ਮੋਟੇ ਦੋ ਬਰ ਉਸ ਪਕੜ ਹੱਥੀਂ | ਮੈਨੂੰ ਦਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਭਰਪੂਰ ਹੋ ਕੇ ! ਉਸ ਅਮੋਲ-ਅਲੱਭ ਸੁਗਾਤ ’ਚੋਂ ਮੈਂ, ਵੀਰ ! ਜਾਣ ਤੁਧ ਬੇਰ ਇਕ ਵੰਡ ਦਿੱਤਾ ! ਤੂੰ ਨਾ ਕਦਰ ਕਰ, ਅੱਖ ਬਚਾ ਮੇਰੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਸਟ ਹਾਇ ! ਪਿੱਛੇ ਕੰਡ ਦਿਤਾ ! | ਓਹ ਬੇਰ ਪਰਬਤ ਤੇ ਲੈ ਗਈ ਕੁਦਰਤ, ਉਸ ਤੋਂ ਬੁਟੀ ਸੰਜੀਵਨ’ ਉਗਾ ਦਿਤੀ ! ਮੇਘ ਨਾਥ ਤੋਂ ਬਰਛੀ ਲੁਆਂ ਏਥੇ, ਤੈਨੂੰ ਮੌਤ ਦੀ ਝਾਕੀ ਦਿਖਾ ਦਿਤੀ ! “ਓਸੇ ਬੇਰ ਦੀ ਬੂਟੀ ਖੁਆ ਤੇਨੂੰ . ਤੇਰੀ ਲੋਥ ਵਿਚ ਜਾਨ ਮੁੜ ਪਾ ਦਿਤੀ ! ਤੈਨੂੰ ਦੰਡ, ਅਭਿਮਾਨ ਨੂੰ ਹਾਰ ਦੇ ਕੇ, • ਸੱਚੇ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਫ਼ਤਹ ਕਰਾ ਦਿੱਤੀ ! “ਵੀਰ ! ਭੀਲਣੀ ਦੇ ਮੈਲੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਥਾਂ, ਵੇਂਹਦੇ ਨੂਰ ਭਰਿਆ ਜੋ ਦਿਲ ਪਾਕ ਉਸ ਦਾ ! ਤੇਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਸਰੂਰ ਇਸ ਦੰਡ ਦੀ ਥਾਂ, ਕਰਦੀ ਘਿਣਾਸੁਬਰਾ’ ਦਿਲ ਨਾ ਚਾਕ ਉਸਦਾ !
ਨਰਮ ਦਿਲੀ
ਮੋਰੀ ਨਰਮ ਦਿਲੀ ਤੋਂ ਜਣਾ ਖਣਾ, ( ਨਾਜਾਇਜ਼ ਲਾਭ : ਉਠਾਂਦਾ ਹੈ !
ਮੈਂ ਸਭ ਨੂੰ ਪਚ ਪਚ. ਕਰਦਾ ਹਾਂ, · ਮੈਨੂੰ ਹਰ ' ਕੋਈ ਦਿਖਾਂਦਾ ਹੈ ! ਮਿਤਰਾਂ ਨੂੰ ਕਰਾਂ ਮਹੱਬਤ · ਮੈਂ ਵੈਰੀ ਨੂੰ ਘਣਾ ਨ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਦਿਲ ਵਾਣਾ ਕਤਲ ਸਮਾਨ ਜਾਣ, ਇਸ ਘੋਰ ਪਾਪ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਲਾਇਕ` ਕਹਾਂ ਨਾਲਾਇਕ ਨੂੰ, ਕੋਝੇ ਨੂੰ ਸੋਹਣਾ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ,
-੪੨-
