ਆਪੇ ਆਉ
ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਚਾਨਣ, ਛਿਨ ਵਿਚ ਲਖ ਮੀਲਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੂਰਜ ਅਠਮੰਟਾਂ ਵਿਚ ਜਗ ਤੇ ਅਪਨੀ ਕਿਰਨ ਪੁਚਾਂਦਾ ਆਸਮਾਨ ਵਿਚ ਉਸ ਨਾਲੋਂ ਭੀ ਦੂਰ ਕਈ ਹਨ ਤਾਰੇ, ਕਰਨ ਜਿਨਾਂ ਦੀ ਸਾਲ-ਸਦੀਆਂ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚ ਸੰਸਾਰ ਸੱਚ ਖੰਡ ਹੈ ਓਹਨਾਂ ਤੋਂ ਭੀ, ਸੌ ਗੁਣ ਕਹਿਣ ਦੁਰਾਡਾ ਜਿਸਦਾ ਲਖਾ ਕਰ ਨਾ ਸਕੇ ਖਯਾਲ-ਹਿਸਾਬ ਅਸਾਡਾ ਐਡੀ ਦੂਰੋਂ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਨਕ ਅਖੇ ਚਲ ਕੇ ਆਯਾ ਆਪੇ ਖਾਧਾ ਤਰਸ ਜਗਤ ਤੇ ਆਪੇ ਕਸ਼ਟ ਹਯਾਰ ਆਪੇ ਹੀ ਫਿਰ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਚੜ੍ਹ ਚੁਤਰਫ਼ਾਂ ਲਾਏ ਪਿੰਡ ਪਿੰਡ ਤੇ ਘਰ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਆਪੇ ਲੋਕ ਤਰਾਏ ਆਪੇ ਗਿਆ ਪਹਾੜਾਂ ਉਤੇ, ਆਪੇ ਟਪਿਆ, ਨਦੀ ਜੰਗਲ ਬੇਲੇ, ਰੇਤਥਲੇ ਵਿਚ ਪਟਦਾ ਫਿਰਿਆ ਬਦੀਆਂ ਆਪੇ ਬੰਗਲਾ, ਤਿੱਬਤ, ਯੂ.ਪੀ. ਸੰਗਲਦੀ ਜਾ ਫਿਰਿਆ ਕਈ ਵੇਰ ਕੇਦਾਂ ਵਿਚ ਫਸਿਆ, ਚੋਰਾਂ ਦੇ ਹਥ ਘਰਿਆ ਲਭਦਾ ਫਿਰਿਆ ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਤਾਈਂ ਮੁਕਤ ਕਰਾਵਣ ਖਾਤਰ ਚੁਣਦਾ ਰਿਹਾ ਪਾਪੀਆਂ ਤਾਈਂ ਨੇਕ ਬਨਾਵਣ ਖਾਤਰ ਰਾਜਪੁਤਾਨੇ ਤੁਰਕਿਸਤਾਨੇ ਤੇ ' ਅਫ਼ਗਾਨਿਸਤਾਨੇ ' ਕਛ-ਕਸ਼ਮੀਰ, ਬਲੋਚਿਸਤਾਨ, ਅਰਬ, ਇਰਾਕ, ਇਰਾਨੇ , ਭੁਖੇ ਰਹਿ ਰੰਹ,ਨਿੰਦਾ ਸਹਿ ਸਹਿ, ਕੁੰਜੇ ਬਹਿ ਬਹਿ,ਆਪੇ ਪੈਰੀਂ ਤੁਰ ਤੁਰ ਜ਼ਰਾ ਨਾ ਥਕਿਆ, ਮੇਟੇ ਜਗ ਦੇ ਸਯਾਪੇ ਇਸ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਨਿਸਚਾ ਹੋਯਾ, ਫਿਕਰ ਹਟਾਵਣ ਵਾਲਾ ਤਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਕਾਹਲਾ, ਹੈ ਖ਼ੁਦ ਤਾਰਨ ਵਾਲਾ ਸਾਨੂੰ ਚਿੰਤ ਹੋਇ ਨ ਹੋਵੇ, ਆਪ ਫਿਕਰ ਹੈ ਕਰਦਾ ਆਪੇ ਆ ਕੇ ਟਿਕਟਿ ਮੁਕਤਿ ਦਾ ਹੈ ਝੋਲੀ ਵਿਚ ਧਰਦਾ ਦੇ ਮਸਤ ਹਾਂ ਆਪਾਂ ਬੈਠੇ, ਰਿਦਾ ਨਹੀਂ ਘਬਰਾਂਦਾ
-੧੦੫-
