ਪਿਆਰੇ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ
ਮਾਂਗ ਵਿਚ ਸੰਧੂਰ ਵੇਖ ਕੇ, ਹਨੂਮਾਨ ਚਕਰਾਇਆ ! ਖ਼ਬਰੇ ਮਾਤਾ ਨੇ ਇਹ ਸਿਰ ਤੇ ਰੰਗ ਜਿਹਾ ਕਿਉਂ ਲਾਇਆ ?? ਰਹਿ ਨ ਸਕਿਆ, ਪੂਛ ਹੀ ਲੀਤਾ ਮਾਤਾ, ਰਾਮ ਪਿਆਰੀ ! ਲਾਲ ਸੰਧੂਰ ਨਾਲ ਕਿਉਂ ਚਿੱਟੀ ਮਾਂਗ ਰੰਗੀ ਹੈ ਸਾਰੀ ? ਮਾਤਾ ਸੀਤਾ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਫ਼ਿਰਨ ਕੁਛ ਕੁਛ ਹੋਇਆ ! ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਰਾਮ ਪਿਆਰੇ ਦਾ ਆ ਚਿਤੁ ਖਲੋਇਆ ! ਕਹਿਣ ਲਗੀ ਏਹ ਲੀਕ ਸੰਧੁਰੀ ਮਿਰੀ ਸੁਹਾਗ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ! ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਗ ਜੁਗ ਜੀਵੇ ਮੇਰਾ ਮਾਨੀ ਤਾ ! ਏਹ ਸੰਧੂਰ ਵੇਖ ਖੁਸ਼ ਹੋਵੇ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਦਾ ਸਾਈਂ ! ‘ਤਦੇ ਮਾਂਗ ਵਿਚ ਇਸ ਨੂੰ ਨਿਤ ਹਾਂ ਲਾਂਦੀ ਚਾਈਂ ਚਾਈਂ ! ਹਨੁਮਾਨ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਟਪਿਆ, ਆਹਾ ਕਿਰਪਾ ਵੱਸੀ ! ‘ਬੀਬੀ ਮਾਤਾ ! ਧੰਨ ਧੰਨ , ਜਿਨ ਏਹ ਮੰਡੀ ਦੱਸੀ ! “ਜੇ ਉਂਗਲ ਭਰ ਲੀਕ ਸੰਧੂਰੀ ਖੁਸ਼ੀ ਮੇਂ ਕੋਰੇਵਾਵੇ ! ਇਸ ਦੇ ਲਾਇਆਂ ਉਮਰ ਰਾਮ ਦੀ ਆਹਾ, ਜੇ ਵਧ ਜਾਵੇ ! ਕਿਉਂ ਨਾ ਮੈਂ ਫਿਰ ਸਿਰੋਂ ਪੈਰ ਤਕ ਸਤੁ ਸੰਧੂਰ ਲਗਾਵਾਂ ? ਕਿਉਂ ਨਾ ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਖੁਸ਼ੀ ਓਸ ਦੀ ਜੁਗੋ ਜੁਗੰਤਰ ਪਾਵਾਂ ? ਇਹ ਕਹਿ ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰਾਂ ਤਕ, ਇਕ ਦਮ ਸੰਧੂਰ ਲਗਾਇਆ ! ਪਰਲੈ ਤੀਕਰ ਹਨੁਮਾਨ ਨੇ ਪਰਮ ਭਗਤ` ਪਦ ਪਾਇਆ ! fਪਿਆਰਾ ਜਿਸ ਗੱਲੋਂ ਖੁਸ਼ ਹੋਵੇ ਸਬਰੇ’ ਜੇ ਓਹ ਕਰੀਏ ! ਬਸ ਫਿਰ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ, ਖੁਸ਼ੀਆਂ, ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ, ਕਦੀ ਨ ਹਾਵੇ ਮਰੀਏ !
ਪੈਸਿਓਂ ਟੁੱਟਾ
ਪੈਸਿਓਂ ਟੱਟਾ ਯਾਰ ਮਿਰਾ ਇਕ ਡਾਢਾ ਇਕ ਦਿਨ ਝਰਿਆ ! ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ “ਬਈ ਪੈਸਿਓਂ ਟੁਟ ਮੇਂ ਵਿਚ ਵਿਚ ਹਾਂ ਖੁਰਿਆ ! ਜਾਨ-ਜਵਾਨੀਓਂ ਟੁਟ ਜਾਏ ਭਾਵੇਂ, ਪੈਸਿਓਂ ਕੋਈ ਨਾਂ ? !
