ਡਰ ਗਏ ਹੋ ਦੇਖ ਕੇ, ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਮੁਰਦੇਹਾਣ ਨੂੰ ? ਰੋ ਪਵੇ ਜੇ ਦੇਖ ਪਾਓ, ਦਿਲ ਮਰੇ ਦਾ ਵਰਮ ਭੀ ਦੇਰ ਚਿਰ ਕੀਤੇ ਮੈਂ ਤਰਲੇ, ਪਰ ਓਹ ਅਕੜੇ ਹੀ ਰਹੋ ਝੁਕ ਗਏ, ਜਦ ਅੱਕ ਕੇ ਮੈਂ ਹੋ ਗਿਆਂ ਕੁਝ ਗਰਮ ਭੀ ਇਸ਼ਕ ਕੀ ਹੈ? ਅੰਗ ਹੈ ਜੋ ਵਿਚ ਚੌਰਾਹੇ ਫੁਕਦੀ ਕੁ ਰਮ ਭੀ ਤੇ ਸ਼ਰਮ ਵੀ ਤੇ ਕਰਮ ਭੀ ਤੇ ਧਰਮ ਕੀ ਸੁਖ ਨ ਡਿੱਠਾ ਕਿਤੇ ਭੀ, ਰੱਦ ਬਤਰੇ ਤਖ਼ਤ ਦਾ ਟੋਲ ਮਾਰੇ ਸ਼ਾਹਾਂ ਦੇ ਰਣਵਾਸ ਭ ਤੇ ਹਰਮ ਵੀ ਭੇਤ ਉਸ ਭਗਵਾਨ ਦਾ, ਘਰ ਨਹੀ ਖਾਲਾ ਜਾਨ ਦਾ ਜਿਸ ਨੇ ਅਪਨਾ ਆਪੁ ਤਜਿਆ,ਪਾ ਲਿਆ ਉਸ ਮਰਮ ਭੀ ਵਲ ਕੇ ਹੋਰ ਸਭ ਪਾਪੜ, ਜਦੋਂ ਪੂਰੀ ਨਾ ਪਉ, ਕਰ ਲਵਾਗੇ ਯਾਰ ਜਾਰੀ ਫਿਰ ਫ਼ਕੀਰੀ ੧ਫਰਮ ਭੀ ਹਸਨਿ ਸੀਰਤ ਨਾਲ ਮੈਂ ਲਭਦਾ ਹਾਂ ਸੁਰਤ ਹੁਸਨ-ਭੀ, ਸਤ’ ਦਾ ਹਾਂ ਬੇਸ਼ਕ ਵਪਾਰੀ, ਹਾਂ ਸੁਦਾਗਰ ੨ ਚਰਮ ਸੀ ਤੱਤੇ-ਠੰਢ ਨੂੰ ਸਮੇ ਕੇ ਸੁਖ ਲਵੇ 'ਸੁਬਰਾ ਸਦਾ, ਆਉਂਦੇ ਮੌਕੇ ਨ ਜਗ ਤੇ ਨਰਮ ਭੀ ਤੇ ਗਰਮ ਭ
ਠੀਕ ਨਹੀਂ
ਜ਼ਾਲਿਮ ਨਾਲ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਕੇ ਮਨ ਕਲਪਾਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਡਾਢੇ ਨਾਲ ਭਿਆਲੀ ਪਾ ਕੇ ਗਾਲਾਂ ਖਾਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਮੇਰਾ ਵੱਸ ਚਲੇ ਤਾਂ ਰਬ ਨੂੰ, ਇਕ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਆਖ ਦਿਆਂ:ਛੰਦਰ ਸ਼ਕਲਾਂ ਰਚ ਕੇ ਆਪੇ, ਮੇਟੀ ਜਾਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਜੇ ਕਈ ਤੇਨੂੰ ਪ੍ਰੇਮ ਕਰੇ, ਤਾਂ ਸ਼ੁਕਰ ਭੇੜਿਆ ਕਰਿਆ ਕਰ ਭਾਗਾਂ ਨਾਲ ਫ਼ਖ ਨੇ ਏ ਮਿਲਦਾ, ਮੁਫ਼ਤ ਗੁਆਣਾ, ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਜੋ ਦਿਲ ਘੁੰਮ ਰੋਗ ਵਿਚ ਫਸਿਆ, ਪਿਲ {ਪਲ ਫੜੇ ਵਾਂਗ ਕਰੇ,
ਦੁਕਾਨ। ੨ ਚਮੜਾ ।
-੮੨-
