ਤੇ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਦੇ ਐਮ. ਐਲ. ਏ. ਚੈਂਬਰ ਵਿਚ ਡਟ ਕੇ ਬਹਿੰਦੇ ਸਨ “ਅਸਮਾਨ ਵਾਂਗ ਮੈਂ ਉੱਚੀ ਸਾਂ, ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਲਾਟੂ ਤਾਰੇ ਸਨ “ਨਰ-ਨਾਰਾਂ, ਦੇਵ-ਅਪੱਛਰਾਂ ਸਨ, ਝਰਨੇ ਮਦ-ਬੁਰੇ ਫੁਹਾਰੇ ਸਨ “ਮੈਂ ਖ਼ਸਤ ਪਦਮਨੀ ਵਾਂਗ ਸਾਂ, ਮਸਤੀ ਦੀ ਪੌਣ ਚਲਾਂ ਦੀ ਸਾਂ 'ਸ਼ੀਸ਼ੇ ’ਚੋਂ ਸ਼ਕਲ ਦਿਖਾ ਸਭ ਨੂੰ ਅੱਲਾਉੱਦੀਨ ਬਣਾਂਦੇ ਸਾਂ ਪਰ ਸ਼ੇਕ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਫੇਰਾਂ ਨੇ, ਜਦ ਬੱਲੇ ਸਰਦ ਵਗਾ ਦਿਤੇ ਦੁਧ-ਪੀਣੇ ਮਜਨੂੰ ਸਭ ਮੇਰੇ, ਮਛਰਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਉਡਾ ਦਿਤੇ “ਹੁਣ ਮਾਲ ਰੋਡ ਦੀ ਮਾਂਗ ਖਿਡੀ, ਮਾਨ ਸੰਧੂਰੋਂ ਖਾਲੀ ਹੋ ‘ਮੈਂ ਛੱਟਣਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਬੇਠੀ ਹਾਂ, ਘਰ ਵਾਰਸ ਹੈ ਨਾ ਵਾਲੀ ਹੈ “ਹੁਣ ਮਾਲ ਰੋਡ ਤੇ ਸ਼ਾਮ ਸਮੇਂ, ਮੀਨਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਨ ਲਗਦਾ ਹੈ “ਨਾ ਦਲ ਦੇ ਸੌਦੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਨਾ ਦਰਿਆ ਹੁਸਨ ਦਾ ਵਗਦਾ ਹੈ “ਨਾ ਤਿੱਤਰੀਆਂ, ਨਾ ਝੁੰਡੇ ਨੇ, ਨਾ ਦੀਵੇ, ਨਾ ਪਰਵਾਨੇ ਨੇ ਨਾਂ ਗੁੱਲ ਹੀ ਨੇ, ਨਾ ਬੁਲਬੁਲ ਨੇ, ਨਾ ਸਾਕੀ, ਨਾ ਮਸਤਾਨੇ ਨੇ “ਨਾ ਸਨਮਾਂ-ਟਾਕੀ ਰੌਣਕ ਹੈ, ਨਾ ਏ. ਡੀ. ਸੀ. ਥੀਏਟਰ ਨੇ “ਨਾ ਡਿਨਰ, ਲੰਚ, ਟੀ ਪਾਰਟੀਆਂ, ਨਾ ਬੌਇ, ਬੇਅਰਰ, ਵੇਟਰ ਨੇ ਕਿੱਥੇ ਓਹ ਕਮ ਹੀਂ ਪਾ ਬਾਹਾਂ, ਨੱਚਣਾ ਨਿਤ ਸੌ ਸੌ ਜੜੇ ਦਾ “ਕਿਥੇ ਏਹ ਭੀ ਛਾਂ ਕਬਰ ਜਹੀ, ਭਰਨਾ ਫਿਸਣਾ ਦਿਲ ਫੜੇ ਦਾ ਮੈਂ ਓਹੋ ਹਾਂ, ਪਰ ਕਿਸਮਤ ਨੇ, ਹੈ ਹਾਲਤ ਜ਼ਰਾ ਵਟਾ ਦਿਤੀ
ਇਸ ਬਦਲੇ ਨੇ, ਸਭ ਦਿਲ ਬਦਲੇ, ਕੁਲ ਉਲਫ਼ਤ ਦੂਰ ਕਰਾ ਦਿਤੀ “ਸੰਦਰਾਂ ਤਾਂ ਇਕੇ ਜੋਗੀ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦੇ ਕੇ ਅਤਿ ਪਛਤਾਈ ਸੀ ਕੋਠੇ ਤੋਂ ਡਰਾ ਕੇ ਈ ਸੀ ਇੱਜ਼ਤ ਭੀ ਨਾਲ ਗੁਆਈ ਸੀ “ਮੈਂ ਸੈਂਕੜਿਆਂ ਹਰ ਜਾਈਆਂ ਨੂੰ, ਹਰ ਸਾਲ ਸੀਸ ਬਿਠਲਾਂ ਹਾਂ “ਓਹ ਭਜ ਜਾਂਦੇ, ਮੈਂ ਰੋਂਦੀ ਹਾਂ, ਨਿਤ ਸਲੇ ਵਿਚ ਪਛਤਾਂਦੀ ਹਾਂ “ਜੇ ਲਈ ਮੇਰੀ ਸੀ, ਘਾਹ ਕੁਲਾ ਹੁਣ ਸੂਲਾਂ-ਕੰਡੇ ਬਣਿਆ ਹੈ ਸਰ ਉੱਤੇ ਧੁੰਦ ਗੁਬਾਰਾਂ ਦਾ, ਦੁਖ-ਭਰਿਆ ਤੰਬੂ ਤਣਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਮੀਂਹ ਦੇ ਕਾਰਨ ਵਧਦੀ ਸੀ, ਸਰਸਬਜ਼ ਹੁਸਨ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਮਰੀ ਹੁਣ ਵਾਂਗ ਗੋਲੀਆਂ ਵਸਦਾ ਏ, ਬਣ ਗੜੇ ਮੁਕਾਵੇ ਜਾਨ ਮੇਰੀ
-੧੦੦-
