________________
੫੨ ਨਯਾਈਂ ਅਥਵਾ ਭੂਤ ਪ੍ਰੇਤ ਚੰਬੜੇ ਹੋਏ ਈ ਨਈਂ ਕਾਮ ਦੇ ਬਾਣੀ ਨਾਲ ਮਾਰਿਆ ਹੋਯਾ ਬੇਸੁਧ ਹੋਕੇ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ,ਰਬਕਾਰ ਉਸਨੂੰ ਚੁਕਵਾਕੇ, ਘਰ ਲੈਆਯਾ, ਅਤੇ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਠੰਢੇ ਇਲਾਜ, ਅਤੇ ਮੰਤ੍ਰ ਯੰਤ ਦੇ ਜਤਨ ਨਾਲ ਓਹ ਸੁੱਧ ਵਿੱਚ ਆਯਾ, ਰਥਕਾਰ ਨੇ ਪੁਛਿਆ ਹੇ ਮਿਤ ! ਕਿਆਂ ਸਬਬ ਜੋ ਤੂੰ ਅਚਾਨਕ " ਬੇਸੁਧ ਹੋਗਿਆ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਹਾਲ ਦਸ, ਕੌਲਕ ਬੋਲਿਆ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੁਖ ਕੀ ਸੁਨਾਵਾਂ ਪਰ ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਸੱਚਾ ਮਿਤੁ ਹੈਂ .. ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਚਿਖਾ ਬਣਾਦੇ ਅਤੇ ਜੋ ਕੁਝ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਭਾਈ ਦੇ ਸਬਬ ਘੱਟ ਵਧ ਕਿਹਾ ਹੋਵੇ ਸੋ ਖਿਮਾ ਕਰੀ, ਰਬਕਾਰ ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਗਦ ਗਦ ਬਾਣੀ ਨਾਲ ਅਸੁ ਭਰਿਆ ਹੋਯਾ ਬੋਲਿਆ, ਹੇ ਭਾਈ ! ਜੋ ਕੁਝ ਦੁੱਖ ਹੈ ਸ ਸ ਉਸਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰੀਏ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੈਂ ਸਬ ਕੁਝ ਕਰ ਸੱਕਦਾ ਹਾਂ। ਇਸਖੇ ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਸਤ ਪੁਰਖਨ ਕੀ ਬੁੱਧ ਸੇ ਮੰਤੌਖਦ ਧਨ ਸਾਥ । ਸਰਬ ਕਾਜ ਸਿਧ ਹੋਤ ਹੈ ਜੋ ਕੁਛ ਜਗ ਮੈਂ ਨਈ ॥੨੨੨॥ ; ਇਸਲਈ ਜੋਕੁਝ ਇਨਾਂ ਚਵਾਂ ਕਰਕੇ ਸਿੱਧ ਹੋਸਕੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਰ ਸੱਕਦਾ ਹਾਂ, ਕੌਲਕ ਬੋਲਿਆ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਇਨਾਚਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਹਜ਼ਾਰ ਯਤਨਾਂ ਨਾਲ ਬੀ ਨਹੀਂ ਹਟਣ ਵਾਲਾ ।ਰਥਕਾਰ ਬੋਲਿਆ ਹੈ ਮਿਤ੍ਰ! ਜੇਕਰ ਨਹੀਂ ਹਟਨ ਵਾਲਾ ਤਦ ਬੀ ਕਹ ਤਾਂ ਸਹੀ, ਜੋ ਮੈਂ ਭੀ ਉਸਨੂੰ ਅਸਾਧੜ ਜਾਣਕੇ ਭੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਅਗਨਿ ਵਿਖੇ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰਾਂਗਾ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੈਂ ਤੇਰੇਵਿਛੋੜੇਨੂੰ ਪਲ ਭਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਸfਹ ਸੱਕਦਾ, ਕੋਲਕ ਬੋਲਿਆ ਸੁਨ, ਉਸ ਮੇਲੇ ਵਿਖੇ ਜੋ ਓਹ ਰਾਜ ਕੰਨੜਾਂ ਹਾਬੀ ਤੇ ਚੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਸੀ ਉਸਦੇ ਦੇਖਨ ਕਰਕੇ ਮੇਰੀ ਅਵਸਥਾ ਏਹੋ ਜੇਹੀ ਕਾਮਦੇਵ ਨੇ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਸੋ ਮੈਂ ਇਸ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਸਰਿ ਨਹੀਂ ਸੱਕਦਾ ! ਇਸ ਬਾਥਨੂੰ ਸੁਨ ਰਥਕਾਰ ਹੱਸਕੇ ਬੋਲਿਆ ਜੇਕਰ ਏਹ ਦੁਖ ਹੈ ਤਾਂ ਕੁਝ ਅੰਦੇਸ਼ਾ ਨਾ ਕਰ ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਸਿੱਧ ਹੋਯਾ ਜਾਣ, ਅਤੇ ਔਜ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲ 11 ਕੌਲਕ ਝੋਲਿਆ ਹੇ ਮਿਕੁ ! ਜਿਸਦੇ ਮਹਲ ਵਿਖੇ ਪਵਨ ਤੋਂ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਬੀ ਜਾਨਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸੰਕਦਾ ਉਸ ਰਾਖਿਆਂ ਵਾਲੇ ਮਹੱਲਾਂ ਵਿਖੇ ਮੇਰਾ ਉਸ ਨਾਲ ਮੇਲ ਕਿੱਥੇ !ਇਨ੍ਹਾਂ ਝੂਠੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਨਾਲ ਕਿਉਂ ਠੱਗੀ ਕਰਦਾ ਹੈਂ ? ਰਬਕਾਰ ਬੋਲਿਆ Original : Punjabi Sahit Academy Digiized by: Panjab Digital Library
