________________
੩੨° : ਪੰਚ ਖੰਡ ਪਕੁ ਤੇ ਉਪਰ ਜਲ ਝ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਛੁੰਹਦੀ ਨਹੀਂ ਪਵਨ ਦੇ ਵੇਗ ਦੀ ਨਿਆਈਂ ਕਦੇ ਟਿਕਨ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ । ਦੂਰ ਸਨ ਦੇ ਸੰਗ ਦੀ ਨਈ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਰਖਦੇ । ਸੰfqਆ ਦੇ ਬਦਲ ਦੀ ਲਕੀਰ ਵਾਂਙ ਛਿਨ ਭਰ ਕਦੇ ਹੋ । ਜਲ ਬੁਦਬੁਦੇ ਦੀ , ਨਿਆਈਂ ਸੁਭਾਵਕ ਨਾਸ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਹੈ । ਸਰਪ ਦੇ ਸੁਭਾਵ ਦੀ ਨਈਂ ਕਿਤਘਨ ਹੈ ( ਅਰਥਾਤ ਜਿਹਾਕੂ ਸਰਪ ਨੂੰ ਕਿਤਨਾ ਹੈ : ਦੁਧ ਪਿਲਾਈਏ ਪਰ ਤਾਂ ਬੀ ਓਹ ਡੰਗ ਮਾਰਨੋਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ ) ਸੁਪਨੇ ਵਿਖੇ ਲਭੇ ਹੋਏ ਧਨ ਦੀ ਨਯਾਈਂ ਛਿਨ ਭਰ ਦਿਖਾਈ ਦੇਕੇ ਨਾ ਹੋਨ ਵਾਲੀ ਹੈ ਬਲਕੇ ॥ ਗੁੰਝਲੀਆਂ ਵੰਦੇ ॥ ਰਾਜ ਤਿਲਕ ਕੇ ਦੇਤ ਹੀਂ ਨਿਪ ਕੀ ਧੀ ਜੋ ਏ । ਹੋਤ ਵੜ ਸਨ ਮੇਂ ਤੁਸੀ ਨ ਘਟ ਜਲ ਸਾਖੀ ਹੋਇ॥ ਘਟ ਜਲ ਸਾਖੀ ਹੋਇ ਕਰੇ ਜਬ ਨਿਪ ਇਸਨਾਨਾ } ਤਾਸ ਸਮੇਂ ਸੁਨ ਮੀਤ ਸੁਵੇਂ ਘਟ ਉਦਕ ਸੁਜਾਨਾ | ਨਾਥ ਕਹੇ ਜਲ ਬਿੰਦ ਜੋ ਤੇਘ ਰਾਜਮਾਨਹੁਆਪ ਹੋਨ ਕੀ ਦੇਭਗਵਾਹੀਆਜll੨੫੧A, | ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਨਾ ਬਿਚਾਰੋ ਜੋ ਕੋਈ ਮਨੁਖ ਵੀ ਅਪਦਾ ਤੋਂ ਬਚ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਪਰ ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈਕਬਿੱਤ ॥ ਰਾਮ ਕੋ ਪ੍ਰਸ ਪਾਂਡ ਸੂਤ ਕਾ ਨਿਕਾਸ ਬਨ ਔਰ ਬਲਿਰਾਜ ਕੋ ਪਤਾਲ ਵਾਲ ਦੇਖਕੇ । ਯਾਦਨ ਨਾਸ ਨਲ ਰਾਜ ਕਾ ਹਰਾਸ ਅਰ ਕਪਤੀ ਭੁਸ ਕੋ ਵਿਚਾਰ ਉਰ ਪੇਖ ਕੈ । ਪਾਰਥ ਕੋ ਸਾਥ ਨਿਹਾਰ ਕੇ ਬਿਰਾਟ ਘਰ ਹੀ ਹਮ ਜਾਨੀ ਮਤ ਥਾਂ ਚ ਹੈ ਸੇਖ ਕੇ ॥ ਕਾਲ ਕੋ ਅਨ ਸਬ ਰਉ ਰੰਕ ਹੋਭ ਦੀਨ ਕੋਊ ਨ ਬਨ ਜੋਉ ਮੇਟੇ ਬ¤ਲੇ ਕੈ ॥੨॥੨॥ ਇੰਦ ਨੂੰ ਕੇ ਮੀਡ ਰਣਜੀਤ ਨਿ੫ ਦਸਰਥ ਕਿਤਹੁ ਬਿਲਾਇ ਗਏ ਰਾਜ ਨੂੰ ਹੋਰ ਕੈ । ਧਰਾ ਕੋ ਪੂਇ ਅਰ ਸਾਗਰ ਬਲਾਇ ਐਸੇ ਸਗਰ ਸੇ ਰਾਇ ਚਲ ਗਏ ਕਰ ਜੋਰ ਕੇ | ਕਹਾਂ ਗਏ ਥੇਨੂ ਸੁਤ ਮਨੁ ਮਹਾਰਾਜ ਉਡ ਕੌਨ ਕੈਨ ਗਿਨੂੰ ਕਾਲ ਮਾਰੇ ਸਬ ਚੋਰ ਕੈ॥ ਕੁੱਲ ਅਹੈ ਬਲਿਰਾਨ ਕਰਤ ਗੁਮਾਨ ਹਾਨ ਸਾਚ ਕਹੇ ਨਾਥ ਸ਼ਿਵ ਬਾਰੇ ਕੋ ਨਿਚੋਰ ਕੇ ੨੫੩ ॥ ਕਹਾਂ ਗਏ ਮਾਝਾ ਜਗੁ ਬਿਖਤਾਂ ਪੁਲ ਸਬੂਤ Original wah: Punjabi Sahit ilcademy Digitized by: Panjab Digital Library
