________________
ਪੰਚ ਤੱਕ ਦੇ ਪੁੜ ਲਈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਸੁਨਕੇ ਕੱਛੂ ਬੋਲਿਆ ਕਿਹਾ ਰੌਲਾ ਹੈ, ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਦੇ ਕਹਿੰਸਾਰ ਕੱਛੂ ਦੇ ਮੁਖ ਵਿਚੋਂ ਸੀ .. ਛੁਟ ਗਈ ਤੇ ਓਹ ਡਿਗ ਪਿਆ ਅਰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਮਾਰ ਸਿਟਿਆ | , ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਆਖਿਆ ਸੀ:ਦੋਹਰਾ ॥ ਜੋ ਹਿਤਕਾਰੀ ਮਿਕੁ ਕਾ ਕਰੇ ਨ ਬਚਨ ਪ੍ਰਮਾਨ ! ' ਕੁਰਮ ਜਿਮ ਗਿਰ ਕਾਠ ਤੇ ਮਰਤਾ ਸੋਈ ਅਜਾਨ੩੫੫.. ਇਸ ਤਰਾਂ ਇਕ ਹੋਰ ਬਾਤ ਭੀ ਹੈ ਜੋ ਆਦਮੀ ਭਾਵੀ ਦੇ ਉਪਰ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਓਹ ਸੁਖ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦਾ ॥ ਦੋਹਰਾ || ਅਨਹੋਣੀ ਚਿੰਤਕ ਅਪਰ ਤੁਰਤ ਬੁਧ ਯਹਿ ਦੋਇ । " ਸਰਵਰ ਮੇਂ ਸ਼ਾਖ ਭਗਤੇ ਜੋ ਭਾਰੀ ਹਤ ਹੋਇ ॥ ੩੫੬ ॥ · ਟਿਟਭ ਬੋਲਿਆ!ਇਹ ਬਾਤ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਹੈ ! ਓਹ ਬੋਲੀ ਸੁਨ- : ੧੪ ਕਥਾ ॥ ਕਿਸੇ ਤਾਲ ਵਿਖੇ ਅਨਹੋਣੀ ਚਿੰਤਕ, ਤੁਰਤ ਬੁਧਿ ਅਤੇ ਜੋ ਭਾਰੀ ( ਜੋ ਹੋਣਾ ਹੈ ਸੋ ਹੋਵੇਗਾ ) ਇਹ ਤਿੰਨ ਮੁੱਛ ਰਹਿੰਦੇ ਸੇ ਇਕ ਦਿਨ ਮਾਛੀ ਉਸ ਤਲਾ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਆਪਸ ਵਿਖੇ ਝੋਲੇ ਤਾਂ ਭਈ ਇਸ ਸਰੋਵਰ ਵਿਖੇ ਬਹੁਤ ਮੱਛ ਹਨ ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਸਾ ਹੱਛਾ ਅਜ ਭt ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਮੱਛ ਪਕੜੇ ਹੋਏ ਹਨ ਅਤੇ ਸੰਧਿਆ ਵੇਲਾ ਭੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਪਰ ਕੱਲ ਸਵੇਰੇ ਆ ਕੇ ਇਥੋਂ ਹੀ ਜੀਵ, ਪਕੜਗੇ ਤਦ ਅਨਹੋਣੀ ਚਿੰਤਕ ਨੇ ਉਨਾਂ ਝੀਵਰਾਂ ਦੇ ਇਹ ਵੱਜ ਰੂਪੀ ਬਚਨ ਸੁਨਕੇ ਸਾਰਿਆਂ ਮੁੱਛਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਾਕੇ ਲਿਆ ਜੋ ਤੁਸਾਂ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਦੀ ਬਾਤ ਨੀ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਇਥੋਂ ਨਿਕਲਕੇ ਹੋਰ ਤਲਾ ਵਿਖੇ ਚਲੇ ਚਲੋ।ਕਿਹਾ ਹੈ:ਦੋਹਰਾ ॥ ਬਲੀ ਸ਼ਭ ਕੈ ਨਿਬਲ ਪਿਖ ਜੋ ਭਾਗੇ ਸੁਖ ਪਾਇ ॥ ਅਥਵਾ ਐਸੇ ਕੋਟ ਕਾਨਹਿ ਕੋ ਅਵਰ ਉਪਾਇ॥੩੫2|| | ਮਨੂੰ ਨਿਸਚਾ ਹੈ ਜੋ ਕਲ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਬੜਾਧਾਂ ਨੇ ਆਕੇ ਇਸ ਤਲਾਂ ਦੇ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਇਥੇ ਰਹਿਣਾ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਕਹਿਆਂ ਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਔਰ ਟੌਰ ਮੇਂ ਸੁਖ ਮਿਲੇ ਤਜ ਕਰ ਨਿਜ ਅਸਥਾਨ। ਤੋਂ ਕਤ ਦੇਖੇ ਬੁਧਿਜਨ ਕੁਲ ਖੋ ਨਿਜ ਭਨ ਹਾਨ ॥੩੫੮ ॥ ਇਸ ਥਾਤ ਨੂੰ ਸੁਣਕੇ ਭੂਰਤ ਬੁਧਿ ਬੋਲੜਾ ਸੱਚ ਕਹਿੰਦਾ Original with: Punjabi Sahit Academy Digerized by: Panjab Digital Library
