ਚੌਥਾ ਤੰਤ੍ਰ
੨੨੯
ਜਦ ਛੱਡੂ ਮੁੱਕ ਗਏ ਤਦ ਸਰਪ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਭਾਈ ਫੇਰੇ ਦੇ ਸ਼ਮਨ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਮਰ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਇਸ ਲਈ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਹੋਰ ਕੁਝ ਖਾਨ ਨੂੰ ਦੇਹ ਕਿਉਂ ਜੋ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਇੱਥੇ ਆਂਦਾ ਹੈ। ਗੰਗਦੱਤ ਖੋਲਿਆ ਹੈ। ਭਾਈ ਤੂੰ ਮਿਝ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਦੁਨ ਤੂੰ ਇਸ ਹਰਟ ਦੇ ਰਸਤੇ ਚਲਿਆ ਜਾ { ਸਰਪ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਗੰਗਦੱਤ ਇਹ ਗੱਲ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ ਕਹੀ ਹਨ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮਕਾਨ ਚੇ ਕੀਕੂੰ ਜਾਵਾਂ। ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੇਰੇ ਘਰ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਸਰਪ ਨੇ ਰੋਕ ਲਿਆ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਸ ਲਈ ਇੱਥੇ ਹੀ ਬੈਠੇ ਹੋਏ ਨੂੰ ਇਕ ੨ ਛੱਡੂ ਰੋਜ ਅਪਨਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਦੇਹ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਸਬਨਾਂ ਨੂੰ ਖਾਵਾਂਗਾ। ਇਹ ਗਲ ਸੁਣਕੇ ਗੰਗਦੱਤ ਸੋਚਨ ਲਗ ਜੋ ਮੈਂ ਏਹ ਕੀ ਕੀਚ ਜੋ ਇਸਨੂੰ ਇੱਥੇ ਆਂਦੇ ਹਨ ਜੇਕਰ ਇਸਨੂੰ ਵਰਜਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਏਹ ਸਬਨਾਂ ਨੂੰ ਮੁਕਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਬਾਤ ਠੀਕ ਕਹੀ ਹੈਦੋਹਰਾ॥ ਨਿਜ ਧਨ ਬਲ ਤੇ ਅਧਕ ਸੇਕਰੇਤ ਮੀਤ ਜੋ ਆਂਹ॥
. ਜਾਨ ਬੂਝ ਵਿਖ ਖਾਤ ਹੈ ਯਾਮੇਂ ਸੰਸੈ ਨਾਂਹਿ॥੨੫॥
ਸੋ ਇਸਲਈ ਇਸਨੂੰ ਹਰ ਦਿਨ ਆਪਨਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਇੱਕਦੇਵਾਂ ( ਇਸ ਪਰ ਕਿਹਾਹੈਦੋਹਰਾ॥ ਸਰਬਸ ਹਾਰੀ ਪੁਰਖ ਕੋ ਬੁੱਧਿਮਾਨ ਜਨ ਤਾਤ॥
ਅਲਪ ਦਾਨ ਦੇ ਪੋਖ ਸਾਗਰ ਬਸ ਵੀ ਭਾਂਤਿ॥੧੬॥ ਤਥਾ-ਕੁੰਡਲੀਆ ਛੰਦ॥ ਦੁਰਬਲ ਸੇ ਬਲਵਾਨ ਜਬ ਰੰਚਕ ਮਾਂਗਤ ਵਸਤ ਨਾ ਦੇਵੇ ਤਿਹਿ ਬਿਨਯ ਯੁਭ ਮਨ ਮੇਂ ਹੋਕਰ ਮਸਤ | ਮਨ ਮੇਂ ਹੋਕਰ ਮਸਤ ਕਿਸੀ ਸੇ ਅਧਿਕ ਸੁ ਲੇਤਾ | ਪਹਿਲੇ ਈਖਨ ਦੇਤੇ ਬਹੁਝ ਗੁੜ ਢੇਲੀ ਦੇਤਾ।ਨਾਬ ਕਹੇ ਇਹ ਦਸਾ ਹੋਤ ਹੈ ਨਿਸ ਦਿਨ ਨਿਰਬਲ। ਸਬਲ ਕਹੇ ਸੋ ਦੇਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਹਮਰੀ ਦੁਰਬਲ॥੨੭॥ ਤਥਾਦੋਹਰਾ॥ ਸਰਬ ਨਾਸ ਕੋ ਹੋਤ ਲਖ ਅਰਧ ਭਜੇ ਬੁਧਿਮਾਨ।
ਆਧੇ ਸੇ ਕਾਰਜ ਕਰਤ ਸਰਬ ਨਾਸ ਬਹੂ ਜਾਨ॥ ੨੮॥ ਸੁਲਪ ਹੇਤ ਬਹੁ ਨਾ ਕੋ ਮੁਝ ਕਰ ਉ ਬੁਧਿਮਾਨ॥ ਥੋੜੇ ਸੇ ਬਹੁ ਰਾਖਨਾ ਇਹ ਪੰਡਿਤਾਈ ਜਾਨ॥੨੯॥ ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੌਚਕੇ ਹਰ ਰੋਜ ਇਕ ਛੱਲੂ ਦੇ ਖਾਨ ਦੀ
