________________
ਪਹਿਲਾਂ ਭੰ ੫) ਪਛਾਣਿਆ ਜੋ ਇਹ ਤਾਂ ਕੌਲਕ ਹੈ ਪੁਛਿਆ ਇਹ ਕੀ ਬਾਤ ਹੈ ਤਦ ਕੋਲਕ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਸੁਨਾਯਾ ਤਦ ਰਾਜਾ ਉਸਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਅਤੇ ਨਿਸਚੇ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸੰਨ ਯਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਲੜਕੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਾਮਨੇ ਉਸਨੂੰ ਵਿਵਾਹ ਦੀ ਰੀਤ ਕਰਕੇ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਮੁਲਕ ਬੀ ਦਿਤਾ ਕੋਲਕ ਬੀ ਉਸਨੂੰ ਲੈਕੇ ਬੜਾ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਯਾ ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਵਿਖਿਆਂ ਨੂੰ ਭੋਗਨਲਗਾ I ਇਸ ਲਈਕਿਹਾਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਗੁਪਤ ਢੰਭ ਕੇ ਭੇਦ ਕੋ ਲਖ ਬਿਧਾਤਾ ਨਾਂਹਿ ॥ ਜਿਮ ਕੌਲਕ ਹਰਿ ਰੂਪ ਧਰ ਨਿਪ ਕੰਨ ਢਿਗ ਜਾਂਹਿ ॥੨੨੬ | ਇਸ ਪ੍ਰਸੰਗ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਕਰਵਕ ਬੋਲਿਆ ਤਾਂ ਇਹ ਬਾਤ ਠੀਕ ਹੈ ਤਦ ਬੀ ਮੈਨੂੰ ਬੜਾ ਭਯ ਹੈ ਕਿਉਂ ਜੋ ਸੰਜੀਵਕ ਬੜਾ ਦਾਨਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਿੰਗਲਕ ਬੜਾ ਬਲੀ ਹੈ ਭੋੜੇ ਤੇਰੇ ਬਿਖੇ ਬੜੀ ਅਕਲ ਹੈ। ਤਦ ਬੀ ਸੰਜੀਵਕ ਨੂੰ ਪਿੰਗਲਕ ਤੋਂ ਅੱਡ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ | ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਭਾਈ ! ਅਸਮਰਥ ਬੀ ਸਮਰਥ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਿਹਾ ਹੈ:ਦੋਹਰਾ॥ ਬਲ ਸੇ ਕਾਰਜ ਨਾ ਬਨੇ ਸੋ ਉਪਾਇ ਸੋ ਹੋਇ ॥ ਕਨਕ ਸੂਤੁ ਸੇ ਕਾਕਨੀ ਕ੍ਰਿਸਨ ਪਰ ਦਿਯੋ ਖੋਇ॥੨੩੦॥ ਕਰਵਕ ਬੋਲਿਆ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ ਸੁਨ: ੬ ਕਥਾ ॥ ਕਿਸੇ ਬੋਹੜ ਦੇ ਉਪਰ ਕਾਕ ਅਤੇ ਕਾਨੀ ( ਕਾਉਂਣੀ ) ਰਹਿੰਦੇ ਸੇ ਜਦ ਓਹ ਅੰਡੇ ਚੇਨ ਤਦ ਹੀਂ ਇੱਕ ਕਾਲਾ ਨਾਗ ਖੋਲ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲਕੇ ਅੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਯਾ ਕਰੇ ਤਦ ਓਹ ਬੜੇ ਉਦਾਸ ਹੋਕੇ ਨੇੜੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਗਿਦੜ ਪਾਸ ਜਾਕੇ ਪੁਛਣ ਲਗੇ ਭਈ ਸਾਡਾ ਤਾਂ ਏਹ ਹਾਲ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਕਲਾ ਸਰਪ ਦਰਖਤ ਦੇ ਖੋਲ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲਕੇ ਸਾਡੇ ਅੰਡੇ ਖਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਬਚਨ ਦਾ ਹੀਲਾ ਦੱਸ, ਸੱਚ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਨਦੀ ਤੀਰ ਪਰ ਖੇਤ ਜਿਸ ਪਰ ਪੁਰਖੇ ਰਹਿ ਨਾਰ । ਸਰਪ ਯੁਕਤ ਹ ਵਾਸ ਜਿਸ:ਤਾਕਾ ਜੀਵਨ ਖੁਆਰ॥੨੩੧॥ ਰਹੇ ਸਰਪ ਜੋ ਘਰ ਬਿਖੇ ਇਕ ਦਿਨ ਮਿਤੁ ਕਰਾਤ । ਗੁਮ ਨਿਕਟ ਜੋ ਨਾਗ ਹੈ ਸੋ ਭੀ ਕਰਤਾ ਘਤ ॥ ੨੩ ੨ ॥ ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਉਥੇ ਰਹਿਣ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰਾਣਾਂ ਦਾ ਬੀ ਸੰਸੇ ਹੈ । ਗਿੱਦੜ Original with: Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library
