੨੫੮
ਪੰਚ ਤੰਤ੍ਰ
ਮਾਰਿਅi ਮੇਰਾ ਕਿਹਾ ਨ ਕੀਤਾ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਪੁਭ ਦੇ ਭੁੱਲ ਨਉਲੇ ਦੇ ਮਰਨ ਦੇ ਸ਼ੋਕ ਨੂੰ ਦੇਖ | ਕਿਆ ਠੀਕ ਕਿਹਾ ਹੈ ਦੋਹਰਾ॥ ਅਧਿਕ ਲੋਭ ਮ ਕ ਜਨ ਤਜੇ ਨ ਲੋਭਹਿ ਤਾਤ।' ਬਹੁਤ ਲੋਭ ਕਰ ਪਾਥ ਪੈ ਨਿਸ ਦਿਨ ਚੱਕੂ ਫਿਰਾਤ॥੨॥ * ਬਾਹਮਣ ਨੇ ਪੁੱਛ ਆ ਏਹਬਾਤ ਕਿਸਤਰ ਹੈ ਬਾਹਮਣੀਬੋਲੀਸੁਣ: ੩ ਕਥਾ! ਕਿਸੇ ਜਗਾਂ ਪਰ ਚਾਰ ਬਾਹਮਨ ਆਪਸ ਵਿਖੇ ਮਿਤੁ ਰਹਿੰਦੇ ਸੇ ਓਹ ਲਿਚਧਨ ਏ, ਇਸ ਲਈ ਆਪਸ ਵਿਖੇ ਸਲਾਹ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਕਿ ਇਹ ਗਰੀਬੀ ਬਹੁਤ ਬੁਰੀ ਹੈ i ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈ: ਕੁੰਡਲੀਆਂ ਛੰਦ 11 ਨਿਸ ਦਿਨ ਬਨ ਚਹਨਾ ਭਲਾ ਵੜਾ ਚਰਮ ਯੁਤ ਹੋਇ। ਜਾਮੇਂ ਬਹੁ ਕਾਟੇ ਅਤੇ ਪੁਰਖ ਨਹੀਂ ਨ ਕੋਇ। ਪੁਰਖ ਨਹੀਂ ਪੁਨ ਕੋਇ ਘਸ ਕੀ ਕਰ ਤਹਾਂ ਸਿਹਜਾ। ਬਲ ਕਰਕੇ ਕਰ ਬਸਨ ਫੁਲ ਫਲ ਕਰਕੇ ਲੈਹਜਾ || ਕਹਿ ਸ਼ਿਵਨਾਬ ਪੁਕਾਰ ਰਹੋ ਬਨ ਮੇਂ ਤੁਮ ਨਿਰਧਨ। ਪਰ ਭਾਈਓ ਕੇ ਬੀਚ ਹੀਨ ਧਨ ਰਹੇ ਨ ਨਿਸ ਦਿਨ॥੨੩॥ ਤਬਾ॥ ਕਬਿੱਤ॥ ਸ਼ਾਮੀ ਵੈਰ ਕਰੇ ਨਹਿ ਸੇਵਾ ਅਨੁਸਰੇ ਕਟੂ . ਬਚਨ ਉਚਰੇ ਤਜ ਦੇਤ ਝੁਧ ਜਨ ਹੈ I ਗੁਣ ਨਹੀ ਜਾਗੇ ਸੂਤ ਪ੍ਰੇਮ ਤਜ ਭਾਗੇ ਪੁਨ ਆਦ ਸੁ ਜਾਗੇ ਅਰ ਲਾਗੇ ਹਿ ਮਨ ਹੈ॥ ਨਾਰੀ ਕੁਲਵਾਰੀ ਨਿਭ ਕਰਤ ਖੁਆਰੀ ਸੋਈ ਬਨੇ ਨਹਿ ਪਿਆਰੀ ਮਿ ਆਪਨੇ ਨ ਬਨ ਹੈ। ਕਹੇ ਸ਼ਿਵਨਾਥ ਧਨ ਗਏ ਅਨਾਥ ਕੋਉ ਦੇਤ ਨਹੀਂ ਹਾਥ ਜਬ ਪਾਸ ਨਹੀਂ ਧਨ ਹੈ॥੨੪॥ | ਕੁੰਡਲੀਆਂ ਛੰਦ॥ ਸੁੰਦਰ ਹੋਵੇ ਪੁਰਖ ਜੋ ਸੂਰ ਬੀਰ ਗੁਨ ਵਾਨ॥ ਸ਼ਸ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਵਿਦੜਾ ਪੜ ਹੋਵੇ ਕਵੀ ਸੁਜਾਨ ਹੋਵੇ ਕਵੀ ਸੁਜਾਨ ਇਨਾਂ ਧਨ ਮਾਂਨ ਨ ਪਾਵੇ। ਜਸ ਨਾ ਪਾਵੇ ਜਗਤ ਬਿਨਾਂ ਧਨ ਕੇ ਕੁਰਲਾਵੇ il ਕਹਿ ਸ਼ਿਵਨਾਥ ਵਿਚਾਰ ਹੋਇ ਜਬ ਧਨ ਨਿਜ ਮੰਦਰ 1 ਲੂਚ ਬੀਚਤਾ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਸਬ ਲਾਗਤ॥੨੫॥ ਦੋਹਰਾ॥ ਵਹੀ ਨਾਮ ਇੰਦੇ ਵਹੀ ਵਹੀ ਬੁੱਧਿ ਵਹਿ ਬਾਲ। ਧਨ ਗਰਮੀ ਬਨ ਪੁਰਖ ਵਹ ਛਿਨਮੇਂ ਉਲਟ ਜਾਤ॥੨੬॥ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਧਨ ਕਮਾਉਣ ਲਈ ਕਧਰੇ ਚਲੀਏ: ਏਹ ਸੋਚ ਕੇ ਆਪਣੇ ਦੇਸ, ਸ਼ਹਿਰ, ਕੁਟੰਝ, ਮਤ ਅਤੇ
