ਸੂਰਜ, ਚੰਦ, ਅਣੂ ਪਰਮਾਣੂ, ਵਾਹੋ ਦਾਹੀ ਨੱਠੀ ਜਾਨ, ਕੋਈ ਨ ਪ ਛੇ ਸੌਂ ਕੇ ਵੇਖੇ, ਅੱਗੇ ਹੀ ਅੱਗੇ ਕਦਮ ਵਧਾਨ, ਜਲ ਭੀ ਦੌੜੇ, ਵਾਯੂ ਦੌੜੇ, ਪਸ਼ੂ ਪੰਛੀ ਦੌੜੇ ਇਨਸਾਨ, ਹਰ ਕੋਈ ਅੱਗੇ ਲੰਘਣਾ ਚਾਹੇ, ਕੋਈ ਨ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੇ ਪਿਛੋੜ, ਜੇ ਹੈ ਤੂੰ ਵੀ ਅੱਗੇ ਲੰਘਣਾ, ਮੰਡਿਆ, ਦੌੜ ਦੌੜ, ਹਾਂ ਦੌੜ ! ਤੂੰ ਹੈਂ ਦੌੜ-ਭੂਮਿ’ ਵਿਚ ਆਇਆ, ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਨ ਮੰਗ ਅਰਾਮ, ਵਰਨਾ ਰਹਿ ਜਾਵੇਂਗਾ ਫਾਡੀ, ਅੱਗੇ ਲੰਘਸਨ ਲੇਕ ਤਮਾਮ, ਦੌੜੇ ਵੇਖ, ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਿਥਵੀ, ਰਾਤ, ਦੁਪਹਿਰ, ਸਵੇਰੇ, ਸ਼ਾਮ, ਤੂੰ ਭੀ ਦੌੜ ਦਬਦਬ, ਮਰਦਾ ! ਨਾ ਤਕ ਔੜ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮੌੜ, ਅੱਗੇ ਲੰਘਣਾ ਧਰਮ ਤਿਰਾ ਹੈ, ਬਸ ਫਿਰ ਦੌੜ, ਦੋੜ, ਹਾਂ ਦੌੜ ! ਅਪਨੇ ਧਿਆਨ ਦੌੜਦਾ ਚਲ ਤੂੰ, ਨਾ ਚਖ ਮਿੱਠਤ ਨਾ ਛੁਹ ਕੌੜ, ਤੇਰੀ ਲਗਨ ਤੁੜਾਵਨ ਹਿਤ ਹਨ, ਖੜੇ ਅਨੇਕ ਗਪੌੜ ਲਪੌੜ, ਨਾ ਦਿਲ ਲੁਭ ਕੇ ਦੇਖ ਪਤੌੜ ਤੇ ਨਾ ਗਬਰਾਵੇ ਦੇਖ ਚਿਤੌੜ ਗੱਜਣਾਂ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦਾ ਇਉਂ ਜਾਪੇ, ਨਿੱਕੀ ਚੂਹੀ ਦੀ ਜਿਉਂ ਦੌੜ, ਜਾਵਣ ਇਕ ਜਹੇ ਰਾਜੇ ਮੰਗਤੇ, ਭੰਗੀ, ਬਾਹਮਣ ਗੋੜ, ਜੇ ਤੂੰ ਜੱਗ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਲੜੇ, ਮਿਤਰਾ ਦੌੜ, ਦੌੜ, ਹਾਂ ਦੌੜ ! ਜੇ ਤੂੰ ਮੁਕਤੀ ਭੁਕਤੀ ਚਾਹੇਂ, ਉਠ ਕੇ ਦੌੜ, ਦੌੜ, ਹਾਂ ਦੌੜ ! ਜੇਹੜਾ ਕਰੇ ਸੁਸਤੀਆਂ ` ਉਸ ਦਾ, ਅੱਗਾ ਚੌੜ ਤੇ ਪਿੱਛਾ ਚੌੜ “ਸੁਥਰੇ ਭੇਤ ਸਫਲਤਾ ਦਾ ਹੈ ਕੇਵਲ ਦੌੜ ਦੌੜ ਹੀ ਦੌੜ, ਓ ਯਾਰਾ, ਦੌੜ, ਦੌੜ, ਦੌੜ ! ਭਰਾਵਾ, ਦੌੜ, ਦੌੜ, ਹਾਂ ਦੌੜ !
ਪਾਟੇ ਖਾਂ ਤੇ ਨਾਢੂ ਖਾਂ
ਪਾਟੇ ਮਾਂ ਸੀ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ, ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਅਕੜਾ ਕੇ ਉਧਰੋਂ ਨਾਦੂ ਖਾਂ ਭੀ ਆਇਆ ਛਾਤੀ ਖੂਬ ਫੁਲਾ ਕੇ ਇਕ ਦੀ ਗਰਦਨ ਕੱਕੜ ਵਾਂਗ, ਉੱਚੀ ਸਿਧੀ ਅਕੜੀ ਦੁਜਾ ਸਾਨੇ ਵਾਂਗ ਜਾਪੇ, ਸੱਕੀ ਮੁੜੇ ਨ ਲਕੜੀ ਪਹਿਲਾ ਨੂੰ ਕੋ ਹ ਡੋਗੇ, ਦੂਜਾ ਕੰਨ ਖਜੂਰੇ
-੪੪-
