ਪੰਨਾ:ਬਾਤਾਂ ਦੇਸ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ - ਸੁਖਦੇਵ ਮਾਦਪੁਰੀ.pdf/92

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ


ਲੜਕੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਮੇਰੇ ਤਾਂ ਦਾਦੇ ਨੇ ਵੀ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਕਪੜਾ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਹੋਣਾ। ਸਾਡੇ ਤਾਂ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਕਪੜਾ ਕਿੱਥੇ ਹੈ।"
ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੇ ਆਪਣੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, "ਜੇ ਜਿਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਫੇਰ ਮਿਲਾਂਗੇ-ਅੱਛਾ ਮੈਂ ਚਲਦਾ।"
ਏਨੀ ਗਲ ਆਖ ਕੇ ਦੋ ਟਕੀਆ ਓਥੋਂ ਤੁਰ ਪਿਆ। ਚਲੋ ਚਾਲ। ਤੁਰਦੇ-ਤੁਰਦੇ ਕਈ ਦਿਨ ਲੰਘ ਗਏ। ਉਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ। ਫੇਰ ਓਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਰਾਤ ਪੈ ਗਈ। ਤਾਂ ਫੇਰ ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੇ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰੀ ਭਲੇ ਲੋਕ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, "ਦੋਸਤ ਮੈਨੂੰ ਰੋਟੀ, ਮੰਜੀ ਅਤੇ ਘੋੜਾ ਲਈ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਘਾ ਦੇ ਦੋ ਮੈਂ ਪ੍ਰਦੇਸੀ ਆਂ।"
ਉਹ ਭਲਾ ਲੋਕ ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇਣ ਲਈ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਦ ਦੋ ਟਕੀਆ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਬਈ ਦਾਲ ਵਿੱਚ ਨਾ ਲੂਣ ਐ ਨਾ ਹੀਂ ਮਿਰਚਾਂ ਨੇ। ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੂੰ ਦਾਲ ਸੁਆਦ ਨਾ ਲੱਗੀ ਤਦ ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੇ ਉਸ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, "ਦਾਲ ਵਿੱਚ ਨਾ ਲੂਣ ਐ ਨਾ ਮਿਰਚਾਂ ਨੇ।"
ਇਸ ਤੇ ਓਸ ਆਦਮੀ ਨੇ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੇ ਕਿਹਾ, "ਬਈ ਰੋਟੀ ਖਾਣੀ ਐਂ ਤਾਂ ਖਾ ਲੈ ਕਿਤੇ ਮੈਨੂੰ ਫਸਾ ਨਾ ਦਈਂ।" ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਦੋ ਟਕੀਆ ਕਹਿੰਦਾ, "ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਫਸਾਉਣਾ?"
ਆਦਮੀ ਕਹਿੰਦਾ, "ਵੀਰ ਮੇਰਿਆ ਸਾਡੇ ਦੇਸ ਦੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਗੱਠੀਏ ਦੀ ਬੀਮਾਰੀ ਐ ਏਸ ਲਈ ਓਹ ਲੂਣ ਮਿਰਚ ਨਹੀਂ ਖਾ ਸਕਦਾ। ਉਹਨੇ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਐ ਬਈ ਸਾਰੇ ਦੇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਟੱਬਰ ਜਾਂ ਆਦਮੀ ਲੁਣ ਮਿਰਚਾਂ ਨਹੀਂ ਖਾ ਸਕਦਾ।"
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਦੋ ਟਕੀਆ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਭਲੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ, "ਮੈਂ ਥੋਡੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦਾ ਰੋਗ ਤੋੜ ਸਕਦਾਂ।"
ਆਦਮੀ ਦੋ ਟਕੀਏ ਦੀ ਗਲ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ, "ਅੱਗੇ ਤੇਰੇ ਵਰਗੇ ਏਥੇ ਲੱਖਾਂ ਲਹੂ ਪੀਰ ਆਏ ਨੇ ਪਰ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋਂ ਆਰਾਮ ਨੀ ਆਇਆ।"
ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੇ ਪੂਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਕਿਹਾ, "ਮੈਂ ਗਠੀਏ ਦਾ ਪੁਰਾ ਇਲਾਜ ਕਰ ਸਕਦਾਂ ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ।"
ਉਸ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਿਆਂ ਆਦਮੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ, "ਚੰਗਾ ਸਵੇਰੇ ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕੋਲ ਲੈ ਜਾਊਂਗਾ।"
ਸਵੇਰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਉਹ ਦੋਨੋਂ ਸ਼ਾਹੀ ਮਹਿਲਾਂ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ। ਉਸ ਆਦਮੀ ਨੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, "ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਸਲਾਮਤ ਮੈਂ ਇੱਕ ਡਾਕਟਰ ਥੋਡੇ ਇਲਾਜ ਵਾਸਤੇ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆਂ।"
ਉਹਨੇ ਦੋ ਟਕੀਆ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਅੱਗੇ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕਹਿੰਦਾ, "ਜੇਕਰ ਮੈਨੂੰ ਆਰਾਮ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦੋ ਹਜਾਰ ਰੁਪਏ ਦਮਾਂਗਾ ਤੇ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਇਨਾਮ।"
ਇਸ ਮਗਰੋਂ ਦੋ ਟਕੀਏ ਨੇ ਇੱਕ ਚੁਰ ਪੁਟਾਈ ਅਤੇ ਉਹਦੇ ਉੱਤੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਕੜਾਹਾ ਉਬਲਣਾ ਧਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਚਕਵੇ ਵਾਲੀ ਬਿੱਠ ਘੋਲ ਦਿੱਤੀ। ਜਦੋਂ ਬਿੱਠ ਐਨ ਘੁਲ ਗਈ ਤਾਂ ਕੜਾਹੇ ਨੂੰ ਠੰਡਾ ਹੋਣ ਦਿੱਤਾ। ਫੇਰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਚੱਕ ਕੇ ਉਸ ਕੜਾਹੇ

88