________________
| ਪਹਿਲਾਂ ਕੁੰਭ ਦੋਹਰਾ ॥ ਜਾਕੋ ਬੁਧੀ ਬਲ ਕਿਸੇ ਨਿਰਬੁ ਨ ਬਲ ਨਾਹਿ ॥ ਮਦਮਾਖੇ ਰਾਜ ਕੋ ਸਮੇ ਬਿਨਾਸਿਯੋ ਆਹਿ ॥ ੨੪੧॥ ਕਰਟਕ ਬੋਲਿਆ ਇਹ ਬਾਤ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ ਜੋ ਸਹੇ ਨੇ ਸ਼ੇਰ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ, ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ ਸੁਣ:੮ ਕਥਾ ॥ ਕਿਸੇ ਬਨ ਵਿਖੇ ਛਾਰਕ ਨਾਮੀ ਸ਼ੇਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਓਹ ਮਦ ਵਿਖੇ ਮੱਤਾ ਹੋਯਾ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਅਨੇਕਾਂ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਦਾ ਸੀ ਇਕ ਦਿਨ ਸਾਰੀ ਮ੍ਰਿਗਾਵਲਿ ਬੋਲੀ ਹੈ ਮਹਾਰਾਜ ! ਆਪ ਅਕਾਰਥ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਅਨੇਕਾਂ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਦੇ ਹੋ ਆਪਦੀ ਭੁਖ ਤਾਂ ਇਕ ਪਸ਼ੂ ਨਾਲ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਇਸਲਈ ਸਾਡੇਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਤਿਗਯਾ ਕਰ ਛੱਡੋ। ਅੱਜ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਆਪਦੇ ਭੋਜਨ ਲਈ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਇਕ ਜੀਵ ਇਥੇ ਬੈਠਿਆਂ ਹੀ ਆਪਦੇ ਕੋਲ ਆ ਜਾਵੇਗਾ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਪਦਾ ਬੀ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਬੜਾ ਸੁਖਾਲਾ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਸਾਡਾ ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਭੀ ਨਾਸ ਨਾ ਹੋਵੇਗਾ ਇਸ ਰਾਜ ਧਰਮ ਨੂੰ ਆਪ ਅੰਗੀਕਾਰ " ਕਰੋ ਇਸ ਬਾਚ ਪਰ ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈ:ਦੋਹਰਾ ॥ ਧੀਰੇ ਧੀਰੇ ਪੂਜਾ ਜੋ ਨਿਪੁ ਨ ਲੇ ਖਾਤ ॥ ਸੋ ਪਾਵਤ ਹੈ ਪੁਸ਼ਟਤਾ ਯਥਾ ਰਸਾਇਨ ਤਾਰ ॥ ੪੨ ॥ ਵਿਧਿ ਪੂਰਬਕ ਲਕੜੀ ਮਥੀ ਯਥਾ ਅਗਨਿ ਕੋ ਦੇਤ । ਤਥਾ ਭੁਮਿ ਫਲ ਦੇਤ ਹੈ ਤੇ ਹੋ ਸੁਚੇਤ ॥ ੨੪੩ ॥ ਸੁਰਗ ਲੋਕ ਸਾਧਨ ਸੁਭਗ ਪਾਲਨ ਪ੍ਰਜਾ ਪਛਾਨ। ਧਰਮ ਨਾਸ ਅਪਜਸ ਜਗਤ ਪੀੜਾ ਜਾ ਬਖਾਨ ॥੨੪੪॥ ਜਾ ਧੇਨ ਤੇ ਵਿੱਤ ਧਨ ਪਾਲਨ ਪੋਖਨ , ਸਾਥ । ਨਯਾਇ ਸਹਿਤ ਭੂਪਤ ਗਹੇ ਗੋਪਨ ਜਿਮ ਸਿਵਨਾਥ॥੨੪੫॥ ਜੋ ਭੂਪਤਿ ਨਿਜ ਮੋਹ ਤੇ ਪੂਜਾ ਹਨੇ ਸਮ ਮੇਖ ॥ ਉਦਰ ਭਰਤ ਹੈ ਏਕ ਕਾ ਯਾਤੇ ਧਾਰ ਬਿਬੇਕ ੨੪ ॥ ਫਲ ਕੀ ਇਛਿਆ ਧਾਰ ਉਰ ਮਾਲੀ ਵਤ ਭੁਪਾਲ। ਦਾਨ ਖਾਨ ਜਲ ਦੇਹ ਤੂੰ ਪੋਦਨ ਸੇ ਕਰ ਪਿਆਰ॥੨੪੭॥ ਪ ਦੀਪਕ ਧਨ ਤੇਲ ਕੋ ਲੇਖ ਪ੍ਰਜਾ ਸੇ ਰੂਪ | ਲਖੈ ਨ ਕੋਊ ਭਾਸਕੇ ਅੰਤਰ ਗੁਨ ਕੀ ਉ੫ ॥੨੪੮॥ ਜੈਸੇ ਰੁਮ ਕੋ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਪਾਲੇ ਅਰ ਫਲ ਲੇਇ ॥ ( ii # # : : Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library
