ਉਸ ਨੂੰ ਬੱਲੀ-ਸੁਲ ਚੋਭ ਕੇ, ਹੋਰ ਖਾਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਅਪਨੇ ਮਿੱਤਰ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ, ਕਾਇਮ ਰਖਣਾ ਜੇ ਚਾਹ, ਕਰਜ਼ਾ ਮੰਗਣਾ, ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ, (ਨਿਤ ਘਰ ਜਾਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ! ਮੋ ਦੀ ਇਕ ਗੱਲ ਕਹਿ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ, ਗੁਸਾ ਕਰੋ ਤਾਂ ਓਹ ਜਾਣੇ, ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਦੌਲਤ ਤੇ ਹੰਕਾਰ ਦਿਖਾਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ! ਬੜੇ ਬੜੇ ਬਲਵਾਨ, ਧੂੜ ਮੋ ਸਮ, ਉੱਠ ਤੇ ਫਿਰ ਖ਼ਾਕ ਮਿਲ, ਸ਼ੇਰ ਵਾਲਿਆ ! ਤੂੰ ਭੀ fਟਸ, ਥੌਮ ਜਮਾਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ! ਔਣਾ ਜੇ ਤਾਂ ਦਿਨ ਦੀਵੀਂ, ਮੰਹ ਖਲੇ, ਸਾਮਰਤਖ ਆਓ, ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ, ਰਾਤੀਂ ਸਤਿਆਂ ਸਪਨੇ ਆਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ! ਠੀਕ ਅਤੇ ਬਠੀਕ ਮ ਮਲੇ ਲੱਖ-ਕਰੋੜਾਂ ਹਨ “ਸੁਥਰ’ ਮਗਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜੱਗ ਤੇ ਬਾਬਾ, ਭੁੱਲ ਸਤਾਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ !
ਦੌਲਤ ਦੀਆਂ ਦੋ ਠੋਕਰਾਂ
ਵਿਸ਼ਵਾ ਮਿਤਰ ਤਈਂ ਮੇਨਕਾ ਨੇ ਸੀ ਜਯੋਂ ਭਰਮਾ ਦਿਤਾ ਕਿਉਂ ਮਾਯਾ’ ਨੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਣ ਮੋਰਚਾ ਲਾ ਦਿਤਾ ਹੱਸਣ, ਗੁਣ, ਛੜਨ, ਲੜਕਨ, ਨੱਚਣ ਕੁੜਕਣ ਗਾਣ ਲੱਗੀ ਹਾਵ, ਭਾਵ ਦੇ ਨਖ਼ਰੇ ਕਰਕੇ, ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਫੁਸਲਾਣ ਲੱਗੀ ਸੋਹਣੀ ਸ਼ਕਲ ਸੁਨਹਿਰੀ ਕਪੜੇ, ਹੀਰੇ ਮੋਤੀ ਲਾਲ ਸਜੇ “ਸੋਲਾਂ ਜੋ ਸ਼ਿਗਾਰ ਆਖਦੇ, ਬੜੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਨਾਲ ਸਜੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਨ, ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਕੱਜਲ, ਵਾਲਾਂ ਵਿਚ ਫੁਲ, ਸਭ ਰਹੇ ਮਹਿੰਦੀ, ਅਤਰ, ਬਿੰਦੀਆਂ, ਗਜਰੇ ਤੀਰ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਖੋਭ ਰਹੇ ਝਿਲਮਿਲ ਝਿਲਮਿਲ ਜਗਮਗ ਜਗਮਗ ਛਣ ਛਣ ਛਣ ਛਣ ਔਰਦੀ ਸੀ ਹੋਰ ਹਿਰਦੇ ਨੂੰ, ਛੋਂਹਦੀ ਸੋਂਹਦੀ ਟੋਂਹਦੀ ਕੋਂਹਦੀ ਖੋਂਹਦੀ ਸੀ ਪਰ ਆਪਾਂ ਦੇ ਕਮਲ ਰਿਦੇ ਨੂੰ,ਓਹ ਸਮ ਜਲ ਨਾ ਭਿਓਂ ਲਕਿਆ ਜਗਤ-ਨਿਵਾਣੀ ਨਖ਼ਰੇਲੇ ਤੋਂ ਸਾਡਾ ਸਿਰ ਨਾ ਨਿੴ ਸਕਿਆ ਹੱਥ ਜੋੜ ਪੈ ਪੈ ਬਲੀ ਤੂੰ ਹੈਂ “ਸੁਬਰੇ! ਧੰਨ ਕਵੀ “ਵਿਰਲਾ ਕੁਈ, ਤਿਰੇ ਸਮ, ਮੇਰਾ ਮਾਣ ਦੇਂਵਦਾ ਗੁੰਨ ਕਵੀ
-੮੩-
