________________
੩੩ ਕt ਪਹਿਲਾ ਕੰਤ ਤੂੰ ਆਖਿਆ ਹੈ, ਕਿ ਤਿਲ ਰਾਣੀ ਦੇ ਨਾਲ ਰਲਿਆ ਹੋਯਾ ਹੈ, ਗੋਰੰਭ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਮੈਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਜੁਆ ਖੇਡਦਾ ਹੋਯਾ ਜਾਗਦਾ ਰਿਹਾ ਸਾਂ,ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਨਿੰਦਾ ਨੇ ਭੰਗ ਕੀਤਾ ਹੋਯਾ ਹੈ,ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਜੋ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹੋਂ ਕੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਿਕਲੀ ਹੈ। ਰਾਜਾ ਕ੍ਰੋਧ ਨਾਲ ਆਪਨੇ ਦਿਲ ਵਿਖੇ ਆਖਨ ਲਗਾ ਜੋ ਏਹ ਸਾਡੇ ਘਰ ਵਿਖੇ ਬਿਨਾਂ ਰੋਕ ਟੋਕ ਤੋਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਤਿਲ ਭੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸੋ ਇਹ ਬਾਤ ਸੱਚ ਹੈ ਜੋ ਇਸਨੇ ਕਦੇ ਨ ਕਦੇ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਦੰਤਿਲ ਦੇ ਪਾਸ ਅਵੱਸ ਦੇਖਿਆ ਹੋਵੇਗਾ, ਇਸੇ ਲਈ ਇਸਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਇਹ ਬਾਣੀ ਨਿਕਲੀ ਹੈ । ਇਸ ਪਰ ਮਹਾਤਮਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ । ਯਥਾਦਾ, ਮਨੁਜ ਦਿਵਸ ਮੇਂ ਜੋ ਚਹੇ ਕਰੇ ਜੋ ਦੇਖੇ ਨੇ। ਸੁਪਨੇ ਮੇਂ ਅਭਯਾਸ ਤਿਸ ਕਰੇ ਸੁ ਬੋਲਤ ਬੈਨ ॥੧੪੫॥ ਮਨੁਜ ਦੇ ਮੈਂ ਗੁਪਤ ਜੋ ਅਹੇ ਪੁੰਨ ਅਰ ਪਾਪ} ਸੁਪਨ ਵਾਕ ਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੈ ਵਾ ਮਦਰਾਂ ਕਰ ਆਪ ॥ ੧੪੬॥ | ਅਥਵਾ ਇਸ ਤੀਆਂ ਦੀ ਬਾਤ ਪਰ ਤਾਂ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ਦੋਹਰਾ॥ - ਬਾਤ ਕਰਤ ਹੈ ਏਕ ਸੇ ਲਖੇ ਦੁਸਰੇ ਓਰ । " ਨਾਰਨ ਕੋ ਯਾ ਕੋ ਨਹੀਂ ਮਨ ਮੇਂ ਚਿਤਵੇਂ ਹੋ॥੧੪੭} ਪੁਨਾਂ ॥ ਕਬਿੱਤl} ਏਕਨ ਕੇ ਸਾਥ ਮੁਸਕਾਇ ਕਰ ਬਾਤ ਕਰੇ: - ਓਠਨ ਕੀ ਲਾਲੀ ਕੌ ਦਿਖਾਇ ਕਰ ਬਾਰ ਬਾਰ ॥ ਵਿਕਸਤ ਕਮਲ ਸਮਾਨ ਨੈਨ ਵਾਰੀ ਨਾਰ ਦੂਸਰੇ ਕੀ ਓਰ ਕੋ ਨਿਹਾਰਤ ਹੈਂ ਪੇਮਧਾ ਹੀਏ »ਹਿ ਔਰ ਹੀ ਕੋ ਧਯਾਨ ਕਰੇ ਜਾਸ ਗੁਣ ਦੂਰ ਹੀ ਤੇ ਸੁਨੇ ਹੈਂ ਬਿਚਿ ਜੇ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਾਰ ॥ ਕੌਨ ਬੁਧਿਮਾਨ ਐਸੀ ਨਾਰ ਸੌ ਪ੍ਰੇਮ ਕਰੇ ਹੈਂ ਜੋ ਅਸਾਰ ਪਰਮਾਰਥ ਮੇਂ ਸੁਨੋ ਯਾਰ॥੧੮॥ਪੂਨਾਦੋਹਰਾ॥ - ਅਗਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਨਹਿ ਕਾਨ ਕਰਉ ਦfਧਨ ਨਦੀਆਂਨਾਲ। ਪੁਰਖਨ ਸੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਨਾ ਧੁੱਪੇ ਸਰਬ ਜਗਤ ਭਖ ਕਾਲ।੧੪੬॥ ਤਥਾ-ਪੁਰਖ ਨ ਮਿਲਿਆ ਚਾਹ ਯੁਤ ਸਮੇਂ ਨ ਮਿਲਾ ਇਕੰਤ ॥ ਤਾਂਭੇ ਨਾਰਦ ਕਿ ਯਨ ਕਾ ਲਖੋ ਸਤੀਤੂ ਅਨੰਤ ॥੧੫o il ਜੋ ਮੂਰਖ ਨਰ ਮੋਹ ਕਰ ਕਹੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਮਮ ਵੱਸ ॥ ਵਹ ਨਰ ਕੜਾ ਸਕੂਨ ਵਤ ਅਬਲਾ ਵਸ ਹੈਂ ਭੱਸ ॥੧੧੫॥ Original 15: Punjabi Sah: Academy Digitized by Panjab Digital Library
