________________
ਪਹਿਲਾਂ ਕੁੰਭ ਦਾ ਅਪਰਾਧ ਹੈ ਤੁਸੀ ਅਰਜ ਤਾਂ ਸੁਣੋ ! ਸ਼ੇਰ ਬੋਲਿਆ ਛੇਤੀ ਕਹੁ ਜਿਤਨਾ ਚਿਰ ਮੇਰੇ ਦੰਦਾਂ ਵਿਖੇ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਸਹਿਆ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਮਹਾਰਾਜ !ਅਜ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਸਾਰੇ ਮਿਨੇ ਮੈਨੂੰ ਛੋਟਾ ਦੇਖ ਪੰਜਾਂ ਸਹਿ ਮਾਂ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਭੇਜਿਆ ਸੀ ਸੋ ਰਸਤੇ ਵਿਖੇ ਇਕ ਹੋਰ ਸ਼ੇਰ ਅਪਣੀ ਗੁਫਾ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਬੋਲਿਆ ਤੁਸੀ ਕਿਥੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਲੂਮੀ ਭਾਕ ਪਾਸ ਭੋਜਨ ਲਈ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਏਹ ਬਨ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਤਿਗਯਾ ਕਰੋ ਓਹ ਸ਼ੇਰ ਤਾਂ ਚੋਰ ਹੈ ਹੱਛਾ ਜੇਕਰ ਓਹ ਰਾਜਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਚਾਰ ਸਹੇ ਜਾਮਨੀ ਵਿਚ ਛਡਕੇ ਉਸਨੂੰ ਬੁਲਾ ਲਿਆਓ ਜੇਹੜਾ ਬਲ ਕਰਕੇ ਦੁਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਰਾਜਾ ਹੋਵੇਗਾ ਉਸਦਾ ਭੋਜਨ ਤੁਸੀਂ ਹੋਏ ਸੋ ਹੁਣ ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਭੇਜਿਆ ਹੋਯਾ ਆਪ ਕੋਲ ਆਯਾ ਹਾਂ ਅਗੇ ਆਪ ਮਾਲਕ ਹੋ ਇਸ ਲਈ ਦੇਰ ਹੋਈ ਹੈ ॥ ਭਾਸੁਰ ਬੋਲਿਆ ਹੱਛਾ ਜੇਕਰ ਐਉਂ ਹੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦਿਖਾ ਜੋ ਓਹ ਚੋਰ ਸ਼ੇਰ ਕਿੱਥੇ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰਕੇ ਮੈਂ ਅਪਨਾ ਕ੍ਰੋਧਦੂਰਕਰਾਂ॥ ਇਸ ਪਰ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਹਾਟਕ ਧਰਨੀ ਮਿਤੁ ਇਹ ਤੀਨ ਯਨ ਫਲ ਤਾਤ ਜੋ ਨ ਮਿਲੇ ਇਨਮੇਂ ਕੋਊ ਕਹੇ ਯੁਧ ਕਰਾਤ ॥੨੫੩ ॥ ਜਹਾਂ ਮਿਲੇ ਨਾ ਫਲ ਕਛੁ ਅਵਰ ਨਿਰਾਦਰ ਹੋਇ ॥ ਨਾਂਹ ਉਠਾਵੇਂ ਦੰਦ ਅਸ ਬੁਧਿਮਾਨ ਜੋ ਲੋਇ ॥ ਕੇ ੫੪ ll ਸਹਿਆ · ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਜੋ ਸਾਰੇ ਰਾਜੇ ਪਿਥਵੀ ਅਥਵਾ ਧਨ ਦੇ ਲਈ ਯੁਧ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਓਹ ਸ਼ੇਰ ਕਿਲੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੈ ਓਥੋਂ ਹੀ ਆਕੇ ਉਸਨੇ ਸਾਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਕਿਲੇ ਵਾਲਾ ਰਾਜਾ ਔਖਾ ਜਿਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ॥ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ॥ ਗਜ ਸਹਸ ਹਯ ਲਾਖ ਤੇ ਜੋ ਕਾਰਜ ਨਹ ਹੋਇ ॥ ਸੋ ਕਾਰਜ ਭੂਪਾਨ ਕਾ ਦੁਰਗ ਏਕ ਸੇ ਜੋਇ ॥ ੨੫੫ ॥ ਏਕਾਕੀ ਸਤ ਸ. ਲੜੇ ਕਿਲੇ ਬੀਚ ਜੋ ਭੁਪ॥ ਨੀਤਿ ਨਿਪੁਨ ਯਾ ਹੇਤ ਮੇਂ ਕਹੇਂ ਕਿਲੇ ਕੀ ਉਪ ॥ ੩੫੬॥ ਹਰਨਾਖਸ ਭਯ ਧਾਰਕੇ ਗੁਰ ਆਗਯਾ ਕੋ ਪਾਇ ॥ ਵਿਸਕਰਮਾਂ ਨੇ ਦੁਰਗੇ ਕੁਖੋ ਨੇ ਤੁਰਤ ਬਨਾਇ ॥੧੫੭॥ Original with: Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library
