ਨੀਵੀਂ ਪੱਧਰ ਦਾ ਏ। ਸਾਥੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਵਾਰੇ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਜਾਣਾ। ਰਹੀ ਕੁੜੀ। ਸੱਚ ਪੁਛੋਂ ਤਾਂ ਕੁੜੀ ਵੀ ਮੇਰੇ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ।"
ਕਿਉਂ?"
"ਕਿਉਂਕਿ ਮਾਂ, ਕੁੜੀ ਫੈਸ਼ਨਏਬਲ ਏ। ਸ਼ਾਇਦ ਸਾਡੇ ਘਰ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਨਾ ਕਰੇ ਤੇ ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਕੋਈ ਕਲੇਸ਼ ਜਾਗੇ। ਜਿਹੜਾ ਸਾਡੇ ਦੁੱਖ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣੇ।"
ਮਾਂ ਨੇ ਸਮਝਾਉਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ, "ਪੁੱਤਰ, ਵਰ ਘਰ ਰੋਜ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੇ। ਰਹੀ ਫੈਸ਼ਨ ਦੀ ਗੱਲ। ਉਹ ਤਾਂ ਜਮਾਨੇ ਮੁਤਾਬਕ ਹੁੰਦੀ ਈ ਏ, ਰਹੀ ਬਰ ਸਰ ਆਉਣ ਦੀ ਗੱਲ। ਪੁੱਤਰ ਜ਼ਮੀਨ ਕਾਹਦੇ ਲਈ ਏ। ਦੋ ਖੇਤ ਵੇਚ ਦਿਆਂਗੇ। ਮੈਂ ਸੋਚਦੀ ਸਾਂ ਕਿ ਮੇਰੇ ਅੱਖਾਂ ਮੀਟਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਜਾਏ। ਨਦੀ ਕਿਨਾਰੇ ਰੁੱਖੜਾ ਦਮ ਦਾ ਕੀ ਵਸਾਹ। ਫਿਰ ਬੜੇ ਦੁੱਖ ਝੱਲੇ ਨੇ ਪੁੱਤਰ, ਮੈਂ। ਚਾਰ ਦਿਨ ਮੈਂ ਵੀ ਨੂੰਹ ਦਾ ਸੁੱਖ ਵੇਖ ਲੈਂਦੀ। ਕੀ ਪਤਾ ਕਦੋਂ ਜੀਵਨ ਡੋਰ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇ?"
ਗੁਰਜੀਤ ਨੂੰ ਮਾਂ ਤੇ ਤਰਸ ਆ ਗਿਆ, "ਮਾਂ ਤੂੰ ਉਦਾਸ ਨਾ ਹੋ। ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਨਾਂਹ ਕਰ ਆਇਆ। ਪਸੰਦ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਚਲਣੀ ਏ। ਤੂੰ ਪੰਜ ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਚਲੀ ਜਾਈਂ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਤੇਰੀ ਮਰਜੀ ਹੋਈ ਕਰ ਆਈਂ।"
ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਮਾਂ ਗਦ-ਗਦ ਹੋ ਗਈ। ਪੁੱਤਰ ਮਾਮਿਆਂ ਨੂੰ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖ ਅੱਜ ਈ। ਕਿ ਮੈਂ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਗੱਲ ਤੋਰੀ ਰੱਖਣ। ਮੈਂ ਅਗਲੇ ਹਫਤੇ ਜਾਵਾਂਗੀ। ਚਾਰ ਪੈਸੇ ਹੱਥ ਹੇਠ ਆ ਜਾਣ। ਮੈਂ ਸਭ ਨਜਿੱਠ ਆਵਾਂਗੀ। ਭਾਵੇਂ ਦੋ ਖੇਤ ਵੇਚਣੇ ਹੀ ਨਾ ਪੈ ਜਾਣ। ਆਖਰ ਜਾਇਦਾਦ ਕਾਹਦੇ ਲਈ ਹੁੰਦੀ ਏ। ਨਾਲੇ ਪੁੱਤ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਭੁੱਲ ਈ ਗਈ। ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਨਾਲ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਇਕ ਤੇਰਾ ਦੋਸਤ ਆਇਆ ਸੀ। ਭਲਾ ਜਿਹਾ ਨਾਂ ਸੀ। ਮੀਤਾ। ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ, "ਜ਼ਰੂਰੀ ਕੰਮ ਏ। ਆਉਂਦਾ ਹੀ ਮਿਲੇ।'
ਗੁਰਜੀਤ ਇਕ ਦਮ ਉਠਿਆ ਅਤੇ ਜੁਤੀ ਪਾਉਂਦੇ ਨੇ ਪੁਛਿਆ, "ਸੱਚ, ਮਾਂ, ਮੀਤਾ ਆਇਆ ਸੀ?"
36
