ਥੋੜੇ ਹਨ ਜੋ ਜੋਬਨ-ਮਸਤੀ ਵਿਚ ਨਿਜ ਹਸਤੀ ਖੋ ਜਾਂਦੇ ਬੇ-ਸ਼ੁਮਾਰ ਹਨ ਜੋ ਸਭੁ ਏਹਨਾਂ ਵਡ ਪਣਿਆਂ ਤੋਂ ਵਾਂਜੇ ਨੇ ਗਲ ਜਿਨਾਂ ਦੇ ਕਿਸੇ ਭਟਕਣਾ ਦੇ ਨਾ ਝਗੜੇ ਝਾਜੇ ਨੇ ਜਿਨਾਂ ਨਾਲ ਨਾ ਕਰ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕੇ ਰਕੀਬ ਹਨ ਲੜ ਮਰਦੇ ਨਹੀਂ ਈਰਖਾ ਕੋਈ ਜਿਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਦੇਖ ਕੇ ਸੜ ਮਰਦੇ ਹੱਕ ਹਲਾਲ ਦੀ ਬੰਨੀ ਖਾ ਕੇ ਨਿਸਲ ਹੋ ਕੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ਤੂੰਬਨਾ ਤਜ ਕੇ,ਸਬਰ ਨਾਲ ਨਿਭਮੌਜ ਬਹਿਸ਼ਤੀ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ਚੁੱਕਿ ਜਗ ਵਿਚ ਥੜਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਦੀ ਹੈ ਜੋ ਹੁੰਦੀ ਇਸ ਹਿਤ ਆਪਾਂ ਦੀ ਸ਼ਮਤੀ ਬਹੁਤਿਆਂਵਲ ਨਿਹੈ ਹੁੰਦੀ ਵਡੇ ਵਡੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਗ ਤੇ ਚਿੰਤਾ ਭਾਂਤੋ ਭਾਂਤੀ ਹੈ ਸਭ ਵਡਆਯਾਂ ਤੋਂ ਸੁਥਰੇ’ ਨੂੰ ਪਯਾਰੀ ਦਿਲ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਹੈ।
ਅਬਲਾ ਦਾ ਬਲ
ਅਬਲਾ ਜੋ ਆਖਣ ਔਰਤ ਨੂੰ, ਓਹ ਸੋਚ ਜ਼ਰਾ ਨਾ ਕਰਦੇ ਨੇ ਤੀਵੀਂ ਦੀ ਤਾਕਤ ਅੱਗ ਤਾਂ, ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਖੰਡ ਸਭ ਡਰਦੇ ਨੇ ‘ਕਾਦਰ’ ਦੀ ‘ਕੁਦਰਤ ਤੀਵੀਂ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਸਭ ਵਿਸ਼ ਪਸਾਰਾ ਹੈ ‘ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਅਗੇ ਹਿਮਾਲਾ ਭੀ, ਇਕ ਸ਼ੱਰੇ ਵਾਂਗ ਵਿਚਾਰਾ ਹੈ। ਇਸ‘ਕਾਇਨਾਤ ਇਸ ‘ਬਟੀ ਤੇ ਇਸfਬਵੀਂ ਦੁਨੀਆ ਸਾਰੀ ਦੇ ' ਉਤਪਤੀ, ਮੌਤ ਤੇ ਪਰਲੈ, ਸਭ ਹਨ ਨਾਮ ਵਖੋ ਵਖ ਨਾਰੀ ਦੇ ਕਰਤੇ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਕੇਵਲ ਕੁਲ-ਹੁਕਮੀ ‘ਮਾਯਾ’ ਹੈ ਮਾਨੋ ਉਸ ‘ਮਾਯਾ’ ਔਰਤ ਦਾ ਫ਼ਰਮਾਨ ਜਗ ਤੇ ਛਾਯਾ ਹੈ ਰੂਹ, ਦੇਹ, ਜਾਨ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ, ਗਮੀ, ਦੌਲਤ ਤੇ ਸ਼ਾਹੀ ਤੀਵੀਂ ਹੈ ਤੀਵੀਂ ਅਤਿ ਉੱਚੀ ‘ਮੁਕਤੀ ਹੈ ਤੀਵੀਂ ‘ਚੌਰਾਸੀ ਨੀਵੀਂ ਹੈ ਤਲਵਾਰ ਕਲਮ ਦੋ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹਨ ਹੇਠ ਹਕੂਮਤ ਰਾਜ ਸਭ ਅਰਥਾਤ ਨਾਰ ਦੇ ਕਦਮਾਂ ਵਿਚ ਰੁਲਦੇ ਸੰਸਾਰਕ ਤਾਜ ਸਭੀ ਤਕਦੀਰ, ਤਪੱਸਯਾ, ਹਮਦਰਦੀ, ਯਾ ਨਿੱਤ ਨਮਾਜ਼’ ਪੜਦੇ ਨੇ ਸੰਧਯਾ, ਗਾਇਤਰੀ ਤੇ ਬਾਣੀ ਗੁਣ, ਇਸਤ੍ਰੀ ਲਿੰਗ` ਕਹਾਂਦੇ ਨੇ
- ੯੪ -
