ਹਾਂ ਜਦ ਉਸ ਡੱਡੂਨੇ ਸਾਰਿਆਂ ਮੰਡੂਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਪ੍ਰਸੰਗ ਸੁਨਯਾ ਤਦ ਸਾਰਿਆਂ ਡਕਾਂ ਨੇ ਜਲਪਾਦ ਨਾਮੀ ਆਪਨੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਨਦੀਰ ਓਹ ਮੇਂਡਕਾਂ ਦਾ ਰਾਜਾ ਮੰਭੀਆਂ ਦੇ ਸਮੇਤ ਜਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਕੇ ਉਸ ਕਾਲੇ ਸਰਪ ਦੇ ਫਣ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਬੈਠਾ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਦੇ ਉਸ ਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਬੈਠੇ ਬਹੁਤਾ ਕੀ ਕਹਿਨਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਜਗਾ ਨਾ ਮਿਲੀ ਇਸ ਲਈ ਬਾਕੀ ਦੇ ਉਸਦੇ ਪਿਛੇ ਦੌੜ ਪਏ ਅਤੇ ਮੰਦਵਿਖ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਲਈ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਚਾਲਾਂ ਦੱਸੀਆਂ ਜਲਪਾਦ ਨਾਮੀ ਮੇਂਡਕ ਦੇ ਰਾਜੇ ਨੇ ਉਸਦੀਆਂ ਚਾਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਆਖਿਆ:ਦੋਹਰਾ ॥ ਹਯ ਗਯ ਸਦਨ ਪੈ ਚਢੇ ਤਥਾ ਮਨੁਜ ਕੇ ਯਾਨ ॥ ਐਸੋ ਸੁਖ ਨਹਿ ਹੋਤ ਹੈ ਯਥਾ, ਮੰਦਵਖ ਜਾਨ॥੨੩੪॥ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੰਦਵਖ ਧੀਰੇ ੨ ਤੁਰਨ ਲੱਗਾ ਤਦ ਜਪਾਦ ਬੋਲਿਆ: ਹੇ ਮੰਦਵਿਖ ਅੱਜ ਕੀ ਸਬੱਬ ਹੈ ਜੋ ਪਹਿਲੇ ਦੀ ਤਰਾਂ ਨਹੀਂ ਭਰਦਾ । ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਅੱਜ ਭੋਜਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਇਸ ਲਈ ਭੁਰਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤਿ ਨਹੀਂ,ਓਹਬੋਲਿਆ ਇਨ੍ਹਾਂ ਛੋਟਿਆਂ ੨ਡੱਡੂਆਂ ਨੂੰ ਖਾ ਲੈ ਇਸ ਬਾਤ' ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਮੰਦਵਿਖ ਖੋਲਿਆ ਮੈਨੂੰ ਇਤਨਾ ਹੀ ਬਾਹਮਨ ਦਾ ਸ਼ਾਪ ਸੀ ਸੋ ਆਪਦੇ ਇਸਦਯਾਵਾਲੇ ਬਚਨਾਂ ਕਰਕੇ ਮੈਂ 1 Original with: Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Librark
