________________
ਪਹਿਲਾਂ ਕੁ ਅੰਦਰ ਝਾਤੀ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਤਿਬਿੰਬ ( ਪਰਛਾਵੇਂ ) ਨੂੰ ਕੁਏ ਵਿਖੇ ਦੇਖਕੇ ਗੱਜਿਆ ਝੱਟ ਕੂਏ ਵਿਚੋਂ ਦੂਣੀ ਆਵਾਜ ਆਈ, ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸਭ ਜਾਨ ਉਸ ਦੇ ਉਪਰ ਛਾਲ ਮਾਰੀ ਅਤੇ ਮਰ ਗਿਆ ਅਰ ਸਹਿਆ ਬੀ ਬੜਾ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਕੇ ਸਾਰੇ ਬਨਵਾਸੀਆਂ ' ਦੇ ਪਾਸ ਆਯਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਮਰਨ ਦਾ ਪ੍ਰਸੰਗ ਸਭਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਨਾਯਾ, ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਉਸਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਓਹ ਸਾਰੇ ਬਨਵਾਸੀ . ਸੁਖ ਭੋਗਨ ਲਗੇ ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਆਖਦਾ ਹਾਂਦੋਹਰਾ 11 ਜਾਂਕੋ ਬੁੱਧੀ ਬਲ ਕਿਸੇ ਨਿਰਬੂਧਨ ਬਲ ਨਾਂਹ ॥ ' ਮਦਮਾਤੇ ਰਾਜ ਕੋ ਸਮੇ ਬਿਨਾਯੋ ਆਂਹਿ ॥੨੬੬॥ ਸੋ ਜੇਕਰ ਆਪ ਆਖੋ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਥੇ ਜਾਕੇ ਆਪਣੀ ਬੁਧਿ ਨਾਲ ਉਨਾਂ ਦੀ ਮਿਭਾਈ ਵਿਚ ਫਰਕ ਪਾ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ | ਕਰਵਕ ਬੋਲਿਆ ਜੇਕਰ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ ਤਾਂ ਜਾਹ ਭੈਨੂੰ ਕਲਯਾਨ ਹੋਵੇ ਜੋ ਸਮਝੋ ਸੋ ਕਰੋ । ਇਤਨੇ ਚਿਰ ਵਿਚ ਦਮਨਕ ਸੰਜੀਵਕ ਤੋਂ ਵਖਰਾ ਅਕੱਲੇ ਪਿੰਗਲਕ ਨੂੰ ਦੇਖ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰ ਅਗੇ ਜਾ ਬੈਠਾ, ਪਿੰਗਲਕਬੋਲਿਆ ਹੇ ਦਮਨਕ ! ਬਹੁਤ ਦਿਨਾਂ ਪਿਛੋਂ ਆਯਾ ਹੈਂ ਕੀ ਸਬਬ ? ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪਦੇਚਰਣਾਂ ਨਾਲ ਸਾਡਾ ਕੁਝ ਪ੍ਰਯੋਜਨਨਹੀਂ ਇਸਲਈ ਨਹੀਂ ਆਯਾ | ਤਾਂ ਬੀ ਰਾਜਾ ਦੇ ਮਤਲਬ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇਖਕੇ ਸਹਾਰਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ਇਸ ਲਈ ਬਿਨਾਂ ਬੁਲਾਏ ਆਯਾ ਹਾਂ | ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈਦੋਹਰਾ ' ਭਲਾ ਬੁਰਾ ਹਿਤ ਅਹਿਤ ਸਬ ਬਿਨ ਬੂਝੇ ਕਹੂ ਤਾਂਹਿ ॥ ਜਾਂਕਾ ਭਲਾ ਸਦੀਵ ਹੀਂ ਤੂੰ ਚਾਹੇ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥ ੨੬ ॥ ਦਮਨਕ ਦੀ ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਮਤਲਬ ਵਾਲੀ ਸਮਝਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਬੋਲਿਆਂ ਜੋ ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਹੈ ਸੋ ਕਹੁ,ਓਹ ਥੋਲਿਆ ਹੇਸਾਮੀ ! -- ਇਹ ਸੰਜੀਵਕ ਆਪ ਦਾ ਦੁਸ਼ਮਨ ਹੈ ਇਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਤਬਾਰੀ ਸਮਝਕੇ ਇਕੰਤ ਬਿਖੇ ਇਹ ਆਖਿਆ ਸੀ ਜੋ · ਮੈਂ ਪਿੰਗਲਕ ਦੀ ਤਾਕਤ ਨੂੰ ਜਾਨ ਚੁਕਾ ਹਾਂ ਇਸ ਲਈ ਹੁਨ ਇਸ ਨੂੰ ਮਾਰਕੇ ਸਾਰਾ.. ਰਾਜ ਮੈਂ ਲਵਾਂਗਾ ਅਤੇ ਚੈਨੂੰ ਵਜੀਰ, ਬਨਾਵਾਂ ਗਾਂ,ਦਮਕ ਦੇ ਇਸ ਵਜ਼ ਰੂਪੀ ਬਚਨਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਪਿੰਗਲਕ ਹੈਰਾਗਿਅਤੇ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ॥ ਤਾਂ ਦਮਨਕ ਨੇ ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਜਾਨਿਆ ਜੋ Original arb: Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library
